Nαι, μπορούμε, όσο κι αν μέμφονται για την παντοδυναμία τους, πίσω από τα όπλα τους και τις διαστημικές εξοπλισμένες στολές τους κρύβονται κάποια αδύναμα μικρά ανθρωπάκια. Είναι πιόνια, όργανα της εξουσίας, αδυνατούν να σταματήσουν με τον υπερσύγχρονο εξοπλισμό τους ένα ισχυρότερο όπλο που έχουμε όλοι στα χέρια μας: To εξεγερτικό πάθος, την θέληση για ζωή, την ανυπακοή απέναντι σ’ ότι κατακερματίζει την αξιοπρέπειά μας. Τι κι αν φαντάζουν ανίκητοι και άτρωτοι, ο εξοπλισμός τους είναι ανήμπορος να αναμετρηθεί με το αίσθημα. Αν το ανάστημά τους καθορίζει τα όρια που θέλουν αυτοί να κινηθούμε, απαντούμε πως είναι απαραίτητο να ξεπεραστούν τα όρια, να ξεφύγουμε από τον προβλεπόμενο και προγραμματισμένο τρόπο διαμαρτυρίας, να αγγίξουμε τόσο με την σκέψη όσο και με τις πράξεις μας μια απελευθερωτική προοπτική, χωρίς κόμματα και εκπροσώπους, χωρίς συντονιστικά και οργανωτές, χωρίς τέλος πάντων πρόβατα και βοσκούς, παίρνοντας εμείς οι ίδιοι την ζωή στα χέρια μας.

Μπορούμε και πρέπει να τις καταστρέψουμε, διότι οι αντένες, σαν όργανα του βρετανικού στρατού, των ΗΠΑ και όλων των δυτικών εξουσιαστικών τους συμμάχων εκπέμπουν αόρατα ραδιοκύματα τα οποία προκαλούν, όπως είναι γνωστό, αρκετά είδη καρκίνου.

Διότι εκπέμπουν επίσης κύματα τα οποία μπορούν να ελέγξουν και να κατευθύνουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο και την γενικότερη συμπεριφορά του ατόμου.

Πρέπει να καταστραφούν διότι οι βάσεις ελέγχουν την ζωή μας. Ελικόπτερα και κατασκοπευτικά αεροπλάνα πετούν συνεχώς πάνω απ τα κεφάλια μας για τον εναέριο έλεγχο. Διότι τα αστυνομικά μπλόκα στους δρόμους όπως επίσης και οι στρατιωτικές περιπολίες έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας. Μόνο και μόνο η ύπαρξη των βάσεων αλλά και η στρατοκρατία που επιβάλλεται στην γύρω περιοχή, επιτίθονται στο ανθρώπινο αίσθημα, αντικαθιστώντας τα όνειρά μας με τους δικούς τους “ιδανικούς” εφιάλτες.

Μπορούμε και πρέπει να καταστρέψουμε τις βάσεις, διότι ελέγχουν μεταξύ άλλων και τις χώρες της Μέσης Ανατολής, διότι πολλές από τις πρόσφατες εκδηλώσεις της κρατικής τρομοκρατίας είχαν γίνει από τις βάσεις, όπως επίσης και τα σχέδια των αρχιδολοφόνων Μπους και Μπλαιρ για βομβαρδισμό του Ιράκ θα ξεκινήσουν από το ακρωτήρι.

Το ΑΚΕΛ, διακηρύττει ότι είναι ενάντια στις βάσεις, αλλά αρκείται στο να διοργανώνει εκδηλώσεις μπροστά στις κάμερες, για προεκλογικούς και μόνο σκοπούς, για να πει αργότερα ότι “έκανε το καθήκον του”. Όλη αυτή η γελοία προσέγγιση διαμαρτυρίας έχει σαν αποτέλεσμα να κουράζει τον κόσμο, να εξασθενεί το αίσθημα οργής που έχει ο κόσμος, να καταστέλει την όποια αληθινή μορφή αντίδρασης.

Οι οικολόγοι απ’ την μεριά τους εναντιώνονται στις αντένες διότι απλά και μόνο απειλείται η χλωρίδα και η πανίδα του τόπου, αγνοώντας την στρατοκρατία που αναπτύσσεται στην περιοχή καθώς και τις κοινωνικές συνέπειες μιας επικείμενης εγκατάστασης της κεραίας. Λένε ότι είναι ενάντια στην μόλυνση του περιβάλλοντος αλλά δεν κάνουν τίποτα ενάντια σ’ αυτούς που την προκαλούν.

Το κίνημα ειρήνης, κι αυτό με τη σειρά του λέει ότι είναι ενάντια στις βάσεις και τις κεραίες, αλλά σαν ειρηνιστικό δεν προτείνει τίποτα άλλο από τα περίφημα μπλακάζ με τα συνθήματα και τα “επαναστατικά” ψηφίσματα διαμαρτυρίας. Μήπως τα παρακάλια και οι προσευχές άλλαξαν ποτέ κάτι; Τα ψηφίσματα διαμαρτυρίας απλά υποτιμούν την νοημοσύνη του κόσμου, ενώ παράλληλα επιφέρουν την περιφρόνηση και την ειρωνεία σ’ αυτούς στους οποίους στέλνονται (αν στέλνονται).

Η πάλη ενάντια στις βάσεις πρέπει να είναι αληθινή, και όχι συμβολική. Συνεχής, και όχι να περιορίζεται σε 2-3 εκδηλωσούλες τον χρόνο απ’ αυτούς που ουσιαστικά δεν ενδιαφέρονται για τίποτα, παρά μόνο την αύξηση των ποσοστών του κόμματός τους και την παραπλάνηση του κόσμου.

Η πάλη αυτή δεν είναι πολιτική, είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ. Και τα μέσα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι και που χρησιμοποίησαν σε όλο το φάσμα της παγκόσμιας ιστορίας στην οποιαδήποτε κοινωνική πάλη, δεν είναι αλλά από το σαμποτάζ, την επίθεση, την διάδοση πληροφοριών και την προτροπή σ’ απλούς ανθρώπους να υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα και ζωές, αλλά και τις ζωές των παιδιών τους.

Να οργανωθούμε σε μικρές ομάδες, να πράξουμε ανάλογα με τις υπάρχουσες συνθήκες.

Αν οι κεραίες διατηρούνται με την βία που ο στρατός και η αστυνομία σκορπίζουν, τότε και εμείς προετοιμαζόμαστε βίαια, αλλιώς θα πρέπει να αρκεστούμε στην ονειροπολία. Θα πρέπει να κρατήσουμε ζωντανή την επίθεση που έχει ήδη αρχίσει, να την εντείνουμε, για εκείνη την μέρα όπου όλοι θα εισέλθουμε στις βάσεις, άντρες, γυναίκες και παιδιά, οπλισμένοι με όλα τα μέσα που μπορούν να γίνουν αποτελεσματικά… Από το αίσθημα μέχρι τα τρακτέρς, από το πάθος για ζωή μέχρι και λεωφορεία και μπουλντόζες, από την θέληση για ελευθερία μέχρι την προσπάθεια πραγμάτωσής της.