(Αναρχικό Δελτίο, νο 14, Μάρτης 2002)
ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ
Στις 15 - 16 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στη Βαρκελώνη η σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, με τη συμμετοχή των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων από τις χώρες της Ε.Ε.
Τα ζητήματα που συζητήθηκαν αφορούσαν τις πολιτικές για την απασχόληση, την εκπαίδευση των εργαζόμενων στην ελαστική αγορά εργασίας, την ενιαία αγορά και την ενοποίηση ενεργειακών, μεταφορικών και επικοινωνιακών δικτύων. Σε άμεση σύνδεση με την προώθηση του νεοφιλελευθερισμού, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη “μαύρη εργασία”, τις ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις και τα μεγάλα έργα,
η προτεραιότητα που θέτει η ΕΕ είναι η οικοδόμηση του ευρωπαϊκού υπερ-κράτους, με τους ανάλογους μηχανισμούς και θεσμούς που θα εγγυώνται το ρόλο του στην παγκόσμια κυριαρχία: συμμετοχή στον "πόλεμο κατά της τρομοκρατίας", οχύρωση των συνόρων απέναντι στους μετανάστες, επιβολή σκληρότερων συνθηκών κοινωνικού ελέγχου και αστυνόμευσης, επίταση της καταστολής, ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, ευρω-τρομονόμο και ευρωστρατό.Της συνόδου του Συμβουλίου προηγήθηκαν μια σειρά από συναντήσεις, υπουργών εξωτερικών, δημόσιας τάξης κ.α. για την αντιμετώπιση των μεταναστών, καθώς και για το ρόλο της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας στην κοινή αντιμετώπιση κρίσεων. Τέτοιες συναντήσεις θα γίνονται στην Ισπανία μέχρι τη λήξη της προεδρίας της, τον Ιούνη, με τη νέα Σύνοδο στη Σεβίλλη. Και όσον αφορά πιο συγκεκριμένα την προτεραιότητα που δίνεται στην καταστολή, στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου υπάρχει συνεχής αναφορά στην ανάγκη εξουδετέρωσης της διεθνούς αντίστασης, με την προώθηση της διακρατικής συνεργασίας...
Το πλαίσιο αυτό καθόρισε και τις αιχμές των κινητοποιήσεων ενάντια στη σύνοδο, μαζί με ζητήματα που αποτελούν εστίες αντίστασης μέσα στην Ισπανία, όπως η ιδιωτικοποίηση του νερού, η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, το καθεστώς FIES για τους κρατούμενους και οι επιθέσεις στο
κίνημα των καταλήψεων.Οι κινητοποιήσεις καλέστηκαν από διαφορετικούς πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους: από αντιεξουσιαστές με πρόταγμα "ο καπιταλισμός δεν μεταρρυθμίζεται, ανατρέπεται", από ομάδες κοινωνικής διαμαρτυρίας που πρόταξαν ζητήματα όπως τα μεταλλαγμένα, η διεκδίκηση των δρόμων, η αλληλεγγύη στην Λ. Αμερική, και από οργανώσεις που περιορίζονται στην επίκληση μιας "άλλης πιο ανθρώπινης Ευρώπης”.
Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν στις 8 Μάρτη με πορεία γυναικών και συνεχίστηκαν την επομένη, με μια γιορτή δρόμου από τους Reclaim The Streets, όπου 3.000 άτομα διέσχισαν χορεύοντας την πόλη περικυκλωμένοι από μπάτσους. Στις 10 Μάρτη πραγματοποιήθηκε διαδήλωση 400.000 ανθρώπων ενάντια στο Εθνικό Σχέδιο Υδροδότησης, στην οποία συμμετείχαν οικολογικές, πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, συνδικάτα, αυτονομιστές και αναρχοσυνδικαλιστές.
