- Ο πόλεμος της κυριαρχίας εκδηλώνεται σε κάθε σημείο της γης και σε κάθε πεδίο. Με την οικονομική επίθεση στους προλετάριους, τη φτώχεια και τους αποκλεισμούς. Με "ανθρωπιστικούς" βομβαρδισμούς και στρατιωτικές επεμβάσεις σ' εκείνα τα σημεία του χάρτη που για την επιβολή του ελέγχου δεν αρκούν οι πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί. Με την όξυνση της καταστολής, με διακρατικές συμφωνίες και σώματα ασφαλείας, για να εξοστρακίζονται οι ανεπιθύμητοι πληθυσμοί των προσφύγων και των μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές. Στον κόσμο δεν επικρατεί η ανάπηρη ειρήνη της τάξης και της ασφάλειας, αλλά ούτε ένας μονόπλευρος πόλεμος από τ' αφεντικά. Κάθε μέτωπο αυτού του πολέμου είναι και μια εστία αντίστασης. Σήμερα, στους δρόμους της Αργεντινής ο καπιταλισμός βρίσκει απέναντί του τους φτωχούς που ξεσηκώνονται. Στη Νέα Υόρκη και το Μόναχο, δύο πόλεις-κέντρα της Δύσης όπου συνεδριάζουν τα επιτελεία της σε συνθήκες κρατικής τρομοκρατίας, ο "εσωτερικός εχθρός" της Ευρώπης και των ΗΠΑ, οι εξεγερμένοι του Σηάτλ και της Γένοβας εξακολουθούν να αντιστέκονται. Στα κρατητήρια του ελληνικού κράτους, οι μετανάστες στασιάζουν ενάντια στις διώξεις και τις απελάσεις, ενώ απ' τους δρόμους, αλληλέγγυοι αγωνιστές επιχειρούν να αποτρέψουν τις αστυνομικές επιχειρήσεις.

- Στην Αργεντινή η εξέγερση συνεχίζεται. Χιλιάδες εργάτες, άνεργοι, απολυμένοι, κάτοικοι των παραγκουπόλεων, ιθαγενείς και νεολαία ξεσηκώνονται ενάντια στην υποθήκευση της ζωής τους στις τράπεζες και τις πολυεθνικές, τη ντόπια άρχουσα τάξη και τους κρατικούς υπάλληλους. Απαλλοτριώνουν τρόφιμα από τα σούπερ-μάρκετ, αποκλείουν δρόμους, διαδηλώνουν, επιτίθενται σε τράπεζες και κυβερνητικά κτήρια. Πολιορκούν το προεδρικό μέγαρο και εισβάλλουν στη Βουλή τραγουδώντας "Να φύγουν όλοι, να μη μείνει κανείς". Η αστυνομία χρησιμοποίησε τα όπλα, δολοφονώντας 30 εξεγερμένους. Πέντε πρόεδροι έχουν αλλάξει από τότε που ξέσπασε η εξέγερση και οι δρόμοι είναι ακόμα γεμάτοι κόσμο. Στην Αργεντινή το κράτος δεν αμφισβητείται μόνο στα οδοφράγματα αλλά και στην καθημερινή ζωή, στην αυτοοργάνωση των λαϊκών συνελεύσεων, στις κοινότητες και τις γειτονιές. Η πείνα, η καταπίεση, η εξαθλίωση δεν γέννησαν τον κοινωνικό κανιβαλισμό αλλά την αλληλεγγύη και τον αγώνα. Η Αργεντινή δεν είναι μακριά... είναι τόσο κοντά όσο οι τράπεζες και τα υπουργεία, οι δυνάμεις καταστολής και η καθημερινή λεηλασία της ζωής μας από τ' αφεντικά. Τόσο κοντά όσο η επιθυμία της εξέγερσης και το πάθος για ελευθερία.

- Στο Μόναχο, τις τρεις πρώτες μέρες του Φλεβάρη, πραγματοποιήθηκε η συνδιάσκεψη ασφάλειας του ΝΑΤΟ, με αντικείμενο την προώθηση του λεγόμενου πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Συμμετείχαν πολιτικοί και στρατοκράτες από τις χώρες μέλη, αλλά και από την Κίνα και τη Ρωσία, έμποροι όπλων και επιστήμονες ειδικοί σε νέες μεθόδους μαζικής καταστροφής και θανάτου. Αυτοί που μετά το Ιράκ και τη Γιουγκοσλαβία συνεχίζουν τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, σχεδιάζουν τους επόμενους πολέμους για τον έλεγχο της κεντρικής Ασίας και προσυπογράφουν τις σφαγές στην Παλαιστίνη. Εφτά χιλιάδες άτομα, αναρχικοί, αυτόνομοι, αντιφασίστες και άλλοι ακτιβιστές από τη Γερμανία και χώρες της Ευρώπης διαδήλωσαν στο Μόναχο ενάντια στο ΝΑΤΟ και τη ρατσιστική/εθνικιστική υστερία του πολέμου. Αψήφησαν την αστυνομική απόφαση για απαγόρευση κάθε κινητοποίησης και με το σύνθημα "καμία ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη" πραγματοποιούσαν για δύο μέρες συγκεντρώσεις και πορείες, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με συνεχείς επιθέσεις των κατασταλτικών δυνάμεων, ξυλοδαρμούς και 850 συλλήψεις.

