(Αναρχικό Δελτίο, νο 17, Σεπτέμβρης 2002)

NO BORDER ZONE !
ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ 19-28 ΙΟΥΛΗ 2002

Η συγκέντρωση στο Στρασβούργο 2.000 περίπου αντιεξουσιαστών και μεταναστών είναι μια σημαντική στιγμή στην ανάπτυξη της παγκόσμιας αντίστασης στην Κυριαρχία επειδή ανατρέπει τη στερεότυπη εικόνα που θέλει τις ανεξέλεγκτες από το καθεστώς δυνάμεις της αντίστασης (όπως το μαύρο μπλοκ) να εμφανίζονται ευκαιριακά στη δημιουργία εκρηκτικών γεγονότων και στη συνέχεια να χάνονται αφήνοντας όλο το πεδίο ανοιχτό στα ιεραρχικά και ρεφορμιστικά σχήματα, όπως τα λεγόμενα "κοινωνικά φόρουμ".

Το NO BORDER του Στρασβούργου είχε δύο διαστάσεις, κι η πρώτη αφορά αυτή καθαυτή τη διεθνή συνάντηση συντρόφων/ισσών, από ένα ευρύ φάσμα αντικαπιταλιστικών αντιεξουσιαστικών συλλογικοτήτων, πρωτοβουλιών δράσης και αντιπληροφόρησης, καταλήψεων, εκδόσεων, κ.λπ, πολλοί από τους οποίους είχαν ξανασυναντηθεί στους δρόμους της Πράγας, της Γένοβας, της Βαρκελώνης κ.α. Αυτή τη φορά όμως η συνάντησή τους δεν έγινε με κάποια αφορμή αλλά με δική τους πρωτοβουλία βασισμένη στη δυναμική του αγώνα που εκδηλώθηκε ενάντια στις συνόδους των αφεντικών, στην αντίληψη πως πίσω απ' αυτά τα γεγονότα βρίσκονται όλες οι καθημερινές στιγμές αντίστασης, και στις εμπειρίες που έδειξαν πως για να βαθαίνει η προοπτική αυτού του ρεύματος χρειάζονται αυτόνομα δίκτυα για μια ουσιαστικότερη επαφή των αγωνιστών που αποτελούν τη βάση του. Η προώθηση της αυτοοργάνωσης, παράλληλα με τη διάχυση του ριζοσπαστικού λόγου πάνω σε μια σειρά από επίκαιρα ζητήματα που προκύπτουν από τον κοινωνικό-ταξικό ανταγωνισμό, αποτέλεσαν σα ζητούμενα τον πυρήνα αυτής της προσπάθειας. Η τυχόν απουσία τους άλλωστε και η μονομέρεια της δράσης μπορεί να μας καθιστά προβλέψιμους και να μας αφήνει εκτεθειμένους απέναντι στην ολοένα αυξανόμενη οργάνωση της καταστολής, να διευκολύνει την εγκληματοποίηση καθώς και την απόσπαση συναίνεσης σε βάρος μας, ενώ αφήνει έδαφος στην καθεστωτική "αντιπαγκοσμιοποίηση" για να χειραγωγεί και να οικειοποιείται τις πραγματικές αντιστάσεις που ξεσπούν ενάντια στην παγκοσμιοποιούμενη κυριαρχία.