Όσο πλησίαζαν οι μέρες της συνόδου η αστυνομοκρατία εντεινόταν με την παρουσία 8,5 χιλιάδων μπάτσων και την οχύρωση με μεταλλικό φράχτη της “κόκκινης ζώνης” γύρω από το συνεδριακό κέντρο, ενώ άρθηκε και η διάταξη της Σένγκεν που ορίζει την "ελεύθερη μετακίνηση", ώστε να διευκολύνονται οι έλεγχοι στα σύνορα. Μέχρι και τις 16 Μάρτη απαγορεύτηκε η είσοδος στη χώρα σε περισσότερα από 2.000 άτομα. Μέσα στην πόλη οι καταλήψεις ήταν υπό
συνεχή παρακολούθηση και το απόγευμα της 14ης Μάρτη γίνονται οι δύο πρώτες συλλήψεις έξω από το κοινωνικό κέντρο CTD.Στο μεταξύ, από τις 12/3, κρατούμενοι σε πολλές ισπανικές φυλακές ξεκίνησαν πενθήμερη απεργία πείνας απαιτώντας: την κατάργηση τους καθεστώτος FIES, το τέλος της διασποράς των κρατούμενων, την απελευθέρωση των άρρωστων και αυτών που έχουν συμπληρώσει 20 χρόνια φυλάκισης (για τα FIES βλ. Αναρχικό Δελτίο νο 7 & 9).
Στις 14/3 γίνεται η διαδήλωση των ευρωπαϊκών εργατικών συνδικάτων στην οποία συμμετείχαν 100.000 άτομα.
Από το πρωί της 15ης ξεκίνησαν οι ”αποκεντρωμένες δράσεις” με συγκεντρώσεις που ήταν όλες απαγορευμένες. Σε προάστια της πόλης έγιναν ενέργειες σαμποτάζ, με φλεγόμενα λάστιχα στις γραμμές του μετρό καθώς και καρφιά στους δρόμους με στόχο τη διακοπή της κυκλοφορίας.
Η πορεία critical mass (ποδηλάτες) σε κάποιο σημείο της δέχτηκε επίθεση από Ζητάδες κι ενώθηκε με την πορεία των Lobby-Busters. Οι τελευταίοι, που είχαν ξεκινήσει από την πλατεία Sagrada Familia παρενοχλούμενοι επίσης απο μπάτσους, πορεύτηκαν μέχρι το λιμάνι με ρυθμούς σάμπα και θεατρικά δρώμενα κατά των πολυεθνικών.
Η συγκέντρωση που είχε καλέσει στην οδό Ramblas η συλλογικότητα marc-attack, με σύνθημα "Ο καπιταλισμός δεν μεταρρυθμίζεται, καταστρέφεται", άρχισε στη 1μμ, με την αστυνομία να έχει περικυκλώσει την περιοχή. Συγκεντρώθηκαν περίπου 1.500 σύντροφοι και συντρόφισσες φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στην αστυνομία, η οποία εμπόδιζε την πρόσβαση στη συγκέντρωση. Όταν οι πρώτες αλυσίδες επιχείρησαν να προχωρήσουν τα ΜΑΤ επιτέθηκαν. Οι σύντροφοι πρόβαλαν αντίσταση αλλά αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν έχοντας αρκετούς τραυματίες. Έγινε μια προσπάθεια να ανασυνταχτεί η πορεία αλλά ακολούθησε νέα και σφοδρότερη αστυνομική επίθεση, με αποτέλεσμα ο κόσμος να χωριστεί. Η ομάδα που συνέχισε να ανεβαίνει τη Ramblas, περνώντας μέσα από την αστυνομία απαντούσε με πέτρες και ξύλα στις συνεχείς επιθέσεις, ενώ στήθηκαν και πρόχειρα οδοφράγματα. Άλλες ομάδες κινήθηκαν εκατέρωθεν της Ramblas, μέσα στα στενά όπου μπορούσαν να κινούνται με
