Ρέθυμνο 4-5 Οκτώβρη. Συνεδριάζουν οι υπουργοί άμυνας των 15 χωρών-μελών της Ε.Ε. Η σύνοδος αυτή αποτελεί την αφετηρία για μια σειρά παρόμοιων εκδηλώσεων στην Ελλάδα με αφορμή την ηγεσία του ελληνικού κράτους στην Ε.Ε. για το πρώτο εξάμηνο του 2003. Στην σύνοδο των υπουργών πολέμου θα συζητηθούν η δημιουργία και ο εξοπλισμός του ευρωστρατού που θα καλείται να επεμβαίνει και να καταστέλλει κινήματα αντίστασης και διαδηλώσεις στο εσωτερικό της Ευρώπης και στα βαλκάνια (ενόψει μάλιστα της συνόδου κορυφής στη Θεσσαλονίκη το 2003). Ακόμα, το πρόγραμμα περιλαμβάνει συζητήσεις για τη χάραξη κοινής εξωτερικής πολιτικής και κοινών αμυντικών μέτρων για τη δημιουργία μιας Ευρώπης- φρούριο, με έμφαση στο "πρόβλημα" της μετανάστευσης. Άτυπα, αναμένεται να συζητηθεί και ο βαθμός εμπλοκής της Ε.Ε. στον επικείμενο πόλεμο που μαγειρεύουν οι πλανητόμπατσοι στο Ιράκ.

Σάββατο 5 Οκτώβρη: υπό το κλίμα της μπατσοκρατίας (με κλούβες, ελικόπτερα και αστυνομία να έχουν θέσει υπό ασφυκτικό κλοιό όλη την πόλη) και του σαμποτάζ της πορείας από τα σταλινικά τμήματα της αριστεράς (ΚΚΕ, ΚΚΕ μλ κτλ), περίπου 300 άτομα συγκεντρώθηκαν το πρωί του Σαββάτου στο δημαρχείο της πόλης. Γύρω στις 11:30 ξεκινά η μηχανοκίνητη πορεία που κατευθύνεται προς το ξενοδοχείο στο οποίο βρίσκονται οι υπουργοί. Δύο χιλιόμετρα πριν, οι μπάτσοι αποκλείουν τον δρόμο τοποθετώντας κάθετα σε αυτόν μία κλούβα και περίπου 50 μπάτσους και ειδικούς φρουρούς, ενώ πίσω από την κλούβα παραμονεύουν οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας για παν ενδεχόμενο. Οι διαδηλωτές παρατάσσονται απέναντι από τους μπάτσους. Μπροστά περνούν οι "φορείς" της πόλης οι οποίοι και τελικά εξαντλούν την "επαναστατικότητά" τους στην παράδοση ψηφίσματος στους υπουργούς ενάντια στον ευρωστρατό και αποχωρούν. Ακολουθεί το μπλοκ της πρωτοβουλίας ενάντια στη σύνοδο, στο οποίο συμμετέχουν και οι αναρχικοί και γενικώς τα άτομα που θέλουν από κοινού να συγκρουστούν με την αστυνομία. Όμως μια ολιγόλεπτη καθυστέρηση στο ξεκίνημα του μπλοκ είχε ως αποτέλεσμα να περάσουν ξαφνικά και θρασύτατα από τα πλάγια και να βρεθούν στην κεφαλή της πορείας γύρω στους 50 φοιτητές από το σύλλογο του Πολυτεχνείου Κρήτης, ο οποίος ελέγχεται από αριστεριστές, που είχαν έρθει το πρωί από τα Χανιά, καπελώνοντας έτσι όλους όσους είχαν διοργανώσει και "τρέξει" για την πορεία. Παρόλ΄αυτά, η πορεία προχωράει και σπρώχνεται με την αστυνομία. Μετά από μια σύντομη σύγκρουση, οι μπάτσοι βγάζουν τα γκλοπ και τσακίζουν στο ξύλο τους φοιτητές που βρίσκονται στην πρώτη σειρά (που όμως πήγαν σαν τα πρόβατα στο σφαγείο αφού δεν κρατούσαν ούτε καν σημαίες για την αυτοπροστασία τους!). Αποτέλεσμα, η πορεία οπισθοχωρεί προς τα πίσω ενώ τέσσερα άτομα τραυματίζονται σοβαρά στο κεφάλι και μεταφέρονται στο νοσοκομείο. Εν τω μεταξύ, η πορεία ανασυντάσσεται λίγα μέτρα πιο πίσω και ξαναεπιτίθεται στους μπάτσους, ενώ ορισμένα άτομα κρατώντας κράνη και σημαίες καταφέρνουν να προωθηθούν στις πρώτες γραμμές, με αποτέλεσμα αυτή τη φορά η σύγκρουση να είναι δυναμική με χτυπήματα και από τις δυο πλευρές, οι μπάτσοι υποχωρούν για λίγο αλλά τελικά καταφέρνουν να απωθήσουν και πάλι τους διαδηλωτές, χτυπώντας τους ανελέητα στα κεφάλια. Τελικά, η πορεία αποχωρεί συντεταγμένα υπό τον φόβο των συλλήψεων. Ορισμένες πέτρες που πετάχτηκαν είχαν ως αποτέλεσμα τον ελαφρύ τραυματισμό δύο μπάτσων.

