(Αναρχικό Δελτίο, νο 14, Μάρτης 2002)
Ενάντια στο Φόρουμ του Π. Αλέγκρε
Από το πρώτο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ όπου σχηματοποιήθηκε ένα είδος ρεφορμιστικής διεθνούς για τη διαμεσολάβηση των αγώνων ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, μεσολάβησαν πολλά: από τη μια μεριά τα εξεγερσιακά γεγονότα και οι σφαίρες στο Γκέτεμποργκ και στη Γένοβα, καθώς και μια σειρά κοινωνικών εκρήξεων, με κορυφαία την εξέγερση στην Αργεντινή με σύνθημα “να φύγουν όλοι να μη μείνει κανείς”, και απ' την άλλη η 11η Σεπτέμβρη
, η κήρυξη του "πολέμου κατά της τρομοκρατίας" και οι μαζικές δολοφονίες στο Αφγανιστάν. Γεγονότα που οδήγησαν σε αμηχανία τους ρεφορμιστές, έθεσαν σε δοκιμασία τις αφομοιωτικές δυνατότητές τους και αποκάλυψαν την αδυναμία τους να παρέμβουν αποτρεπτικά, όπως θα ήθελαν, στις ραγδαίες εξελίξεις.Και όσον αφορά την κριτική στο θεσμό πλέον του ΠΚΦ παραμένει η ίδια όπως και πριν από ένα χρόνο:
-Το ΠΚΦ όχι μόνο δεν αντιπροσωπεύει το ρεύμα του ανταγωνισμού απέναντι στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, αλλά επιδιώκει την αναχαίτιση και την ήττα του: την εγκατάλειψη της αυτοοργάνωσης και της ανατρεπτικής δράσης και την αφομοίωσή του στα προγράμματα των ΜΚΟ ή και πολιτικών κομμάτων. Είναι ένα έδαφος αξιοποίησης της κοινωνικής αγανάκτησης, εγκλωβισμού της στα όρια της
διαμαρτυρίας και στη συνέχεια ένας μηχανισμός εξαργύρωσής της.-Το ΠΚΦ είναι ένα χρήσιμο εργαλείο μόνο στα χέρια των αφεντικών, για να αντιμετωπίσουν “από τα μέσα” τη μαχητική αντίσταση που αναπτύσσεται ενάντια στην Κυριαρχία, εναλλάσσοντας την καταστολή με τη χειραγώγηση, ανάλογα με την περίσταση. Γι’ αυτό άλλωστε και χρηματοδοτείται από ιδρύματα όπως η Ford Foundation, διαφημίζεται από την Παγκόσμια Τράπεζα και συμμετέχουν σ’ αυτό βουλευτές, υπουργοί, εξωνημένοι διανοούμενοι και παράγοντες των ΜΜΕ. Όλα αυτά δεν συνιστούν απλώς μια “απόκλιση” του ΠΚΦ, αλλά αποτελούν χαρακτηριστικά μιας κατάστασης που αναζητά τη "διέξοδο" της αντίστασης στην εξεύρεση "ρεαλιστικών" λύσεων για τα κοινωνικά προβλήματα μέσα στο σύστημα, καταλήγοντας στο να προσφέρει λύσεις μόνο στο ίδιο το σύστημα· από τη μια παρέχοντάς του ένα "προοδευτικό προφίλ", ανανεώνοντάς το σε μεθόδους διαχείρισης και πολιτικό προσωπικό, και απ' την άλλη υπονομεύοντας τον ανατρεπτικό αγώνα, είτε με την αφομοίωση είτε με τη συκοφάντηση.
Το μόνο ερώτημα που υπάρχει κι ανανεώνεται διαρκώς παραμένοντας αναπάντητο, είναι αν χρειάζεται όντως μια συνάντηση διαλόγου και συντονισμού μεταξύ των ανταγωνιστικών αντισυστημικών δυνάμεων. Και αν η απάντηση είναι θετική, γιατί δεν αναζητούμε τρόπους να το κάνουμε πραγματικότητα όπως επιχείρησαν οι αναρχικοί και άλλοι αντικαπιταλιστές σύντροφοι στο Π. Αλέγκρε;
Marcha Rebelde - Η Πορεία των Εξεγερμένων
Μετά την κριτική που ασκήθηκε στο 1ο ΠΚΦ από ομάδες αναρχικών και αντικαπιταλιστών*, φέτος, σύντροφοι από τη Βραζιλία και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής κάλεσαν στο Πόρτο Αλέγκρε, τις ίδιες μέρες με το Φόρουμ, μια ανοιχτή συνάντηση, που ονομάστηκε JORNADAS ANARQUISTAS. Σ΄αυτήν συμμετείχαν αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και ελευθεριακοί από τη Β. και Ν. Αμερική και την Ευρώπη
, συζητώντας για τις εμπειρίες αγώνα στις χώρες τους και για το διεθνές κίνημα, ορθώνοντας ένα λόγο ανταγωνιστικό με το Κοινωνικό Φόρουμ. Στις 31 Γενάρη οργάνωσαν μέσα στο Πόρτο Αλέγκρε την "πορεία των εξεγερμένων", την ίδια ώρα που γινόταν και η παρέλαση του Φόρουμ. Η πορεία βρέθηκε αντιμέτωπη με την αστυνομία όταν οι 600 περίπου διαδηλωτές κατέλαβαν εγκαταλελειμμένο κτήριο της πόλης, για να το χρησιμοποιήσουν ως χώρο στέγασης και συζητήσεων. Η αστυνομία περικύκλωσε το κτήριο και οι διαδηλωτές έστησαν πρόχειρα οδοφράγματα. Μετά από μικροσυμπλοκές οι διαδηλωτές κρίνοντας ότι η κατάσταση του κτιρίου δεν επέτρεπε τη χρήση του και δεν άξιζε την υπεράσπισή αποχώρησαν. Στη διαδρομή της πορείας έγιναν και νέες συμπλοκές με κομματικά μέλη του P.T. (του Εργατικού Κόμματος που είναι η τοπική κυβέρνηση του Π. Αλέγκρε και φιλοξενεί το Φόρουμ), όταν οι ακτιβιστές της marcha rebelde απέκλεισαν το δρόμο σε ένα φορτηγό με ηχητικά συστήματα που κατευθυνόταν στην "επίσημη" πορεία του φόρουμ. Στη Marcha Rebelde συμμετείχαν εκτός από βραζιλιάνους και αναρχικοί απ' όλον τον κόσμο, όπως από την Αργεντινή, την Ουρουγουάη, το Περού, τις ΗΠΑ, την Ιταλία, το Βέλγιο, τη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Γιουγκοσλαβία. Την ίδια ώρα γινόταν και τρίτη διαδήλωση, από το αντικαπιταλιστικό κάμπινγκ νεολαίας.Αι.
*Bλ.: Αντικαπιταλιστικό μανιφέστο ενάντια στο 1ο παγκόσμιο κοινωνικό φόρουμ, στο Αν. Δελτίο νο 10.