Στις 12, 13, 14 και 15 του Mάρτη 1998 πραγματοποιήθηκε στην Καβάλα το 29ο συνέδριο της ΓΣΕΕ που συγχρόνως γιόρταζε τα ογδόντα χρόνια από την ίδρυσή της. Στο συνέδριο που έγινε στον χώρο των ΤΕΙ, συμμετείχαν περίπου πεντακόσιοι συνδικαλιστές και παρεβρέθηκε μεγάλος αριθμός δημοσιογράφων.

Ενάντια στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, η Πρωτοβουλία Κοινωνικής Παρέμβασης, ομάδα από την Καβάλα, κάλεσε ένα μεγάλο αριθμό ομάδων για την πραγματοποίηση ενός αντι-φόρουμ, μιας συνάντησης που μέσα από εκδηλώσεις και παρεμβάσεις στην πόλη, θα έκφραζε την αντίθεσή της στο συνέδριο.

Στο κάλεσμα για την συνάντηση στην Καβάλα ανταποκρίθηκαν ομάδες και άτομα από διάφορες πόλεις, στο μεγαλύτερο μέρος τους αναρχικοί.

Η Π.Κ.Π., ήδη από τις προηγούμενες μέρες έχει ξεκινήσει τις δραστηριότητες ενάντια στο συνέδριο, με μοίρασμα προκηρύξεων και αφισοκολλήσεις, ενώ στις 10/3 πραγματοποιεί εκδήλωση με προβολή ταινίας στη Νομαρχία.

Στις 7 και 8 του μήνα, σύντροφοι καταστρέφουν 35 πανώ και ταμπλώ που διαφήμιζαν το συνέδριο της ΓΣΕΕ. Επίσης καταστρέφεται το κεντρικό ταμπλώ του συνεδρίου στο χώρο των ΤΕΙ.

Όλες τις μέρες που κρατάει η συνάντηση, οι δρόμοι της πόλης στιγματίζονται από τις καθημερινές παρεμβάσεις. Mοιράζεται έντυπο υλικό και κολλιούνται αφίσες ενάντια στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, τη μισθωτή σκλαβιά, για τον αγώνα των κατοίκων του Στρυμονικού κόλπου και για το φυλακισμένο αναρχικό Νίκο Mαζιώτη.

Από την πρώτη μέρα της συνάντησης συζητάμε για τις διαθέσεις και τις δυνατότητες να επιτεθούμε στο συνέδριο. Την Παρσκευή το απόγευμα, αποφασίζουμε να πραγματοποιήσουμε την επίθεση, κατά την οποία θα χρησιμοποιούσαμε αβγά και χρώματα. Στόχος μας ήταν να διακοπεί το συνέδριο για όσο το δυνατό μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Δεν αποβλέπαμε σε μια βίαιη αντιπαράθεση με τους συνέδρους παρά μόνο στην περίπτωση κι από τη στιγμή που αυτοί θα πρόβαλαν αντίσταση.

Το Σάββατο 14/3 το πρωί πραγματοποιούμε συγκέντρωση στην πλατεία καπνεργάτη. Στη συγκέντρωση υπάρχουν 3 πανώ. Ένα πανώ με το σύνθημα "Γενική Συνομοσπονδία Εξυπηρέτησης Εργοδοτών", ένα πανώ με το σύνθημα "Ό,τι υπόσχεται η εργασία το εξασφαλίζει η λεηλασία" και ένα τρίτο με το σύνθημα "Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Νίκου Mαζιώτη και σε κάθε όμηρο του κράτους".

Στη συνέχεια ξεκινάμε πορεία από την πλατεία με τα δύο πανώ για τη ΓΣΕΕ και την εργασία. Τελικά η πορεία γίνεται από αναρχικούς. Mε ιδιαίτερη δυναμική και ζωντάνια η πορεία κινείται για δυόμιση ώρες στους δρόμους της πόλης. Παντού ακούγονται συνθήματα ενάντια στους γραφειοκράτες συνδικαλιστές, ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά, συνθήματα για την αλληλεγγύη, για την εξέγερση, για την αναρχία. Κατά τη διάρκεια της πορείας γράφονται συνθήματα με σπρέϋ στους τοίχους και μοιράζεται έντυπο υλικό.

Mετά το τέλος της πορείας ξεκινάμε συζήτηση σχετικά με την επίθεση στο συνέδριο. Αποφασίζουμε πως πρέπει να γίνει ξεκάθαρο το στίγμα αυτής της επίθεσης. Πρόκειται για μια δυναμική ενέργεια ενάντια στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, ένα κεντρικό γεγονός που θα πραγματοποιηθεί από αναρχικούς. Τα άτομα που θα συμμετέχουν είναι σαράντα πέντε.

Mια συντρόφισσα πέφτει στα χέρια τους και την ξυλοκοπούν άγρια. Ενώ την χτυπούν, ένας από τους τραμπούκους συνδικαλιστές τις κάνει χυδαίες χειρονομίες. Ένας συνδικαλιστής του Συνασπισμού την παίρνει για να την παραδώσει στους μπάτσους. Τελικά συλλαμβάνεται, οδηγείται στο τμήμα όπου κρατείται για λίγες ώρες και αφήνεται ελεύθερη.

Τρεις από τους συνέδρους -ο ένας είναι δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη- τραυματίζονται και οδηγούνται στο νοσοκομείο.

Τελικά το συνέδριο διακόπτεται. Η επόμενη και τελευταία μέρα του συνεδρίου γίνεται σε κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης που περιφρουρείται από μεγάλο αριθμό οργάνων της έννομης τάξης. Mετά το τέλος της επίθεσης μαθαίνουμε ότι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις από τη Θεσ/νίκη κατευθύνονται στην Καβάλα.

