(Αναρχικό Δελτίο, νο 1
9, Δεκέμβρης 2002)ΜΠΑΤΣΟΙ - ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ - ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
Στις 24 Οκτώβρη στην πλατεία Γλυφάδας ο μπάτσος Θεόδωρος Κατσάς, εκπαιδευτής αστυνομικών που υπηρετεί στη ΓΑΔΑ, ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ με μια σφαίρα στο κεφάλι τον 23χρονο Αναστάσιο Λυμούρα . Θεωρήθηκε "ύποπτος κλοπής" και... ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΕ. Ο νεαρός ήταν ένα ακόμη θύμα της κρατικής βίας, ένας ακόμη άνθρωπος στο μακρύ κατάλογο των δολοφονημένων από τους ένστολους ή μη, σε υπηρεσία ή όχι, μπάτσους. Η επίσημη συμμορία δολοφόνων του κράτους, η αστυνομία, που σκοτώνει μετανάστες, αγωνιστές, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να σκοτώνει και "υπόπτους". Ε, όχι να αξίζει κι η ανθρώπινη ζωή περισσότερο από μια τσάντα ή ένα πορτοφόλι...
Τα ΜΜΕ έσπευσαν να τονίσουν ότι ήταν σεσημασμένος, αναφέροντας κατηγορίες που του είχαν αποδοθεί παλιότερα μία προς μία, σε μια προσπάθεια να παρουσιάσουν το νεαρό ως έναν "επικίνδυνο εγκληματία" για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να ελαφρύνουν τη θέση του δολοφόνου. Ένας αλήτης ήταν και τι πιο φυσιολογικό να καταλήξει με μια σφαίρα ανάμεσα στα μάτια...
Η προφυλάκιση του μπάτσου ούτε στο ελάχιστο δεν καταλαγιάζει το θυμό και την οργή μας. (Προφανώς ήταν τόσο οφθαλμοφανές το έγκλημα που ούτε η εκδοχή της "νόμιμης άμυνας", αφού εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με "τυχαία εκπυρσοκρότηση", έπεισε κανέναν.) Αρκετοί άλλοι δολοφόνοι-μπάτσοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και ατιμώρητοι. Δεν περιμένουμε την τιμωρία του από τους εντολείς και συνενόχους του, θα 'ταν τουλάχιστον αφελές. Θέλουμε ΕΚΔΙΚΗΣΗ.
Όλοι αυτοί λοιπόν που κραυγάζουν για τους "δολοφόνους τρομοκράτες" αναφερόμενοι σε αγωνιστές είναι αυτοί που υποδαυλίζουν και καλύπτουν τις δολοφονίες των μπάτσων. Από τα όπλα τους κινδυνεύουμε όλοι μας καθώς όσο εύκολα αποδίδεται ο όρος "τρομοκράτης" σ' όποιον, τελικά, αποτελεί κίνδυνο για την κυριαρχία και τα σχέδια της, το ίδιο εύκολα μπορεί
ο καθένας μας ανά πάσα στιγμή να κριθεί "ύποπτος".Σε μια κοινωνία που καθημερινά βομβαρδίζεται με μεγάλες δόσεις τρόμου και της καλλιεργείται το αίσθημα της ανασφάλειας και του φόβου, περιστατικά όπως αυτό, όπως οι δολοφονίες "λαθρομεταναστών" στα σύνορα τείνουν να θεωρούνται φυσιολογικά, και οι κοινωνικές αντιδράσεις να εκμηδενίζονται. Όλους όμως μας σημαδεύει ένα όπλο που μπορεί να "εκπυρσοκροτήσει" με οποιαδήποτε δικαιολογία. Καμιά δολοφονία να μη μένει αναπάντητη. Το ζήτημα για μας δεν είναι αν και πότε θα νομιμοποιούνται οι μπάτσοι να πυροβολούν ή όχι αλλά να μην έχουν στη συνείδηση κανενός το δικαίωμα να το κάνουν και κατά συνέπεια να μην τολμούν να σηκώνουν τα όπλα τους ενάντια σε κανέναν άνθρωπο. Αν σήμερα ήταν ένας νεαρός που σκοτώθηκε αύριο μπορεί να είμαι εγώ, εσύ...
Χ.
*