Όσο πλησιάζουν οι μέρες της συνόδου, ολοένα και πιο ασφυκτική γίνεται η λεγόμενη "ασφάλεια", προμετωπίδα και εγγύηση για την "καλύτερη διαφήμιση που μπορεί να γίνει για τη Βαρκελώνη", όπως δήλωσε η -κυβερνητική εκπρόσωπος στη Βαρκελώνη- Julia Valdecasas.

Φαίνεται ωστόσο πως η ιστορικότητα του Μάρτη, ή καλύτερα η ιστορικότητα της συγκεκριμένης συνόδου, χαρακτηρίστηκε από μια σειρά καινοτομιών όσον αφορά στα συμπεράσματα και τις μεθόδους, τόσο από την πλευρά της εξουσίας όσο και από την πλευρά των διαδηλωτών.

Δύο μεγάλες υπερδυνάμεις εμφανίζονται κάποιους μήνες πριν από το Μάρτη, για να προετοιμάσουν τη μάχη ενάντια στις ευρωπαϊκές επιταγές και την παγκοσμιοποίηση. Η πρώτη, το λεγόμενο Κοινωνικό Φόρουμ, αποτελούμενη από κόμματα, την ξεπουλημένη κοινοβουλευτική αριστερά και τα κίτρινα συνδικάτα, και η δεύτερη, η λεγόμενη Καμπάνια ενάντια στην Ευρώπη του Κεφαλαίου και του Πολέμου, αποτελούμενη από διάφορες εναλλακτικές συλλογικότητες με αντικαπιταλιστικό λόγο. Η τελευταία θα καταφέρει να συγκεντρώσει στους κόλπους της μεγάλη μερίδα κόσμου και θα ορίσει την 16η Μάρτη ως κεντρική ημέρα για μια γιορταστική και διεκδικητική διαδήλωση στο κέντρο της Βαρκελώνης. Παράλληλα θα αποδειχτεί αρκετά ευέλικτη για να βρει τα μέσα έκδοσης των 4 φύλλων της εφημερίδας ALTAVEU (σε παραλλαγή των el Metro, el Periodico κλπ.), που θα μετατραπεί σε προπαγανδιστικό όργανο της Καμπάνιας.

Έξω από αυτές τις οργανώσεις θα δημιουργηθεί μια ομαδοποίηση που θα ονομαστεί Marc-Attack, προερχόμενη από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, και η οποία θα θελήσει να διαχωρίσει τη θέση και τη στάση της απέναντι στον καπιταλισμό. Κάτω από τα συνθήματα "Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΑΝΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ, ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ" και "ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΘΑ ΚΛΑΨΟΥΝ", καλεί σε πορεία, στις 15 Μάρτη, στο κέντρο της πόλης.

Κάπως έτσι κυλά ο χρόνος σε επίπεδο προετοιμασίας των πρωτοβουλιών ενάντια στη σύνοδο. Φτάνοντας στις 14 Μάρτη, η Βαρκελώνη παρουσιάζει πλέον την εικόνα μιας πόλης κατειλημμένης από τα σώματα ασφαλείας. Παρακολουθήσεις, υποκλοπές τηλεφώνων, ρουφιάνοι, εξακριβώσεις, ζώνες απαγόρευσης της κυκλοφορίας. Τη συγκεκριμένη μέρα ξεκινά ο χορός των διαδηλώσεων, με τα κίτρινα συνδικάτα ανά την Ευρώπη στην ημερήσια διάταξη. Γύρω στις 100.000 κόσμου θα περπατήσει στις κεντρικές λεωφόρους της πόλης, με συνθήματα "για ένα δικαιότερο καπιταλισμό". Οι διοργανωτές (επαγγελματίες συνδικαλιστές, κομματόσκυλα...) θα χρίσουν με επιτυχία το εγχείρημα. Απέναντι σ' όλο αυτό το σκηνικό της υποκρισίας, ομάδες ατόμων θα αφιερωθούν σε συνθήματα σε τοίχους ενάντια στην εργασία και τα συνδικάτα, προσπαθώντας να βάλουν φρένο στην ατέρμονη φιέστα. Την ίδια μέρα, φοιτητές του Οικονομικού Τμήματος θα οργανώσουν συμβολική κατάληψη της σχολής, διαμαρτυρόμενοι για το κλείσιμο των πανεπιστημίων και την απαγόρευση της κυκλοφορίας στη συγκεκριμένη ζώνη, εξαιτίας του ότι βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο της συνόδου κορυφής.