"αντάρτικο" τρόπο. Σπάστηκαν τράπεζες και οι είσοδοι πολυτελών ξενοδοχείων, στήθηκαν οδοφράγματα με κάδους και αυτοκίνητα, έγιναν επιθέσεις σε ασφαλίτες και κλούβες, ενώ ομάδες που έβγαιναν από τα στενά πετροβολούσαν τις διμοιρίες στην κεντρική οδό Laietana. Οι συγκρούσεις κράτησαν μία περίπου ώρα...Στις 6μμ ξεκίνησε η πορεία για τα μεταλλαγμένα και κατέληξε μέσα από τα στενά στο λιμάνι όπου παρουσίασε το δρώμενο Circo Imperi Global. Στις 7μμ ξεκίνησε από το προξενείο της Κολομβίας πορεία αλληλεγγύης στη Λ. Αμερική που πέρασε από τα προξενεία της Κούβας, της Βραζιλίας και της Αργεντινής. Την ίδια ώρα στην πλατεία Μπιρέινα όπου θα γινόταν η εκδήλωση “Η Ταφή της Ευρώπης του Κεφάλαιου” 1000 άτομα εγκλωβίστηκαν από την αστυνομία, ενώ η συγκέντρωση στη Grucia από 1.000 Βάσκους και Καταλανούς αυτονομιστές χτυπήθηκε επίσης κι έγιναν συμπλοκές και συλλήψεις. Στις 10:30μμ, στο προάστιο Guinardo, έγινε συγκέντρωση μνήμης στον Carlo Guiliani, ενώ την ίδια ώρα έγινε συγκέντρωση έξω από τα κρατητήρια του Σαν Μαρτίν όπου κρατούνταν 30 συλληφθέντες, κυρίως αναρχικοί και Βάσκοι αυτονομιστές. Ο αριθμός των ατόμων που συμμετείχαν σε 25 διαφορετικές δράσεις υπολογίζεται σε 20.000.
Με συγκέντρωση 150 ατόμων έξω από τα κρατητήρια άρχισε και η επομένη, ημέρα της μεγάλης πορείας που ξεκίνησε στις 7μμ, και στη οποία συμμετείχαν από 250 ως 500 χιλιάδες άνθρωποι.
Πάνω από 5.000 άτομα διαδήλωσαν με το μαυροκόκκινο μπλοκ με συνθήματα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, τις φυλακές και την αστυνομία. Συμμετείχαν αναρχικοί, ελευθεριακοί, καταληψίες, ομάδες της CGT, η CNT με τις μαυροκόκκινες σημαίες, και ένα διεθνές “black block” με μαύρες σημαίες. Ελικόπτερα πετούσαν πάνω από την πορεία και ειδικά πάνω από το μαυροκόκκινο μπλοκ, ενώ οι διαδηλωτές απαντούσαν όλοι μαζί: Policia Asesina!
Οι συγκρούσεις ξεκίνησαν λίγο μετά την εκκίνηση της πορείας στην via Laietana. Πρώτος στόχος ήταν ένα κτίριο αστυνομικών γραφείων, και στον αμέσως επόμενο δρόμο ένα αστυνομικό τμήμα, το οποίο φρουρούνταν από διμοιρίες. Οι επιτιθέμενοι διαδηλωτές έριξαν πέτρες και μολότοφ, ενώ το μπλοκ ολόκληρο συνέχιζε να φωνάζει συνθήματα, αγνοώντας την περιφρούρηση της πορείας που επιχειρούσε μάταια να απομονώσει όσους συμμετείχαν στις συγκρούσεις.
