19 Γενάρη 2002, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Woomera στην αυστραλιανή ενδοχώρα, στο ίδιο όπου στις 19 Δεκέμβρη 2001 είχε κατασταλεί βίαια η εξέγερση των προσφύγων από το Αφγανιστάν (βλ. Αναρχικό Δελτίο νο 13 σελ.3). Περί τους 250 Αφγανούς πρόσφυγες, από τους 1.000 που κρατούνται συνολικά στο στρατόπεδο, κάνουν απεργία πείνας και εκατό από αυτούς έχουν ράψει τα χείλη τους... Οι πρόσφυγες απεργούν διαμαρτυρόμενοι για τις άθλιες συνθήκες κράτησής τους και την κωλυσιεργία των αρχών στην χορήγηση αδειών παραμονής. Η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι δεν πρόκειται να ανεχτεί εκβιασμούς και ανταρσίες...

Τις επόμενες μέρες αρκετοί από τους πρόσφυγες επιχειρούν να αυτοκτονήσουν είτε καταπίνοντας απορρυπαντικά είτε με απαγχονισμό καταλήγοντας σε νοσοκομεία ή στην απομόνωση, ενώ ο υπουργός Μετανάστευσης, Φίλιπ Ράντοκ, δηλώνει κυνικά πως "αυτοί που εγκατέλειψαν το Αφγανιστάν πρέπει τώρα να επιστρέψουν" και πως "όσοι είναι δυσαρεστημένοι με τις συνθήκες κράτησης να γυρίσουν στα σπίτια τους"...

Στις 25 Γενάρη, αρχίζουν απεργία πείνας και 35 πρόσφυγες στο κέντρο κράτησης στο Maribyrnong της Μελβούρνης, ενώ σε ένδειξη αλληλεγγύης συμβολικό "άσυλο" στους Αφγανούς πρόσφυγες προσφέρουν οι Αβορίγινες, οι ιθαγενείς της χώρας. Ο αυστραλός πρωθυπουργός Τζον Χάουαρντ, απορρίπτει κάθε ιδέα απελευθέρωσης των προσφύγων, λέγοντας ότι μια τέτοια ενέργεια "δεν εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα", καθώς θα αποτελέσει προηγούμενο και θα ενθαρρύνει και άλλους "λαθρομετανάστες" να έρθουν στη χώρα. Ας σημειωθεί πως τα τελευταία δύο χρόνια, οι πρόσφυγες που έφτασαν στην Αυστραλία ήταν μόλις 8.000 -σταγόνα στον ωκεανό των 50 εκατομμυρίων προσφύγων παγκοσμίως.

Στις 27/1 η απεργία πείνας επεκτείνεται και σε άλλα δύο κέντρα κράτησης, καθώς δεκάδες πρόσφυγες στο Πορτ Χέντλαντ και στο Κέρτιν της Δυτ. Αυστραλίας αρνούνται τροφή και νερό, ενώ δημιουργείται και ένα σημαντικό κοινωνικό ρεύμα συμπαράστασης.

Η κυβέρνηση δήλωσε ότι δεν φέρει ευθύνη για ενδεχόμενους θανάτους των απεργών κι επέμεινε στην άρνησή της να δεχτεί την απελευθέρωση των προσφύγων και να τους δώσει άσυλο ή άδεια παραμονής. Να σημειωθεί ότι αυτή η στάση έχει τη συναίνεση της αυστραλιανής “κοινής γνώμης” και ο πρωθυπουργός Τζον Χάουαρντ πέτυχε την επανεκλογή του τον περασμένο Νοέμβριο, χάρη σε αυτήν ακριβώς τη στάση του απέναντι στους "λαθρο" μετανάστες...

Πράγμα καθόλου παράδοξο για μια χώρα που, μέχρι και τη δεκαετία του '70, απαγόρευε δια νόμου την είσοδο "μη λευκών" μεταναστών, ενώ επέβαλε ένα καθεστώς απαρτχάιντ στους μαύρους ιθαγενείς που επέζησαν της γενοκτονίας.

Μετά από 14 μέρες απεργίας πείνας και μπροστά στο ενδεχόμενο να υπάρχουν νεκροί εξαιτίας της επαπειλούμενης αυτοκτονίας εφήβων μεταναστών, η κυβέρνηση αρχίζει να συνδιαλέγεται και πείθει τους κρατούμενους να σταματήσουν την απεργία, υποσχόμενη ότι θα επισπευστούν οι διαδικασίες για τη χορήγηση πολιτικού άσυλου και ότι οι κρατούμενοι της Woomera θα μεταφερθούν σε άλλη περιοχή. Απρόθυμη όμως να δεχτεί την παραμονή των προσφύγων στη χώρα και για να τους ενθαρρύνει να φύγουν, η αυστραλιανή κυβέρνηση ανακοινώνει στη συνέχεια ότι θα παράσχει χρηματικά κίνητρα στους Αφγανούς "λαθρομετανάστες" που θα εγκαταλείψουν τη χώρα εθελοντικά...

Στις 8 Μάρτη δεκάδες κρατούμενοι πρόσφυγες στη Woomera αρχίζουν ξανά απεργία πείνας...