Η 15η Μάρτη είναι ημέρα αποκεντρωμένης δράσης. Πραγματοποιούνται σαμποτάζ στις συγκοινωνίες (μετρό, τρένα, λεωφορεία...), ενώ παράλληλα αρκετές ποδηλατοδρομίες προσπαθούν να συμβάλουν σε ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο. Οι caza-lobbies θα διαδηλώσουν ενάντια στα μεταλλαγμένα με ειρηνικό τρόπο, ενώ συγγενείς Βάσκων κρατούμενων θα αναπαραστήσουν ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα στη λεωφόρο Diagonal, διαμαρτυρόμενοι για το διασκορπισμό των φυλακισμένων της ΕΤΑ.

- Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, η Marc-Attack, έχουν καλέσει πορεία στην κορυφή της Ramblas (Canaletes). Εκεί θα συγκεντρωθεί γύρω στις 2.000 κόσμος με διαθέσεις άμεσης ρήξης με τις απανταχού φιέστες, κυβερνώντων και διαδηλωτών. Και ενώ από τη μια μεριά η μετωπική σύγκρουση και ρήξη κατάφερε να διαρρήξει το ρεφορμιστικό τοπίο και ίσως να δημιουργήσει μια αληθινή κατάσταση, απ' την άλλη θα υστερήσει στρατηγικά. Για την αστυνομία θα αποδειχθεί εύκολη η κυριολεκτική κατάληψη του κέντρου της πόλης, καθώς επίσης και η δημιουργία ενός τύπου ασπίδας ασφαλείας, με βάση την οποία μπορούσε να ελέγχει, να κάνει εξακριβώσεις και να τρομοκρατεί τον κόσμο που ήθελε να πλησιάσει στο χώρο της διαδήλωσης. Από το ξεκίνημά τους, οι διαδηλωτές θα βρεθούν περικυκλωμένοι από κλούβες που θα τους εμποδίσουν το πέρασμα και κατόπιν θα τους επιτεθούν, στο ύψος του Liceu. H σύγκρουση θα ξεκινήσει στην ίδια την εκκίνηση της πορείας. Η αστυνομία προσπαθεί να διαλύσει τους συγκεντρωμένους με γκλομπ και πλαστικές σφαίρες. Οι συγκεντρωμένοι θα διαλυθούν, μπαίνοντας στα στενά προς το Chino και το barrio Gotico μέχρι τη via Laietana. Θα στηθούν οδοφράγματα και θα σημειωθούν οδομαχίες και καταστροφές, ωστόσο μικρής έκτασης, που θα διαρκέσουν περίπου 1 ώρα. Οι δυνάμεις καταστολής θα συλλάβουν 14 άτομα.

Η ημέρα θα κλείσει με συναυλία της Καμπάνιας που θα συγκεντρώσει 50.000 κόσμο. Μια παρέμβαση θεάματος μετά από μια γιορτινή διαδήλωση, με νύξεις στα μικρόφωνα και στις γιγαντοοθόνες σχετικά με το αντιφασιστικό, τον αντισεξισμό, το θέμα του ποταμού Ebro, το καταληψιακό, τους μετανάστες και τέλος το θέμα των φυλακών. Οι διοργανωτές θα χρίσουν με εύσημα την όλη διαδικασία της αντίστασης... 500.000 υπνοβάτες στο δρόμο.

Οι 100 συλληφθέντες θα περάσουν από τον εισαγγελέα και στην πλειοψηφία τους θα αφεθούν ελεύθεροι με τον ορισμό μιας δικάσιμου σε χρονικό διάστημα ενός μήνα από τη στιγμή της απελευθέρωσής τους. Δύο Βάσκοι θα χρειαστεί να καταβάλουν εγγύηση (1500 ευρώ έκαστος) και θα περάσουν μια νύχτα στη φυλακή Modelo λόγω του χρόνου που χρειάστηκε για να συγκεντρωθεί το ποσό (συγκεντρώθηκε κυρίως από συγγενείς και συλλογικότητες). Επίσης, ένας Αργεντινός θα μείνει περίπου ένα μήνα στο αστυνομικό μέγαρο της Verneda, λόγω της παράνομης παραμονής του στη χώρα. Τελικά θα απελευθερωθεί μετά από σειρά εφέσεων σε δικαστικό επίπεδο.