Η άλλη διάσταση της συνάντησης στο Στρασβούργο αφορά τον άμεσο στόχο της να καταδείξει ένα από τα πιο επίκαιρα και κομβικά σημεία της κρατικής καταστολής και του ελέγχου, τους διωγμούς των μεταναστών. Το πρόταγμα της άρνησης των συνόρων και της κοινωνικής αλληλεγγύης στους μετανάστες ζωγραφισμένο στους τοίχους της πόλης, το σύνθημα "ΚΑΜΙΑ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΑ" έξω από τα διάφορα ιδρύματα της ευρωπαϊκών θεσμών, ήρθαν να συνδυαστούν -και εκεί ήταν το πιο δύσκολο σημείο- με μια απόπειρα παρέμβασης στα προάστια του Στρασβούργου, εκεί όπου ο ρατσισμός, η ωμή κρατική βία και η γκετοποίηση των μεταναστών αποτελούν το πεδίο ενός αμείλικτου καθημερινού πολέμου. Αν και ως προς αυτό το σημείο δεν υπάρχει καμία απτή απόδειξη "επιτυχίας" του NO BORDER, ήταν η ίδια η κίνηση που μας έφερε αντιμέτωπους με μια πραγματικότητα όπου οι καλοπροαίρετες αλλά αφελείς εξιδανικεύσεις συναντούν τα όριά τους και αναδεικνύεται πολύ ρεαλιστικά το ζήτημα του πώς γκρεμίζουμε εκείνα τα αόρατα αλλά υπαρκτά σύνορα, όπου οι διάφορες κοινωνικές ομάδες αποτελούν η καθεμιά έναν κλειστό, εσωστρεφή και αυτο-καταναλούμενο κόσμο, έρμαιο στους σχεδιασμούς της εξουσίας και με την "ταυτότητα" που εκείνη του δίνει κάθε φορά για να επιτυγχάνει την απομόνωσή του. Σ' αυτή την προσπάθεια, έπαιξε σημαντικό ρόλο η συμμετοχή στο ΝΟ ΒΟRDER αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων μεταναστών -με τέτοιες εμπειρίες αγώνα που τους έχουν κάνει να απορρίψουν την εναπόθεσή τους σε φιλανθρωπικού τύπου μη-κυβερνητικές οργανώσεις και πολιτικά κόμματα.

Το Ιστορικό του No Border - Από το Άμστερνταμ... στο Στρασβούργο!

Τo δίκτυο No Border έχει τις ρίζες του στη συνάντηση του Άμστερνταμ το ΄97 και αποτελείται από συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται στην αλληλεγγύη με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, αντιεξουσιαστικές, αντιρατσιστικές, αντικαπιταλιστικές και αντιφασιστικές ομάδες. Μέχρι σήμερα ορισμένες τέτοιες κατασκηνώσεις έγιναν στα σύνορα της Πολωνίας (με την Ουκρανία και τη Σλοβακία, με τη Γερμανία, με τη Λιθουανία και τη Ρωσία), στη Σικελία, στην Ταρίφα της Ισπανίας, στην Tijuana του Μεξικό (στα σύνορα με τις ΗΠΑ) και στη Woomera της Αυστραλίας (όπου η δράση των διαδηλωτών έξω από το κέντρο κράτησης έδωσε στους πρόσφυγες την ευκαιρία να αποδράσουν) ενώ μετά το Στρασβούργο θα γίνει και στη Σλοβενία. Το Στρασβούργο επιλέχθηκε γιατί εκεί στεγάζεται το κεντρικό σύστημα πληροφοριών της Σέγκεν -το SIS- και είναι μια πόλη με γειτονιές-γκέτο μεταναστών που αποτελούν μόνιμο πεδίο ταραχών.

Κατασκήνωση στις όχθες του Ρήνου...

Η εσωτερική δομή του κάμπινγκ ΝΟ BORDER στο Στρασβούργο, είχε έναν αέρα από ...Αργεντινή! Απαρτιζόταν από πέντε "γειτονιές" με τη δική της συνέλευση (barrio) η καθεμιά, ενώ γινόταν και "δια-συνοικιακή" συνέλευση (inter-barrial) με εκπροσώπους από τα barrio, όπου ανακοινώνονταν οι διαθέσεις που είχαν εκφραστεί, είτε για την λειτουργία του χώρου είτε για την κατεύθυνση των κινητοποιήσεων. Στην ουσία δεν επρόκειτο για διαδικασία λήψης αποφάσεων, και κανείς δεν ήταν εξουσιοδοτημένος να αποφασίζει στο όνομα κανενός, αλλά ήταν περισσότερο μια διαδικασία αλληλοπληροφόρησης, καθώς το σχήμα που αποτελούσε τη βάση του κάμπινγκ ήταν οι παράλληλες πρωτοβουλίες, ώστε ο καθένας να οργανώνει ή να συμμετάσχει στις κινήσεις που τον εκφράζουν περισσότερο. Για τα θέματα που αφορούσαν το σύνολο του NO BORDER γίνονταν Γενικές Συνελεύσεις. Υπήρχαν επίσης θεματικές ομάδες που η σύνθεσή τους ήταν συνήθως κυλιόμενη: ιατρική και νομική ομάδα, ραδιόφωνο και ίντερνετ, περιφρούρηση, κουζίνες, καθαριότητα.... Τα κεντρικά θέματα των προγραμματισμένων εκδηλώσεων που αφορούσαν τις κινητοποιήσεις ήταν: η ελεύθερη μετακίνηση, η αποικιακή δικαιοσύνη, μετανάστευση και παγκοσμιοποίηση, νόμοι ασφαλείας και κοινωνικός έλεγχος, μετανάστευση και εργασία. Άλλες συζητήσεις οργανώθηκαν από το δίκτυο της PGA, από καμπάνιες κατά των αεροπορικών εταιρειών που χρησιμοποιούνται για τις απελάσεις, από ομάδες δράσης ενάντια στις φυλακές, για την Παλαιστίνη, τον πόλεμο, το φεμινισμό, τον οικοακτιβισμό κ.α., ενώ λειτουργούσαν εκθέσεις εντύπων και γίνονταν προβολές ταινιών.

