Αυτές είναι οι κραυγές μας από τότε που ο Γιώργος βρέθηκε τόσο γρήγορα πίσω από τα κάγκελα των φυλακών ύστερα από την αξιοπρεπή στάση που κράτησε απέναντι σ’ ένα μίζερο μικρό ανθρωπάκο μέσα σε μια μίζερη αίθουσα - σ’ αυτό το εξευτελιστικό δικαστήριο από το οποίο ο καθένας που βρίσκεται πίσω από τις πύλες των φυλακών έχει περάσει, ριγμένος σ’ ένα κελί για μήνες, χρόνια ή και για πάντα…

Το συγκεκριμένο πλήθος εξέφραζε την οργή του ενάντια στους Σιωνιστές δολοφόνους, σε μια διαδήλωση έξω από το σπίτι του Ισραηλινού πρέσβη, ο οποίος ήθελε να γιορτάσει την ίδρυση του Ισραηλινού κράτους, ενός κράτους που είναι υπεύθυνο για τις μαζικές σφαγές χιλιάδων Παλαιστινίων, αντρών, γυναικών και παιδιών.

Δεν είμαστε εδώ για να διαμαρτυρηθούμε για την αθωότητα του Γιώργου, διότι δεν δεχόμαστε τον ορισμό του κάθε δικαστηρίου για το τι είναι “σωστό” και τι είναι “λάθος”. Ο νόμος δεν είναι παρά ένα όργανο που χρησιμοποιεί το κράτος για να προστατεύσει τα προνόμια των λίγων έναντι στην φτώχεια και την εξαθλίωση των πολλών. Η φυλακή είναι μηχανισμός που επιβεβαιώνει αυτή την πραγματικότητα, η χειρότερη απειλή σε μια κοινωνία που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε “καλούς” και “κακούς”, ”αθώους” και “ένοχους”, έννοιες που εξυπηρετούν τα εκάστοτε συμφέροντα του καπιταλισμού.

Δεν είμαστε εδώ για να διαμαρτυρηθούμε για την αθωότητά του, διότι γνωρίζουμε πως η βία ασκείται μονοπωλιακά από το κράτος. Τα μπατσόσκυλα κτυπούν με “νόμιμο” τρόπο και σκοτώνουν ακόμα για τα συμφέροντα των αφεντικών τους, από τους οποίους λαμβάνουν βέβαια την πλήρη υποστήριξη. Οι δικαστές με τη σειρά τους μοιράζουν τις ποινές σαν καραμέλες, και παίρνουν ανάλογες προαγωγές αν με τις ενέργειές τους ξεφορτωθεί το κράτος κάποιον που “προκαλεί προβλήματα”. Ωστόσο, δεν χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια εκ μέρους μας για να βοηθήσουμε το σύνολο της κοινωνίας να προβληματιστεί. Ο φυλακισμένος στο κελί, ο στρατιώτης στο στρατόπεδο, ο εργάτης, ο άνεργος, ο “εγκληματίας” ναρκομανής, ο “αλλοδαπός”, ο οποιοσδήποτε, όλοι έχουμε ισχυρά κίνητρα και πολύ καλούς λόγους για να πολεμήσουμε τους εξουσιαστές και τους καπιταλιστές, να αντισταθούμε και να επιτεθούμε ενάντια στους όρους και τις συνθήκες που αυτοί φτιάχνουν.

Έτσι, βρισκόμαστε εδώ για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας για τον Γιώργο, και για όλους τους εκμεταλλευόμενους που βρίσκονται πίσω από τα κελιά, οι οποίοι αρνήθηκαν να σκύψουν το κεφάλι μπροστά στο ιερό βιβλίο του νόμου, στο ιερό βιβλίο της “δημοκρατίας”. Αυτή η αλληλεγγύη δεν είναι αλληλεγγύη της “μιζέριας”, ούτε υποκριτική συμπάθεια προς τον οποιοδήποτε. Αντίθετα, συνδυάζεται με τον αγώνα όλων των αντρών και γυναικών οι οποίοι με αξιοπρέπεια αρνούνται τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν, παλεύοντας για ένα καινούργιο ελεύθερο κόσμο χτισμένο πάνω στα χαλάσματα του παλιού, στον οποίο δεν θα υπάρχουν δικαστήρια και φυλακές.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη αυτή με αγάπη αλλά και παράλληλα με ένα αίσθημα οργής, που πρώτα απ’ όλα θα ελευθερώσει εμάς τους ίδιους για να καταστρέψουμε τον επιβαλλόμενο κάλπικο τρόπο ζωής, ο οποίος είναι βασισμένος στην υποταγή και τον εξευτελιστικό συμβιβασμό, για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και φτώχεια, ανοίγοντας έτσι απεριόριστες δυνατότητες εξερεύνησης, στόχος της οποίας είναι η ανελέητη εξέγερση σ’ όλους αυτούς που θέλουν να καθορίζουν την ζωή μας.