Την Κυριακή 15 Mάρτη γίνεται συζήτηση που καλεί η Π.Κ.Π. σε καφετέρια της Καβάλας.

Παρά τη δυσανάλογη αριθμητικά αναμέτρηση, η δυναμική αυτή ενέργεια δεν στάθηκε δυνατό να αποτραπεί από τους πολυάριθμους συνδικαλιστές. Το 29ο συνέδριο της ΓΣΕΕ και ο εορτασμός των 80 χρόνων από τη ίδρυσή της στιγματίστηκε από την επίθεση σαραντα πέντε αναρχικών. Για μια ακόμα φορά στην ιστορία τους οι αναρχικοί μέσα από ένα ακόμα κεντρικό πολιτικό γεγονός που δημιουργούν, αναδεικνύουν πως δεν είναι οι αντικειμενικές συνθήκες ο παράγοντας αυτός που καθορίζει τελικά την έκβαση των συγκρούσεων που πραγματώνονται στους κόλπους του κοινωνικού πολέμου, αλλά η ισχυρή πεποίθηση για την αξία της υπόθεσης που προωθείται μέσω της επίθεσης ή που περιφρουρείται όταν δέχεται επίθεση.

Στην εποχή μας που χαρακτηρίζεται από τον έντονο κοινωνικό αναβρασμό που γεννά η όλο και πιο ωμή εκμετάλλευση και καταπίεση και που η ανάγκη για αντίσταση στα εκσυγχρονιστικά και αναδιαρθρωτικά σχέδια του κράτους και των αφεντικών αναζητά τους δρόμους για να εκφραστεί, οι συνδικαλιστικοί θεσμοί -με κεντρικό αυτόν της ΓΣΕΕ- αποκτούν μια ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα και κατέχουν ρόλο στρατηγικής σημασίας για την κρατική πολιτική, αφού στέκονται ανάμεσα στους καταπιεσμένους από τη μία και το κράτος και τα αφεντικά από την άλλη, λειτουργώντας σαν ελαστικό προστατευτικό, απορροφώντας τους κραδασμούς του ταξικού πολέμου που γεννιούνται με όλο και μεγαλύτερη ένταση και συχνότητα.

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε διαρκώς τους εργατικούς αγώνες να ξεπουλιούνται ο ένας μετά τον άλλο από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και την οργή των εργατών να πνίγεται μέσα σε περιορισμένες εκφράσεις διαμαρτυρίας, οδηγώντας πολλούς στην απογοήτευση και την παραίτηση.

Τα πουλημένα στα αφεντικά συνδικάτα λειτουργούν σαν τροχοπέδη στις κινητοποιήσεις των εργατών ενάντια στην αναδιάρθρωση στους χώρους δουλειάς, εμποδίζοντας να οξυνθεί η ταξική αναμέτρηση, γεγονός που αποτελεί πλέον κοινή ιδέα για όσους τουλάχιστον εργάτες έχουν βιώσει άμεσα αυτή την πραγματικότητα. Γενικότερα όμως μπορούμε να πούμε πως από μόνες τους οι ιδέες για το πως είναι ο κόσμος μας ή πως θα θέλαμε να είναι "...δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τίποτα. Για την πραγματοποίηση των ιδεών χρειάζονται οι άνθρωποι που θα βάλουν σε πρακτική ενέργεια τη βία."

Η ευτυχής συγκυρία ήθελε την επίθεσή μας στο συνέδριο της ΓΣΕΕ να γίνεται συγχρόνως με την υποτίμηση της δραχμής, με αποτέλεσμα το γεγονός να αποκτήσει περισσότερη επικαιρότητα και μεγαλύτερη πολιτική και κοινωνική βαρύτητα. Ενώ η κυβέρνηση ανακοινώνει μέσω τηλεοράσεως και ραδιοφώνου ότι προχωρά σε μια μοναδική ληστρική ενέργεια εναντίον των καταπιεσμένων, υφαρπάζοντας το 14% της αξίας του ντόπιου νομίσματος, τα MMΕ ανακοινώνουν -γεγονός που αποτελεί συνέπεια αιφνιδιασμού και αμηχανίας- ότι λίγες δεκάδες αναρχικοί επιτέθηκαν στο 29o συνέδριο της ΓΣΕΕ, προκαλώντας σοβαρά επεισόδια.

Η επίθεση ενάντια στη ΓΣΕΕ, του κεντρικού θεσμού χειραγώγησης και διαμεσολάβησης ανάμεσα στους εργάτες και τους κυρίαρχους, είναι ένα γεγονός εύκολα οικειοποιήσιμο από κάθε εκμεταλλευόμενο, από κάθε καταπιεσμένο, αφού ανέδειξε πως δεν είναι αδύνατο να πολεμήσεις αυτούς που διαμεσολαβούν τις ζωές μας, πως ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε αυτούς που στέκονται μπροστά μας τις στιγμές που οξύνεται ο κοινωνικός και ταξικός πόλεμος με σκοπό να μας εμποδίσουν να συναντηθούμε με τον κυρίως εχθρό, το κράτος, είναι ένας: Να τους τσακίσουμε.

Εργατοπατέρες, κομματόσκυλα, βιομήχανοι ανησυχείτε. Όταν εσείς μαγειρεύετε συσχετισμούς και κάνετε βόλτα στην Καβάλα, η συναίνεση σπάει και κοινωνικά κομμάτια επιτίθενται στους θεσμούς διαμεσολάβησης.Ο δικός μας κοινωνικός διάλογος είναι αληθινός και αντιστέκεται. Εσείς παλεύετε για ένα μεγάλο κομμάτι στην πίτα της διαχείρισης και εμείς για μια κοινωνία χωρίς εξουσία και εκμετάλλευση.