Μια γωνία παρακάτω, οι σύντροφοι εξοπλίστηκαν με σίδερα και ξύλα από μια οικοδομή. Από εδώ και μετά χτυπήθηκαν σχεδόν όλες οι τράπεζες (δεκάδες) που βρίσκονται στη via Laietana, αλλά και το κεντρικό ταχυδρομείο και ένα δικαστικό μέγαρο. Οι μπάτσοι έριξαν πλαστικές σφαίρες από τα στενά και δέχτηκαν επιθέσεις με πέτρες και μπουκάλια
ενώ σημειώθηκαν πολλές συμπλοκές με μέλη της περιφρούρησης που στέκονταν μπροστά στις τράπεζες για ν’ αποτρέψουν την καταστροφή τους.Η ατμόσφαιρα ήταν γιορταστική από το πάθος των συνθημάτων και τη συνοχή των χιλιάδων διαδηλωτών που δεν υποχωρούσαν εμπρός στην αστυνομία, κι ήταν οργισμένοι για την καταστολή της προηγουμένης ημέρας. Και άλλοι όμως διαδηλωτές, όπως οι αυτονομιστές και κόσμος που πορευόταν έξω από τα μπλοκ, αποδοκίμαζαν την αστυνομία.
Ανάμεσα στους στόχους που χτυπήθηκαν ήταν και τα γραφεία του συνδικάτου CCOO. Δίπλα στην σπασμένη προθήκη ένα σύνθημα έγραφε: "Κοροϊδεύουν, χειραγωγούν, ξεπουλούν τη δύναμή σου!". Στις σπασμένες τράπεζες υπήρχαν συνθήματα: "Θυμήσου την Αργεντινή!". Το κυρίαρχο σύνθημα στους τοίχους ήταν το CARLO VIVE!, ενώ υπήρχαν και πολλά για τους φυλακισμένους αγωνιστές, όπως τον ιταλό αναρχικό Claudio Lavazza.
Όταν η πορεία έφτασε στην παραλιακή Paseo Colon και ενώ οι καταστροφές τραπεζών συνεχίζονταν, άναψαν και οι πρώτες φωτιές στο δρόμο. Μπροστά στο στρατιωτικό μέγαρο, είχε συγκεντρωθεί η κυρίως δύναμη της αστυνομίας, κι ύστερα από την επίθεση των αναρχικών στο μέγαρο έκανε μαζική έφοδο και ακολούθησαν σφοδρές συγκρούσεις, δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες, ξύλο και συλλήψεις. Οι σύντροφοι αντιστέκονταν όπως μπορούσαν, με ξύλα, μπουκάλια και πέτρες, ανάβοντας κάδους και στήνοντας πρόχειρα οδοφράγματα. Μετά το άγαλμα του Κολόμβου στην παραλία, οι διαδηλωτές του μαυροκόκκινου μπλοκ κινήθηκαν σε μικρότερες ομάδες, άλλοι προς την Ramblas και τα στενά της παλιάς πόλης, και άλλοι -οι περισσότεροι- προς την οδό Parallel, με την αστυνομία να ακολουθεί επιτιθέμενη.
Το κυνηγητό συνεχίστηκε με τις κλούβες να καταδιώκουν τον κόσμο στην Parallel μέχρι την πλατεία Espanya... Αναφέρονται περίπου 60 συλλήψεις, πολλές από ασφαλίτες που διείσδυαν μέσα στον κόσμο, ενώ οι τραυματίες είναι πολλοί... διαδηλωτές, αλλά και μπάτσοι.
Μέχρι αργά το βράδυ μικρές ομάδες που αποκόπηκαν από την πορεία μετά τη επίθεση της αστυνομίας στην πλατεία Κολόμβου και την Parallel, κινούνταν μέσα στα στενά προκαλώντας σποραδικές ταραχές, με φωτιές και επιθέσεις στις κλούβες. Εξαιτίας της συναυλίας του Manu Chao οι δρόμοι στην γύρω περιοχή ήταν γεμάτοι κόσμο μέχρι τα ξημερώματα...
Παράλληλα με τη μεγάλη πορεία, σε άλλη περιοχή της πόλης μια ομάδα ακτιβιστών επιτέθηκε σε τράπεζες, πολυκαταστήματα κλπ, σπάζοντας κι ανάβοντας φωτιές...
Κάποιοι Αλληλέγγυοι στη Βαρκελώνη 17/3/02