Σίγουρα δε μας παραξένεψε η αγριότητα που επέδειξε η αστυνομία στην καταστολή της κινητοποίησης. Εντάσσεται στην πολιτική της μηδενικής ανοχής ενάντια σε όσους αντιστέκονται, που έχει υιοθετήσει και προωθεί το ελληνικό κράτος το τελευταίο διάστημα. Πολιτική που εντείνεται όλο και περισσότερο, ενόψει μάλιστα των συνόδων της Ε.Ε. που θα φιλοξενήσει η Ελλάδα και της Ολυμπιάδας των καπιταλιστών το 2004. Αυτό που όμως πρέπει να τονιστεί εδώ είναι η αξία της όλης κινητοποίησης. Στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία του επικείμενου πολέμου των πλανητόμπατσων στο Ιράκ και του κλίματος τρομοκρατίας του ελληνικού κράτους και της αποχαυνωτικής τρομολαγνείας των ΜΜΕ, ήταν πολύ σημαντικό το γεγονός ότι ο κόσμος διαδήλωσε ενάντια στους υπουργούς άμυνας της Ευρώπης και συγκρούστηκε με την αστυνομία που τους προστάτευε, ειδικά σε μια επαρχιακή πόλη όπως το Ρέθυμνο. Ακόμα, η συνάντηση και η συνεργασία στο δρόμο αναρχικών και άλλων ριζοσπαστικών-συγκρουσιακών κομματιών της κοινωνίας, με αφορμή τις συγκεκριμένες διαδηλώσεις ήταν κάτι το θετικό, ενόψει μάλιστα των κινητοποιήσεων ενάντια στις συνόδους των κυρίαρχων της Ευρώπης (προπαρασκευαστική σύνοδος στην Αθήνα, σύνοδος των υπουργών οικονομικών στα Χανιά το Μάη κτλ), που θα κορυφωθούν τον Ιούνιο του 2003 στην Θεσσαλονίκη. Μόνο μελανό σημείο η θρασύτατη προσπάθεια οικειοποίησης της κινητοποίησης από μια μειοψηφία αριστεριστών φοιτητών, οι οποίοι με τη λογική της "πρωτοπορίας" θέλησαν εργολαβικά να οδηγήσουν τον υπόλοιπο κόσμο σε μια ελεγχόμενη σύγκρουση, εκτονώνοντας όμως έτσι την οργή της πορείας και καναλιζάροντάς την σε μονοπάτια ανώδυνα για την εξουσία. Την επόμενη φορά η απάντηση των αγωνιζόμενων ανθρώπων θα είναι άμεση και δυναμική. Αυτό που έχει όμως περισσότερη σημασία είναι το μήνυμα που δόθηκε για άλλη μια φορά στα καθάρματα της εξουσίας που αποφασίζουν για τις τύχες της ανθρωπότητας και σπέρνουν τον τρόμο και το θάνατο σε κάθε γωνία του πλανήτη. Ότι δηλαδή υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αντιστέκονται με αξιοπρέπεια και συνέπεια στους σχεδιασμούς της κυριαρχίας. Επίσης, ότι όπου και να βρεθεί αυτός ο περιπλανώμενος θίασος των εγκληματιών είναι παντού ανεπιθύμητος και δεν θα βρίσκει ησυχία σε κανένα μέρος του κόσμου.