Στους Δρόμους του Στρασβούργου...

20 Ιούλη. Συγκέντρωση 500 διαδηλωτών μπροστά στον κεντρικό σταθμό τρένων, για τον ένα χρόνο από την εξέγερση της Γένοβας και τη δολοφονία του Κάρλο Τζουλιάνι, με σύνθημα: "ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ". Στη συνέχεια κατευθύνονται προς το αστυνομικό τμήμα, όπου μια βδομάδα νωρίτερα ένας μπάτσος πυροβόλησε και σκότωσε νεαρό τοξικομανή. Πορεία και ολιγόλεπτη κατάληψη με μικρής έκτασης φθορές και γκράφιτι σε ξενοδοχείο της αλυσίδας ACCOR, που συνεργάζεται στην απέλαση μεταναστών χωρίς χαρτιά. Επιστροφή στο κάμπινγκ με κατειλημμένο τρένο προς τη Γερμανία... Συμβολικός αποκλεισμός της συνοριακής γέφυρας και καταστροφή των σημαιών της Ε.Ε.

21 Ιούλη. Σύλληψη δύο ατόμων σε παρέμβαση αναρχικών που αντικαθιστούσαν τις διαφημιστικές αφίσες σε στάσεις λεωφορείων με αφίσες του NO BORDER. Πορεία από το κάμπινγκ προς το αστυνομικό τμήμα και απελευθέρωση των συλληφθέντων. Παρέμβαση στο προάστιο Mineau από την συλλογικότητα MIB (Κίνημα για τη Μετανάστευση και τα Προάστια).

22 Ιούλη. Πορεία ενάντια στις απελάσεις και την απαγόρευση της ελεύθερης μετακίνησης και εγκατάστασης, με πρωτοβουλία μεταναστών από τους xωρίς χαρτιά της Γαλλίας και το Αφρικανικό Φόρουμ The Voice της Γερμανίας. Συμμετέχουν 1.500 διαδηλωτές. Συγκέντρωση έξω από το δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπου μετανάστες διαβάζουν καταγγελίες. Κατάληψη στον προαύλιο χώρο του Συμβουλίου της Ευρώπης όπου οι διαδηλωτές φτάνουν μέχρι την κεντρική του είσοδο απέναντι στα CRS(ΜΑΤ) και ένοπλους στρατιώτες! Νέα πορεία και συγκέντρωση στην πλατεία Kleber, όπου ακτιβιστές σκαρφαλώνουν στους στύλους και κατεβάζουν σημαίες της Γαλλίας και της Ε.Ε. Τρία άτομα συλλαμβάνονται από ασφαλίτες με την κατηγορία ότι είχαν στην τσάντα τους μία απ' τις σημαίες. Μετά από επιτόπου συνέλευση το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου επιστρέφει στο κάμπινγκ συνοδεύοντας τους μετανάστες χωρίς-χαρτιά ενώ 500 άτομα ξεκινούν πορεία προς το αστυνομικό τμήμα. (Οι συλληφθέντες αφέθηκαν την επόμενη μέρα χωρίς να έχουν αρθεί οι κατηγορίες σε βάρος τους). Σε άλλο σημείο της πόλης ομάδες των τριάντα ατόμων εισβάλλουν σε δύο ξενοδοχεία της αλυσίδας ACCOR, γράφουν συνθήματα κατά των απελάσεων και προκαλούν καταστροφές.

