Γιατί οι φυλακές, οι απομονώσεις, τα βασανιστήρια, οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, η καταστολή εφαρμόζονται απ' όλα τα κράτη κι από όλες τις κυβερνήσεις. Γιατί η Εξέγερση ενάντια στο Κράτος, στο Κεφάλαιο και στη Νέα Τάξη είναι Δίκαιη. Γιατί η Αλληλεγγύη είναι το Όπλο μας.

“12 Μάη 2001
Από τις 24 Απρίλη μέχρι τις 27 Μάη, οι κρατούμενοι του PCE (r) και των GRAPO βρίσκονται σε απεργία πείνας. Πρόκειται για μια νέα πράξη αλληλεγγύης στον αγώνα ενάντια στις φυλακές τύπου F στην Τουρκία.
Τη στιγμή που γράφουμε αυτές τις γραμμές, μέσα κι έξω από τις τούρκικες φυλακές 20 απεργοί πείνας είναι ήδη νεκροί σ’ “αυτή τη χώρα που έχει μετατραπεί ολόκληρη σε φυλακή”.
(...)

Τους τελευταίους μήνες στην Τουρκία οι δυνάμεις της τάξης πολλαπλασιάζουν τις βιαιοπραγίες σε βάρος όσων τολμούν να υψώσουν τη φωνή τους ενάντια σ’ αυτές τις φυλακές. Τα γραφεία ομάδων και οργανώσεων και οι συγκεντρώσεις γίνονται στόχος επιθέσεων από τις στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις, δημοκράτες αγωνιστές εξαφανίζονται.
(...)

Για να μπορέσουμε να αντισταθούμε καλύτερα στις διακηρυγμένες δραστηριότητες των παγκόσμιων αφεντικών , πρέπει να αναπτύξουμε συγκεκριμένα τη συνείδηση των πολλαπλών δεσμών μας με τους αγώνες που μοιάζουν με τους δικούς μας αγώνες. Ήδη αυτό θέτουν οι κινητοποιήσεις στο Σηάτλ... τη Νίκαια... την Πράγα... το Κεμπέκ... Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και με μια πληθώρα πρωτοβουλιών που θα επέτρεπαν να δυναμώσουν οι φωνές των τούρκων συντρόφων και να αποκαλυφθεί η συνέργεια του γαλλικού κράτους και των υπόλοιπων δυτικών κρατών στο έγκλημα που έχει διαπραχθεί και εξακολουθεί να διαπράττεται. Με λίγα λόγια πρέπει να αποκτήσουμε ακόμα περισσότερη συνείδηση αυτού που μας κρατά όρθιους στον αγώνα: της αλληλεγγύης σαν όπλο ενάντια στην αδικία, την εξαθλίωση και την καταπίεση.

Αυτός είναι και ένας από τους λόγους προσχώρησής μας στην πλατφόρμα της 19ης Ιούνη 1999. Τότε δεσμευτήκαμε από κοινού μαζί με άλλους πολιτικούς κρατούμενους -αντιιμπεριαλιστές, αντιφασίστες, κομμουνιστές και αντιεξουσιαστές- να συγκροτήσουμε μια κοινότητα αγώνα μέσα και ενάντια στην ιμπεριαλιστική φυλακή. Το Δεκέμβρη του 2000, σαράντα κρατούμενοι που είχαν υπογράψει αυτή την πλατφόρμα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Pierre Carette* για μια εβδομάδα αλληλέγγυας παρουσίας στο πλευρό των τούρκων αγωνιστών. Τον ίδιο μήνα, έγιναν αποχές συσσιτίου στις γερμανικές φυλακές σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των απεργών πείνας στην Τουρκία. Επίσης στην Ισπανία, αγωνιστές του PCE(r) και των GRAPO έκαναν επί πολλές εβδομάδες κυλιόμενες αποχές συσσιτίου από φυλακή σε φυλακή.

Τις τελευταίες εβδομάδες, στη Γαλλία, πολιτικοποιημένοι κοινωνικοί κρατούμενοι εκφράζουν με τη σειρά τους το αίσθημα ότι τους αφορά αυτός ο αγώνας από την έκβαση του οποίου εξαρτάται η συστηματοποίηση του καθεστώτος της απομόνωσης σε βάρος των πολιτικών κρατούμενων. Τα αιτήματα των τούρκων συντρόφων είναι και δικά μας:
-Κατάργηση των φυλακών τύπου F.
-Κατάργηση των “αντι-τρομοκρατικών” νόμων και διάλυση του Δικαστηρίου Κρατικής Ασφάλειας.
-Καταδίκη όσων ευθύνονται για τις πολυάριθμες σφαγές στις τούρκικες φυλακές τα τελευταία χρόνια, καθώς η σφαγή το Δεκέμβρη του 2000 με 28 νεκρούς είναι απλώς η πιο πρόσφατη και η περισσότερο δημοσιοποιημένη.
(...)

Από τις 20 μέχρι τις 27 Μάη, η μία από μας θα κάνει απεργία πείνας και η άλλη αποχή από το συσσίτιο της φυλακής.”