- Ο κοινωνικός και ταξικός μας αντίπαλος δεν βρίσκεται εκτός των συνόρων. Το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο συμμετέχει ενεργά στην οικονομική λεηλασία του πλανήτη και στη στρατιωτική κατοχή του, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν.

Τοπικά, σε θέση συνοριοφύλακα της Ευρώπης Φρούριο έχει αναλάβει την απόκρουση των κυμάτων προσφύγων και μεταναστών που έρχονται από τις εμπόλεμες περιοχές κυρίως της Ασίας. Ευθύνεται για τους πνιγμούς στο Αιγαίο, τους θανάτους στα βουνά των συνόρων, τις δολοφονίες από τους μπάτσους, τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις απελάσεις.

Οι πρόσφυγες, μέσα από τους χώρους που κρατούνται αντιστέκονται.

Στα Χανιά, ο αγώνας των προσφύγων από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές που έκαναν απεργία πείνας μέσα από τα κρατητήρια του αεροδρομίου, κινητοποίησε αγωνιστές και κατοίκους της πόλης να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους. Στις 24 του μήνα, όταν η αστυνομία επιχείρησε να μεταφέρει 54 πρόσφυγες από το Πακιστάν στο πλοίο για τον Πειραιά ώστε να δρομολογηθεί η απέλασή τους, συνάντησε την αντίδραση διαδηλωτών. Μετά από συμπλοκές με τους μπράβους του λιμενικού οι διαδηλωτές κατάφεραν να εμποδίσουν τις κλούβες να επιβιβαστούν στο καράβι. Η ίδια επιχείρηση επαναλήφθηκε στις 29 Γενάρη αυτή τη φορά με 21 μετανάστες από τη Σιέρα Λεόνε, οι οποίοι οδηγήθηκαν με κλούβα στο λιμάνι του Ηρακλείου. Νέα κινητοποίηση αναρχικών και άλλων αλληλέγγυων στους μετανάστες κατέληξε σε σύγκρουση με τους μπάτσους που επιτέθηκαν για να διαλύσουν τη συγκέντρωση. Την επόμενη μέρα, όταν το πλοίο έφτασε στο λιμάνι του Πειραιά, πραγματοποιήθηκε από 40 περίπου αναρχικούς νέα συγκέντρωση αλληλεγγύης.

- Για μας που “κάθε γωνιά της γης είναι πατρίδα μας και κάθε πατρίδα μάς είναι ξένη”, ο πόλεμος διεξάγεται παντού, ξεκινώντας από' δω που ζούμε.

Ο αγώνας μας ενάντια στα σχέδια του ελληνικού κράτους και η αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, είναι και αγώνας ενάντια στην παγκόσμια δικτατορία του κράτους και του κεφάλαιου, μια κίνηση αλληλεγγύης σ' όσους αντιστέκονται σ' όλη τη γη, από την Αργεντινή ως τη Νέα Υόρκη και το Μόναχο.

Η ουτοπία είναι η μοναδική ζωντανή πραγματικότητα, σ' έναν κόσμο που πεθαίνει από το ρεαλισμό της υποταγής και του συμβιβασμού.

Εξεγερμένοι προλετάριοι
4 Φεβρουαρίου 2002

Το πρώτο είναι η ολοκληρωτική εξαθλίωση των φτωχών λαϊκών μαζών, η αφαίμαξή τους από την αδηφάγα παγκοσμιοποιημένη οικονομία, η μη δυνατότητα ακόμα και για επιβίωση, η απελπισία, και προκαλεί τρόμο.

Το δεύτερο, η αυθόρμητη έκρηξη λαϊκής οργής, η παντελής απόρριψη και έλλειψη εμπιστοσύνης σε θεσμούς και αντιπροσώπους, η ολική σύγκρουση από ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα πια να χάσουν, η εξέγερση, και γεννάει ελπίδα.

Είναι σχεδόν σίγουρο πως το τέρας θα απλώσει παντού τα πλοκάμια του. Από όλες σχεδόν τις πλευρές εκτιμάται πως και στην ενωμένη νομισματικά Ευρώπη, τα νέα δεδομένα δεν θα χρειαστούν πολύ καιρό για να αναδείξουν την πραγματική τους εικόνα που δεν θα διαφέρει και πολύ από αυτή της Αργεντινής.

Από την άλλη είναι απόλυτα βέβαιο πως τέτοια γεγονότα μαζικής παγκόσμιας καταπίεσης θα βρουν εξίσου μαζική και συνολική αντίδραση που, αυθόρμητα ή όχι, θα οδηγήσει στην ολοκληρωτική σύγκρουση, στην ολική ανατροπή.

Η φλόγα της εξέγερσης της Αργεντινής μεταλαμπαδεύεται στους κολασμένους όλης της γης, περνώντας ξεκάθαρα το μήνυμα. Μη φοβάσαι τις μέρες που θα ’ρθουν, περίμενέ τες με ανυπομονησία.

Χ.