Το κλίμα αυτών των ημερών συμπληρώνεται από τις επιθέσεις των ΜΜΕ που εγκληματοποιούν κάθε κοινωνική διαμαρτυρία, νομιμοποιώντας το οικονομικό και πολιτικό κοινωνικό σύστημα που επιβάλλει το κράτος. Τα πάντα βρίσκονται κάτω από την εξουσία του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού, αυτού που διεξάγει μια αρπακτική επιδρομή για την γεωπολιτική κυριαρχία και συγκρούεται με την κινητοποιημένη οργή του βολιβιανού προλεταριάτου.

Η εργατική τάξη, η οποία βρίσκεται σε ανάκαμψη από το 2000, προοδευτικά ενισχύει την ενότητά της και ξεκαθαρίζει τους στόχους της. Αν και η ανεκδιήγητη γραφειοκρατία δεν παρέκκλινε ούτε στιγμή από τις σοβινιστικές και συνδιαλλακτικές θέσεις της, η αποφασιστικότητα των εργατικών μαζών ανάγκασε τους συνδικαλιστές ηγέτες να συμμετάσχουν σ' αυτούς τους αγώνες, τους πιο ριζοσπαστικούς από ποτέ, όπου η εργατική τάξη απελευθερώνει η ίδια τον εαυτό της στη Βολιβία.

Το κοινωνικό κίνημα στην Cochabamba, που αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από καλλιεργητές κόκας, ζητά την κατάργηση του κοινοβουλίου και το σχηματισμό λαϊκής συνέλευσης. Οι ταραχές ξέσπασαν μετά την αποπομπή από το κοινοβούλιο του αγρότη Evo Morales, του συνδικαλιστή ηγέτη των παραγωγών κόκας. Οι ονομαζόμενοι cocaleros είναι διάσπαρτοι σε όλη την περιοχή του Chapare και ασχολούνται με την καλλιέργεια φύλλων κόκας. Πρόσφατα, η κυβέρνηση κήρυξε παράνομη την αγορά και την πώληση κόκας, καταδικάζοντας 35.000 οικογένειες στην πείνα. Κι όλα αυτά με τις οδηγίες της Ουάσιγκτον, στο πλαίσιο του ψευτο-πολέμου κατά των ναρκωτικών.

Παραδοσιακά, η κόκα χρησιμοποιείται για περισσότερο από χίλια χρόνια, ενώ και σήμερα μεγάλα τμήματα των ιθαγενών και των mestizo κάνουν χρήση της κόκας μόνιμα, ως μέρος της κουλτούρας τους. Γι' αυτό το λόγο το κίνημα των καλλιεργητών κόκας λέει πως αυτή η εκστρατεία στοχεύει στην απόσπαση και την εμπορευματοποίηση της κόκας, σε μια πολιτισμική γενοκτονία. Έτσι οι δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας δολοφόνησαν, μόνο σ' αυτή την περιοχή, περισσότερους από ογδόντα καλλιεργητές κόκας, πυροβόλησαν και βασάνισαν εκατοντάδες άλλους, λεηλάτησαν και έκαψαν ολόκληρες πόλεις.

Η πραγματική πρόθεση του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού που χρηματοδοτεί αυτή την εκστρατεία είναι ο έλεγχος των περιοχών της Αμαζονίας και των Άνδεων, ως μέρος της ευρύτερης στρατηγικής για την εξουδετέρωση κάθε κοινωνικής αντίστασης στην περιοχή.

Η σθεναρή αντίσταση του κινήματος των cocaleros εξηγείται κατά ένα μέρος από την πρακτική της ευέλικτης οργάνωσής του, η οποία βασίζεται στις οριζόντιες κοινοτικές παραδόσεις των ayllu και ayni, που διαθέτουν την παράδοση της αυτοδιαχείρισης.

Παρόμοια μορφή οργάνωσης έχει αναπτυχθεί και από τους ιθαγενείς των υψιπέδων που προστέθηκαν αυτή την εβδομάδα στις κινητοποιήσεις, αποκλείοντας δρόμους μαζί με αγρότες από άλλες περιοχές και απαιτώντας, ανάμεσα σε άλλα, και την εκδίωξη από τη χώρα της εταιρίας ENRON.

Σε διαφορετικό βαθμό η καθεμία, σχεδόν όλες οι οδικές αρτηρίες που χρησιμοποιούνται για μεταφορές στη Βολιβία φαίνεται να είναι αποκλεισμένες. Ωστόσο, στρατιώτες ανοίγουν το μεγαλύτερο μέρος τους ως το μεσημέρι, αλλά μόνο για λίγο αφού σύντομα ξανααποκλείονται. (...)

