(Αναρχικό Δελτίο, νο 17, Σεπτέμβρης 2002)
ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
Στις 30-7-2002 καλούμαι για στράτευση.
Ο στρατός είναι ο πιο σκληρός μηχανισμός του κράτους. Το κράτος είναι συνδεδεμένο με τα συμφέροντα των αφεντικών. Είναι εκείνο που νομιμοποιεί και προστατεύει όλες τις ευκαιρίες που έχουν στόχο τα τελευταία, την εκμετάλλευση του κάθε λογής καταπιεζόμενου. Ο στρατός, ανήκοντας στο κράτος, ενισχύει και ικανοποιεί τα συμφέροντα και την ύπαρξη των αφεντικών.
Υπεύθυνοι για τις εγκληματικές πράξεις του κράτους και των αφεντικών γινόμαστε όλοι όταν σιωπούμε, ανεχόμαστε, υπακούμε στις διαταγές τους. Επειδή προσπαθώ να μην είμαι πιόνι στα σχέδια εκείνων που εξουσιάζουν, εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν, αρνούμαι να υπηρετήσω το στρατό και δεν δέχομαι κανενός είδους εναλλακτική θητεία. Η άρνησή μου αυτή
πιστοποιεί την απόφαση μη αποδοχής μου της αναγκαιότητας ύπαρξης του κράτους και του στρατού.Αρνούμαι να φρουρήσω τα σύνορα που περιορίζουν την ελευθερία μας, επειδή έτυχε να γεννηθούμε σε κάποια τυχαία γεωγραφική περιοχή που ονομάζεται πατρίδα. Δεν πιστεύω στην ύπαρξη καμίας πατρίδας και κανενός έθνους. Τα θεωρώ υπεύθυνα για τους εξουσιαστικούς, επεκτατικούς, εθνικοθρησκευτικούς ουσιαστικά οικονομικούς και πολιτικούς πολέμους, που έχουν πλήξει την ανθρωπότητα και για τις ολοένα αυξανόμενες ρατσιστικές αντιλήψεις. Όλα τα προηγούμενα είναι μη φυσικά κατασκευάσματα ώστε οι άνθρωποι να μην εξεγείρονται ενάντια στους πραγματικούς καταπιεστές τους (κράτος και αφεντικά) αλλά σε καθέναν που αντιτίθεται στην κυρίαρχη λογική τους.
Εξ' άλλου ο στρατός λειτουργεί και είναι βασισμένος στην ιεραρχία, στην εξουσιαστική βία, στην υποταγή, στον σεξισμό και στον εθνικισμό. Επιβεβαιώνει αυτό που μας διδάσκουν από μικρά παιδιά στην οικογένεια, στο σχολείο, στην καθημερινή μας ζωή, δηλαδή να καταπατάμε τους δήθεν κατώτερούς μας και να είμαστε υπό την εύνοια των ανωτέρων μας, με σκοπό να ζούμε όσο καλύτερα μπορούμε πατώντας και εκμεταλλευόμενοι πιο αδύναμους ανθρώπους. Λειτουργεί σαν σχολείο υποταγής και πειθαρχίας, έχοντας τη σκληρή τιμωρία σαν απάντηση σε κάθε ανυπακοή.
Έτσι σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ο στρατός είτε είναι υποχρεωτικός είτε όχι, με άλλοθι πάντα την εθνική ενότητα έχει ως σκοπό τη διαφύλαξη της εθνικής συνείδησης, την προστασία και υπεράσπιση των συμφερόντων των αφεντικών, τη δημιουργία ανθρώπων-υπηκόων έτοιμων είτε για να πολεμήσουν και να σκοτωθούν ή για να σκοτώσουν προκειμένου να υλοποιήσουν τα σχέδια των εξουσιαστών. Σκοπός είναι η προώθηση της αυταπάτης της εθνικής ιδέας και συνείδησης ενάντια στην ταξική.
Μιας και γεννήθηκα σ' αυτήν την γεωγραφική περιοχή που λέγεται ελλάδα και καλούμαι στον ελληνικό στρατό αναφέρω ότι και αυτός παίζει ίδιο ρόλο όπως κάθε άλλος στον κόσμο. Το παραμύθι ότι ο εθνικός στρατός είναι πάντα αμυντικός και δεν έχει επεκτατικές-επιθετικές διαθέσεις πλασάρεται σε κάθε χώρα του πλανήτη
.Ο ελληνικός στρατός είναι σύμμαχος των μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων. Στέλνει αποστολές σε συμμαχικές επιχειρήσεις και σε περιοχές που δεν αφορούν άμεσα τα "εθνικά" συμφέροντα (π.χ. Ιράκ, Αφγανιστάν). Επίσης στις γειτονικές περιοχές όπως Βοσνία, Κόσσοβο, Αλβανία και Μακεδονία. Ο ιμπεριαλιστικός του ρόλος είναι εμφανής στα Βαλκάνια όπου το ελ. Κράτος κατάφερε να αποκτήσει οικονομική και πολιτική επιρροή, στηρίζοντας τα οφέλη των ντόπιων και ξένων αφεντικών. Μην ξεχνάμε ότι ο ελ. στρατός αποτελεί τον μηχανισμό εκείνο που ελέγχει τη διείσδυση των μεταναστών στην ευρώπη (ανθρώπων που έχουν στόχο μια καλύτερη ζωή). Εντός των συνόρων ο ρόλος του πέρα από τη προπαγάνδα περί εθνικής ενότητας και υποταγής στην εξουσία αποτελεί και κατασταλτικό παράγοντα σε κινήματα
αντίστασης, όπως στις απεργίες εργαζομένων καθαριότητας, ή μελλοντικά στη φύλαξη της ολυμπιάδας. Επίσης έχει χρησιμοποιηθεί για την εγκαθίδρυση της χούντας.Ο μόνος πόλεμος που συμμετέχω είναι ο καθημερινός, κοινωνικός ενάντια σε αυτούς που καλλιεργούν και υπερασπίζονται την εκμετάλλευση, την οικονομική εξαθλίωση, την πείνα και τη σκλαβιά που φτάνει μέχρι το θάνατο αθώων ανθρώπων και ζώων, ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και καταπίεσης.
Κώστας Γιάνναρος, Ιούλιος 2002