23 Ιούλη. Ημέρα δράσης ενάντια στον κοινωνικό έλεγχο και τα συστήματα παρακολούθησης. Συγκέντρωση στην πλατεία Kleber και θεατρικό δρόμου. Τα CRS επιχειρούν να συλλάβουν ένα άτομο που γράφει συνθήματα και βρίσκονται μπροστά σε αλυσίδες διαδηλωτών. Ρίχνουν μερικά δακρυγόνα και το περιστατικό λήγει εκεί. Αρχίζει πορεία προς το κάμπινγκ, η οποία διαρκεί τρεις ώρες και διασχίζει το κέντρο όπου καταστρέφονται κάμερες παρακολούθησης, ομάδες του μαύρου μπλοκ επιδίδονται σε "επικοινωνιακό αντάρτικο" (αλλοίωση διαφημιστικών πινακίδων, γκράφιτι πάνω σε τράπεζες, διοικητικά κτίρια, ένα sex shop κλπ.) ενώ η samba band του ροζ μπλοκ παίζει ασταμάτητα μουσική... Στο τέλος η πορεία περνά μέσα από προάστια.

24 Ιούλη. Ημέρα δράσης ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστών και τις φυλακές. Αρχικός στόχος ήταν ένα κέντρο κράτησης στα προάστια του Στρασβούργου, αλλά εξαιτίας της εκκένωσής του από την αστυνομία γίνεται πορεία στο κέντρο της πόλης. Χίλιοι διαδηλωτές καταφτάνουν με τρένο που έχουν καταλάβει από τη γερμανική πόλη Kehl. Στην "ουρά" της διαδήλωσης σχηματίζονται ομάδες περιφρούρησης του μαύρου μπλοκ κρατώντας σε απόσταση τις δυνάμεις των CRS και της BAC ("Ταξιαρχίες Αντι-Εγκληματικότητας", ασφαλίτες που προέρχονται από τις ειδικές δυνάμεις του στρατού και δρουν στα προάστια) ενώ μικρότερες ομάδες που κινούνται πιο μπροστά γράφουν συνθήματα στις προσόψεις τραπεζών, ξενοδοχείων, γραφείων, στα δικαστήρια κοκ. Γίνεται μια σύλληψη και αρχίζουν συμπλοκές καθώς η πορεία στρέφεται προς τις διμοιρίες. Η αστυνομία εκτοξεύει δακρυγόνα, ενώ φωνάζονται συνθήματα και περιστασιακά πέφτουν πέτρες και κροτίδες προς τα CRS. Στα στενά της πόλης αρχίζουν ξυλοδαρμοί διαδηλωτών, κυνηγητό και συλλήψεις. Σπάζονται τρεις τράπεζες ενώ κόσμος με πέτρες και ξύλα αντιστέκεται, όσο μπορεί, στις συνεχείς εφόδους της αστυνομίας. Ένα μέρος της πορείας ανασυγκροτείται σε μια γέφυρα στο Ρήνο, και κινείται προς το κάμπινγκ δεχόμενο συνεχείς επιθέσεις, ενώ ρίχνονται και πλαστικές σφαίρες με αποτέλεσμα τον τραυματισμό δύο διαδηλωτών. Παιδιά από τα προάστια βγαίνουν στο δρόμο βρίζοντας τους μπάτσους. Συνολικά συνελήφθησαν 30 άτομα, ανάμεσα τους και o Ahmed Meguini.

