Το κράτος του Ισραήλ ως αγαπημένο παιδί του δυτικού κόσμου, στην καρδιά ενός χώρου-τροφοδότη του καπιταλισμού λόγω πετρελαίων, αποτελεί τον εγκαθιδρυμένο και διαρκώς υποστηριζόμενο από τα δυτικά συμφέροντα, κυρίαρχο της περιοχής. Έχοντας καταφέρει να αποσπάσει σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική συναίνεση εντός των συνόρων του μέσω ενός ιδιότυπου εθνικισμού (Σιωνισμός) και ταυτόχρονα έχοντας διαμορφώσει μια δομή "πρότυπο" κρατικής οργάνωσης σε πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο είναι η δύναμη που αναλαμβάνει να εγγυηθεί για τον εαυτό της και για τον δυτικό κόσμο τη διασφάλιση των καπιταλιστικών συμφερόντων ακόμα κι αν αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω της εξόντωσης ατόμων, ολόκληρων κοινωνικών κομματιών, τον εξευτελισμό και τη στυγνή καταπίεση ενός ολόκληρου λαού, όπως ο παλαιστινιακός.

Η πολιτική του εποικισμού αποτελεί κεντρικό σημείο όλων των κυβερνήσεων του Ισραήλ. Τα τελευταία χρόνια οι έποικοι στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας έχουν διπλασιαστεί. Τα σπίτια των παλαιστίνιων κατάσχονται ή κατεδαφίζονται. Οι ίδιοι βιώνουν διαρκώς ένα καθεστώς αποκλεισμού, παρακολούθησης, ρατσισμού και εξόντωσης. Καταστρέφονται οι υδάτινοι πόροι και κάθε στοιχειώδης πόρος επιβίωσης ενώ ταυτόχρονα οι βασανισμοί, οι εξευτελισμοί και οι διώξεις αράβων αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα. Κι όμως στην Παλαιστίνη, εκεί που η δημοκρατία του Ισραήλ δε διστάζει να μετατρέψει τη φρίκη σε πραγματικότητα επιβάλλοντας την κυριαρχία της μέσω της πλήρους εξαθλίωσης των αράβων... εκεί που το "πολιτισμένο" Ισραήλ αποκτηνώνει ένστολους δολοφόνους και ακροδεξιά καθάρματα για να γονατίσει μια ολόκληρη κοινωνία μέσω της στυγνής βαρβαρότητας... εκεί που οι λέξεις αδυνατούν να περιγράψουν τα αποτελέσματα της εξουσιαστικής φρενίτιδας και οι φωτογραφίες φρίκης μας αναγκάζουν να αποστρέψουμε το βλέμμα...

Εκεί η εξέγερση, ως κορυφαία κατάσταση της ζωής των καταπιεσμένων μπόρεσε να σταθεί και να γιγαντωθεί με κάθε διαθέσιμο μέσο... με κραυγές και πέτρες, με μολότοφ και όπλα, με δυναμίτες... ενάντια σε μια πανίσχυρη στρατιωτική και προπαγανδιστική μηχανή (Ισραήλ) αποδεικνύοντας ξανά και ξανά πως τελικά δεν είναι όλα τόσο εύκολα για τους κυρίαρχους. Μια εξέγερση που περικλείει όλα τα ιδιαίτερα στοιχεία των εξεγερμένων που την πραγματώνουν. Τις ιδιαίτερες ανάγκες, επιθυμίες και δυνατότητες αυτών που δέχονται τη συγκεκριμένη επίθεση των κυρίαρχων και καλούνται να απαντήσουν προκειμένου να διατηρήσουν το αυτονόητο της φυσικής ύπαρξης και αξιοπρέπειάς τους. Μια εξέγερση που απελευθερώνει πολύ περισσότερες δυνάμεις από αυτές που συνήθως φαίνονται, ξεπερνώντας διάφορες θρησκευτικές και ιεραρχικές παραμορφώσεις που μπορεί να εμφανίζονται αλλά δεν αναιρούν τις πολύ συγκεκριμένες αιτίες της εκδήλωσής της. Την οικονομική, πολιτική, φυλετική και πολιτισμική καταπίεση των αράβων από το κράτος του Ισραήλ και τους υποστηρικτές του.

Όσοι βιώνουν και αναγνωρίζουν τον κόσμο ως δυο εχθρικά κομμάτια, αυτό της κυριαρχίας και καταπίεσης και αυτό της κοινωνικής και ατομικής απελευθέρωσης, δεν μπορούν παρά να στέκονται αλληλέγγυοι και να εμπνέονται από τη δίκαιη αντίσταση των καταπιεσμένων όπου γης. Όσο η εξέγερση καίει στις καρδιές... τόσο η ιστορία δε δείχνει να τελειώνει.