Πολλές αγροτικές οργανώσεις και οι οργανώσεις των ιθαγενών προειδοποιούν πως η μάχη για τη γη θα είναι πολύ σοβαρότερη απ' αυτήν της κόκας, καθώς οι νέες μεταρρυθμίσεις του Συντάγματος θα ευνοήσουν τους μεγαλοϊδιοκτήτες γης στα ανατολικά.

Το κοινωνικό κίνημα που συμμετέχει στον αγώνα περιλαμβάνει πολλούς τομείς (...) και παρόλο που δεν δρα με προμελετημένο και συντονισμένο τρόπο, η αλληλεγγύη ανάμεσα στους διαφορετικούς τομείς είναι διαρκής και περιθωριοποιεί την κυβέρνηση και την πίστη στην αστική δημοκρατία.

Η κυβέρνηση του προέδρου Quiroga είναι ένα πτώμα που συνεχίζει να κυβερνά χάρη στη στήριξη της Αμερικάνικης πρεσβείας. Η ίδια η ύπαρξή της είναι ένα παράδοξο, σε μια χώρα που κλυδωνίζεται και έχει μεγάλη παράδοση πραξικοπημάτων. Είναι ένα ακόμη σημείο των καιρών που ζει η Λατινική Αμερική κάτω από τον καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό ζυγό.

Πρέπει να υπερνικηθούν οι γραφειοκρατίες, αλλιώς θα γίνουμε θύματα της καπιταλιστικής κρίσης που φαίνεται στον ορίζοντα, και της οποίας τις συνέπειες έχουμε ήδη νιώσει. Μόνο η κοινωνική επανάσταση και η οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας μπορεί να προσφέρει ένα μέλλον στους εργάτες που αγωνίζονται, όχι μόνο για την επίλυση των άμεσων προβλημάτων τους αλλά και για τη δημιουργία ενός αυτοδιευθυνόμενου, οριζόντιου, ελευθεριακού κομμουνιστικού μέλλοντος.

Aπό την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου και στο όνομα του "πολέμου ενάντια στην Τρομοκρατία", οι ΗΠΑ προχώρησαν στην οικονομική υποστήριξη ορισμένων λατινοαμερικάνικων κυβερνήσεων -όπως αυτή της Βολιβίας. Από τα τέλη Οκτωβρίου, οι συγκρούσεις ανάμεσα σε κυβερνητικά στρατεύματα και ιθαγενείς αγρότες επεκτάθηκαν σε όλη τη χώρα, καθώς οι αγρότες αντιστέκονται απελπισμένα στις πολιτικές εξάλειψης των καλλιεργειών της κόκας και ιδιωτικοποίησης της γης, οι οποίες υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, τη Διεθνή Τράπεζα και το ΔΝΤ.

Στο Chapare αγρότες μπλόκαραν στρατιωτικές βάσεις σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν το σχέδιο "Αξιοπρέπεια" που επέβαλαν οι ΗΠΑ με σκοπό να εξαλείψουν ολοκληρωτικά τις καλλιέργειες κόκας μέχρι το 2002. Από την επανεκλογή του προέδρου της Βολιβίας Hugo Banzer το 1997, τα βολιβιανά στρατεύματα κατέστρεψαν το 95% των καλλιεργειών κόκας στο Chapare, που ανήκαν κατά κύριο λόγο σε φτωχούς αγρότες, ακόμα και σε περιπτώσεις που οι ιθαγενείς ζητούσαν να επιτραπεί η διατήρηση κάποιων φυτειών για τη χρησιμοποίησή τους στην παραδοσιακή κουλτούρα και ιατρική. Τρεις αγρότες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των συμπλοκών στους αποκλεισμένους δρόμους και άλλος ένας πέθανε από τα χημικά αέρια που χρησιμοποιήθηκαν για τη διάλυση των διαδηλώσεων.

Έτσι οι πρόσφατες συγκρούσεις των ιθαγενών αγροτών με το στρατό συνδέθηκαν με τις απεργίες των δασκάλων, των εργατών στις μεταφορές, των μεταλλορύχων στην περιοχή του Potosi, καθώς και με τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις ενάντια στους βομβαρδισμούς του Αφγανιστάν από τις ΗΠΑ, κλιμακώνοντας την ένταση σε όλη την έκταση της χώρας.