25 Ιούλη. Οι αστυνομικές αρχές απαγορεύουν κάθε συγκέντρωση ή πορεία ως τη λήξη του NO BORDER. Στις τοπικές εφημερίδες τα συμβάντα στην πορεία της πρηγουμένης είναι το πρώτο θέμα. Εκεί και μια δήλωση της ATTAC του Στρασβούργου, που καταγγέλλει ότι δεν έχει καμία σχέση με το NO BORDER και πως αυτά τα άτομα δυσφημούν το "κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση"! Στο κάμπινγκ γίνονται συνεχείς "εργασίες" για την οχύρωσή του μπροστά στο ενδεχόμενο μιας αστυνομικής επέμβασης. Παρά την απαγόρευση, 150 άτομα που φεύγουν σε μικρές ομάδες καταφέρνουν να κάνουν συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες έξω από το αστυνομικό τμήμα. Άλλη ομάδα που κάνει παρέμβαση αντιπληροφόρησης στο κέντρο της πόλης δέχεται επίθεση από ασφαλίτες.

26 Ιούλη. Συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από τα δικαστήρια. Αφήνονται ελεύθεροι όλοι, εκτός από τον Ahmed Meguini, γνωστό στις αρχές από τη συμμετοχή του στο κίνημα των "xωρίς-χαρτιά" στο Παρίσι, ο οποίος προφυλακίζεται.

27 Ιούλη. Η κεντρική πορεία του NO BORDER που θα επιχειρούσε να φτάσει έξω από το κτίριο που στεγάζει το SIS εμποδίζεται από την αστυνομία σε απόσταση 200 μόλις μέτρων από το κάμπινγκ. Οι διαδηλωτές στρέφονται στην αντίθετη κατεύθυνση και περνούν στη γερμανική όχθη του Ρήνου, όπου η γαλλική αστυνομία δεν μπορεί να ακολουθήσει. Γίνεται επίθεση με πέτρες στις τοπικές φυλακές του Kehl. Άλλοι διαδηλωτές φτάνουν σε μικρές ομάδες στο κέντρο του Στρασβούργου, όπου υπήρχε ένα υπαίθριο πανηγύρι με πολλούς τουρίστες. Η αστυνομία, στην προσπάθειά της να συλλάβει τους διαδηλωτές χτυπά και ψεκάζει με δακρυγόνα αδιακρίτως προκαλώντας τον πανικό και τις οργισμένες αντιδράσεις πολλών περαστικών.

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ AHMED

Μετά τη λήξη του κάμπινγκ, η νομική ομάδα il-legal team συμπληρώνεται από "διεθνείς", και με κείμενο που αρχίζει με το σύνθημα "ούτε καλοί ούτε κακοί, ούτε ένοχοι ούτε θύματα" ξεκινά καμπάνια αλληλεγγύης στον Αhmed, ο οποίος κρατείται σε απομόνωση στις φυλακές ενώ διώξεις αντιμετωπίζουν και άλλοι 7 από τους συλληφθέντες του NO BORDER. Στις 30 και 31 Ιούλη, όπως και στις 2 Αυγούστου γίνονται συγκεντρώσεις έξω από τη φυλακή που κρατείται ο Ahmed.

Στις 21 Αυγούστου ο Ahmed καταδικάζεται σε 8 μήνες φυλάκισης για "πρόκληση σωματικής βλάβης σε αστυνομικό", "αντίσταση και εξύβριση" κι οδηγείται ξανά στην απομόνωση. Έξω από τα δικαστήρια η συγκέντρωση αλληλεγγύης περικυκλώνεται από την αστυνομία. Eνέργειες αλληλεγγύης έγιναν επίσης στη Βαρκελώνη, τη Ντιζόν, τη Ρέιμς, το Λονδίνο, τη Βιέννη και το Βερολίνο.

Στις 23 Αυγούστου, 17 άτομα καταλαμβάνουν το παράρτημα του υπουργείου δικαιοσύνης στο Στρασβούργου, με σύνθημα AHMED LIBRE! Τρεις ώρες αργότερα, γίνεται βίαιη επέμβαση της αστυνομίας και συλλαμβάνονται οι καταληψίες καθώς και τρεις αλληλέγγυοι από τους 20 που βρίσκονταν έξω από την κατάληψη. Στους 17 απαγγέλθηκαν κατηγορίες για "κατάληψη δημοσίου κτιρίου" και "κατακράτηση ομήρων".

Solidaria

www.geocities.com/anar_gr/gr/substras.htm
www.noborder.org

1