Στις 15/11, μια βδομάδα μετά την παρέλαση της Φλωρεντίας και το στήσιμο του ευρωπαϊκού κοινωνικού φόρουμ, το ιταλικό κράτος προχώρησε στη σύλληψη 42 ατόμων από το χώρο της "πολιτικής ανυπακοής". Οι κατηγορίες είναι "συμμετοχή σε ανατρεπτική οργάνωση" (άρθρο 270bis-αντιτρομοκρατικός) και "πολιτική συνομωσία διαμέσου οργάνωσης" (άρθρο της φασιστικής περιόδου) με σκοπό "τη διατάραξη του κυβερνητικού έργου, την άσκηση ανατρεπτικής προπαγάνδας, τη βίαιη ανατροπή της οικονομικής τάξης κλπ". Αυτά προκύπτουν από αναφορά των ομάδων ROS των καραμπινιέρων και DIGOS της αστυνομίας για τις διαδηλώσεις ενάντια στη διάσκεψη του ΟΟΣΑ στη Νάπολη, το Μάρτη του 2001, τη σύνοδο του G8 στη Γένοβα και διάφορα ετερογενή γεγονότα αντισυστημικής βίας (καταλήψεις γραφείων ευρέσεως εργασίας, βόμβα σε ιταλο-αμερικανικό ινστιτούτο κ.α.).

Τα στοιχεία αντλούνται απ' όλη τη γκάμα της ασφαλίτικης τεχνογνωσίας: παρακολουθήσεις, κοριοί, βίντεο, διείσδυση πρακτόρων, και έχουν συρραφεί με την προσφιλή μέθοδο της "επεξεργασίας υλικού κατά βούληση". Το αποτέλεσμα απορρίφθηκε από μια σειρά εισαγγελέων, και κρίθηκε τελικά αξιοποιήσιμο απ' την εισαγγελέα της πόλης Cosenza. Η υπόθεση θυμίζει παραλλαγή της δίωξης Marini κατά των αναρχικών. Εδώ βέβαια -σε αντίθεση με τους αναρχικούς που παρουσιάστηκαν ως μέλη μιας φανταστικής οργάνωσης- η καταστολή επικεντρώνει σ' ένα πραγματικό σχήμα, το "δίκτυο του εξεγερμένου Νότου", που συγκρότησαν ομάδες του αυτόνομου-ανταγωνιστικού κινήματος (φοιτητές, άνεργοι, Cobas κ.α.) το 2001, για να δράσουν πάνω σε κοινωνικά προβλήματα όπως η στέγη και η ανεργία. Τα 42, ιδρυτικά κυρίως, μέλη του δικτύου κατηγορούνται για τις οδομαχίες στη Νάπολη και τη Γένοβα και για συμμετοχή στο Black Bloc. Μολονότι τα στοιχεία είναι φαιδρά (π.χ. άλλος φαίνεται να απειλεί φραστικά τους μπάτσους, μια γυναίκα να μοιράζει φυλλάδια με οδηγίες αυτοπροστασίας σε περίπτωση αστυνομικής επίθεσης, μια δημοσιογράφος κατηγορείται ότι μετέδιδε από το ραδιόφωνο τις κινήσεις των μπάτσων και των ασθενοφόρων στη Γένοβα, και άλλος ότι έστελνε ανατρεπτικά μηνύματα στο διαδίκτυο), κρίθηκαν επαρκή για να οδηγηθούν 13 σε φυλακές υψίστης ασφαλείας και άλλοι σε κατ' οίκον περιορισμό.

Είναι φανερό ότι η απειλή που αναδύθηκε στους δρόμους της Νάπολης και της Γένοβας κατατρέχει ακόμα τους μηχανισμούς του ιταλικού κράτους. Μέσα στις εκρηκτικές κοινωνικές συνθήκες, ιδίως του Νότου, μια τέτοια δίωξη αποσκοπεί στην αναχαίτιση της ριζοσπαστικοποίησης των κοινωνικών αγώνων, στο διαχωρισμό από κάθε συγκρουσιακή πρακτική και στον εκφοβισμό όσων δεν συσστρατεύονται ολόψυχα στην προοπτική της κοινωνικής ειρήνευσης. Παράλληλα μπορεί να είναι και μια κίνηση που αποσκοπεί σε κάποιο συμβιβασμό, δεδομένου ότι οι έρευνες για την αστυνομική θηριωδία στη Γένοβα είναι ανοιχτές, ενώ πρόσφατα υπήρξαν και καταδίκες αστυνομικών για τη στάση τους στα επεισόδια της Νάπολης. Εξάλλου ένας συμβιβασμός που έχει διαμορφωθεί σε πολιτικό επίπεδο ανάμεσα στα επιτελεία της παγκοσμιοποίησης και τους διάφορους "ηγέτες του λαού του Σηάτλ" (βλ. Π. Αλέγκρε, Φλωρεντία) δεν είναι δύσκολο να μεταφερθεί και σε δικαστικό επίπεδο.