Πολύς λόγος έγινε τις τελευταίες μέρες για την ύπαρξη ή μη "λευκών κελιών" στις φυλακές Κορυδαλλού, καθώς και τις συνθήκες κράτησης των υποδίκων για την υπόθεση της τρομοκρατίας. Τα τηλεπαράθυρα άνοιξαν διάπλατα για να υποδεχτούν τους πάσης φύσεως "ειδικούς", οι οποίοι, μπουρδολογώντας ασύστολα, κατέληξαν στο αναμενόμενο. Ότι δηλαδή τα "λευκά κελιά" βρίσκονται στη φαντασία και μόνο κάποιων μη σοβαρών ανθρώπων. Άρα όλα είναι ρόδινα. Η αλήθεια βέβαια απέχει πολύ από αυτήν την (κατευθυνόμενη) διαπίστωση. Ας δούμε λοιπόν τις συνθήκες αυτές στις πραγματικές τους διαστάσεις.

Η πλήρης απομόνωση σε υπόγεια ή ημιυπόγεια κελιά επί 23 ώρες το εικοσιτετράωρο οδηγεί τον άνθρωπο με μαθηματική ακρίβεια στην παράνοια. Για τη μία και μοναδική ώρα εκτός κελιού διατίθεται ένα "προαύλιο" λίγων μόνο τετραγωνικών μέτρων, το οποίο περιβάλλεται από ατσάλινους τοίχους ύψους δέκα μέτρων τουλάχιστον. Η αδυναμία να δεις οτιδήποτε γύρω σου(εκτός ίσως από ένα μικρό κομμάτι του ουρανού) και ο πλήρης αποπροσανατολισμός σε συνδυασμό με την απώλεια της αίσθησης του χρόνου σε καταρρακώνουν ψυχολογικά, ενώ αισθήματα όπως η εγκατάλειψη και η απόγνωση σε κατακλύζουν. Δε χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβουμε ότι πρόκειται για ένα διαρκές μαρτύριο. Θα τολμήσει άραγε κανείς να παραδεχτεί ότι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές υποβάλλονται σε ψυχολογικά βασανιστήρια; Είναι προφανές: Αυτά τα μέτρα δεν αποσκοπούν στην προστασία ή την ασφάλεια των κρατουμένων. Στόχος είναι η φυσική και ηθική εξόντωσή τους. Το μυαλό τους είναι ο στόχος.

Με ευκολία κάποιοι θα πουν ότι χρειάζονται "ειδικές" συνθήκες κράτησης για "ειδικούς" κρατούμενους. Πώς όμως (και από πού) ορίζεται ποιος είναι "ειδικός" κρατούμενος; Εμείς λέμε ότι μπαίνουμε σε επικίνδυνες ατραπούς. Αυτό που σήμερα γίνεται περιορισμένα και "ειδικά", αύριο θα γίνει ευρέως και συνολικά.

Η εμπειρία δείχνει πως οτιδήποτε επιβάλλεται σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων χωρίς αντίδραση από κανέναν, εύκολα επεκτείνεται και στο σύνολο, χωρίς πλέον να υπάρχει δυνατότητα αντίδρασης. Σήμερα οι υπόδικοι για την τρομοκρατία, αύριο όλοι οι κρατούμενοι. Αυτό δεν μπορεί να γίνει δεκτό από κανέναν. Η προσπάθεια να περισταλούν δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί από κρατούμενους οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους και βασανίστηκαν για χρόνια, θα πέσει στο κενό.

Εδώ αξίζει να σημειώσουμε κάτι. Η στάση που κρατήθηκε από τους κρατούμενους των "ειδικών" κελιών απέναντι στις διωκτικές και ανακριτικές αρχές σαφώς δεν είναι αποδεκτή. Δεν μπορεί όμως σε καμιά περίπτωση να μας αποπροσανατολίζει από το μείζον θέμα που μας αφορά όλους (κρατούμενους και μη): τη δρομολογούμενη περιστολή των κεκτημένων δικαιωμάτων μας και την εδραίωση των Λευκών Κελιών.