Επιστρέφοντας λίγο στην παράξενη γεύση της επόμενης μέρας (όλοι ευχαριστημένοι με την επιτυχία), αξίζει να αφιερώσουμε λίγες γραμμές αναλύοντας το γιατί αυτής της διφορούμενης επιτυχίας. Μέχρι ποιο σημείο μια κίνηση ενάντια στην παγκοσμιοποίηση έχει μπει σε έναν κύκλο αφομοίωσης και ποιοι είναι οι υπεύθυνοι; Μέχρι ποιο σημείο έχουν αλλοτριωθεί έννοιες όπως για παράδειγμα αντικαπιταλισμός, οριζόντια συνελευσιακή υπόθεση;

Ζούμε σε μια εποχή ατελείωτων αλλαγών και εξελίξεων. Αυτό που παλαιότερα έμοιαζε αδύνατο ή πολύ μακριά, τώρα πλέον το έχουμε ζωντανό μπροστά μας. Χιλιάδες κόσμου "ενάντια στην παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου"... Σηάτλ, Πράγα, Νίκαια, Νταβός, Ουάσιγκτον, Γένοβα, Βαρκελώνη... έπεται Θεσσαλονίκη. Μια διαδρομή που όσο περνάει ο καιρός αντιμετωπίζει όλο και περισσότερη καταστολή... μια διαδικασία της οποίας ο λόγος αφομοιώνεται κάθε φορά περισσότερο.

Στη Βαρκελώνη "διαπραγματευτήκαμε ακόμα και με τον ήλιο", λέει η εκπρόσωπος της κυβέρνησης. Η πρώτη διαπραγμάτευση ωστόσο ήταν πιο πρακτική και γήινη. Η κυβέρνηση και η Καμπάνια συμφώνησαν τη διαδρομή της πορείας, ενώ παράλληλα εγκατέστησαν μόνιμη επικοινωνία μέσω κινητών τηλεφώνων μεταξύ διαδηλωτών (υπηρεσία ασφαλείας) και αστυνομικής διεύθυνσης. Η αστυνομία αναλάμβανε να "καθαρίσει" εκεί όπου δεν μπορούσε η υπηρεσία ασφαλείας της Καμπάνιας. Παράλληλα, όταν κάποιος θα θελήσει να καταγγείλει το συγκεκριμένο γεγονός στην εφημερίδα Altaveu, η αντίστοιχη επιτροπή θα δημοσιεύσει το κείμενο με λογοκριμένη την παράγραφο που αφορούσε την καταγγελία. Όμως το θράσος τους δεν σταματάει εδώ. Σε έντυπο θα εμφανιστεί το παρακάτω συμπέρασμα, σχολιάζοντας τη θέση διαφορετικών πολιτικών σχετικά με την επιτυχία της συνόδου και των διαδηλώσεων: "οι πολιτικοί, μιας και δεν μπορούν να εγκληματοποιήσουν τα γεγονότα της πορείας, προσπαθούν να τα αφομοιώσουν και να τα αλλοτριώσουν όπως αυτούς τους συμφέρει..." Εμείς θα συμπληρώναμε κάτι ακόμα στην παραπάνω φράση: οι πολιτικοί κατάφεραν να αφομοιώσουν και να αλλοτριώσουν (τα γεγονότα) όπως αυτούς τους συμφέρει, γιατί η Καμπάνια αποτέλεσε τον καλύτερο πελάτη τους.

Μέχρι πού θα φτάσει λοιπόν η υποκρισία; Θα έπρεπε να ντρέπεστε πρωτοπόροι του συμβιβασμού. Ακόμη περισσότερο όταν παραχωρείτε φόρους τιμής στον Κάρλο... Μήπως κι αυτός ήταν ένας από τους τόσους ειρηνικούς διαδηλωτές; Μήπως κι αυτός δεν ήταν ένας ανεξέλεγκτος, ένας εξεγερμένος;

Είναι επιτακτικά αναγκαίο να πούμε ξεκάθαρα αυτό που πιστεύουμε... να πούμε "ποιοι" είμαστε, ενώ τόσοι άλλοι μεταμφιέζονται για να εξηγήσουν ότι ήταν αναγκαίο να ακολουθηθεί η γραμμή τους. Θέλουμε να σκανδαλίσουμε μια κοινωνία που υπνοβατεί στις κεντρικές λεωφόρους ενάντια στην παγκοσμιοποίηση.

Η εμφάνιση γεγονότων που δεν δημιουργήσαμε εμείς, και που άλλοι δημιούργησαν ενάντια σ' εμάς, μας υποχρεώνει από εδώ και μπρος να μετράμε το πέρασμα του χρόνου, τις συνέπειές του, τη μετατροπή των ίδιων μας των επιθυμιών σε γεγονότα.

Ρεφορμιστές, θα σας κάνουμε να πεινάσετε!