...Σήμερα, καθώς η παγκοσμιοποίηση της κυριαρχίας προχωρά,
- εξοπλισμένη με νέα “οράματα” για τηη λεηλασία και την αναδιανομή του πλανήτη, μετά την κατάρρευση του διπολικού κόσμου που επέτρεψε να γίνουν εκ νέου οι γεωγραφικοί και κοινωνικοί χάρτες πεδία εφαρμογής, ανάπτυξης και επιβολής του δυτικού καπιταλιστικού μοντέλου, έχοντας σε ρόλους-κλειδιά υπερεθνικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς (όπως το G8 και η Ευρωπαϊκή Ένωση - το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και ο ΠΟΕ)...
- εξοπλισμένη με τα “επιτεύγματα” τηςς τεχνολογίας (πληροφορική, γενετική, βιοτεχνολογία, τηλεματική) που έρχονται να γίνουν τα νέα εργαλεία τιθάσευσης της φύσης και του ανθρώπου, τα νέα μέσα καταστολής και ελέγχου, μετασχηματίζοντας την εξουσία όχι απλά ποσοτικά αλλά και ποιοτικά, προσφέροντας άπειρες δυνατότητες για τη διάχυσή της και τη μετατροπή της κοινωνίας σε φυλακή...
- εξοπλισμένη με εγκληματικά στρατιωττικά και αστυνομικά επιτελεία μισθοφόρων (του ΝΑΤΟ ή της CIA, του FBI και της Europol) και με διεθνείς στρατηγικές για την επιβολή της τάξης και την εγκληματοποίηση της αντίστασης (διεθνείς “αντιτρομοκρατικές” νομοθεσίες), όπως επίσης και με ένα εκσυγχρονισμένο ιδεολογικό οπλοστάσιο -αντλούμενο από τον, αιματοβαμμένο κατά τ’ άλλα, ανθρωπιστικό και δημοκρατικό δυτικό πολιτισμό- που θα κατασκευάζει την απαραίτητη συναίνεση για τις επιχειρήσεις θανάτου που διεξάγονται...
σήμερα, λοιπόν, το ζήτημα ενός αντίπαλου δέους απέναντι σ’ αυτή τη σύγχρονη δικτατορία του Κράτους και του Κεφάλαιου τίθεται πιο επιτακτικά παρά ποτέ...

Κι αυτό γιατί παράλληλα με την ανάδυση της νέας ιδεολογίας του κυρίαρχου μπλοκ εξουσίας, περί “ανθρώπινων δικαιωμάτων” και “ανθρωπιστικών πολέμων”, “κοινωνιών της καταναλωτικής ευημερίας”, “ανάπτυξης, ασφάλειας και εκσυγχρονισμού”, περί “δημοκρατικής συμμετοχής” στη διακυβέρνηση του κόσμου μέσα από την “Κοινωνία των Πολιτών” και τις “Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις”, επανεμφανίζονται επίσης και οι υποβαθμισμένοι υπηρέτες του καθεστώτος: εθνικιστές, παπάδες, εργατοπατέρες συνδικαλιστές κλπ, αυτή τη φορά με το προσωπείο της “αντίστασης” στην παγκοσμιοποίηση. Απ’ τη μια μεριά για να διαπραγματευτούν τη δική τους είσοδο στη νέα εποχή, απ’ την άλλη για να εγκλωβίσουν στις σκουριασμένες αλυσίδες τους τις αυθεντικές κοινωνικές αντιστάσεις, εξαγοράζοντας έτσι μια θέση στο παιχνίδι της κυριαρχίας, ως στυλοβάτες της συναίνεσης και εγγυητές της νομιμότητας.

Έκφραση μιας τέτοιας προοπτικής πέραν του “καλού” και του “κακού” (δηλ. την υπεράσπιση του παλιού κόσμου και των αξιών του, όπως της πατρίδας, της θρησκείας, της εργασίας, ή τον εκσυγχρονισμό του), αντιπροσωπεύουν οι εξεγερτικές στιγμές που σημάδεψαν τις κινητοποιήσεις στο Άμστερνταμ, το Λονδίνο, το Σηάτλ, την Πράγα, τη Νίκαια, τη Νάπολη και το Κεμπέκ, αποκτώντας παγκόσμια απήχηση. Είναι το στίγμα μιας απειλής “από τα κάτω” στα θεμέλια της νέας τάξης, κόντρα στην πολυδιαφημισμένη παντοδυναμία της και την ηττοπάθεια που παράγει. Είναι επίσης η εκδήλωση μιας άλλης παγκοσμιοποίησης με οικουμενικά και αντικαθεστωτικά χαρακτηριστικά, η παγκοσμιοποίηση της αντίστασης και της αλληλεγγύης για έναν κόσμο χωρίς σύνορα. ...Συγκρούσεις που ξεσπούν με κάθε ευκαιρία, όπως για παράδειγμα εκεί που συνεδριάζουν οι υπερεθνικοί οικονομικοί και πολιτικοί μηχανισμοί. Συγκρούσεις που αποτελούν στιγμές του κοινωνικού και ταξικού πολέμου που διεξάγεται καθημερινά σε κάθε γωνιά του πλανήτη, και στον οποίο εμπεριέχεται κάθε μικρή ή μεγάλη πράξη αντίστασης ενάντια στο Κράτος και τ’ αφεντικά. Πρόκειται για τον κοινωνικό πόλεμο που εκδηλώθηκε με τις επιθετικές δράσεις στους δρόμους της Αθήνας τη νύχτα της επίσκεψης του Κλίντον, με τον ιθαγενικό ξεσηκωμό που σάρωσε τη χώρα του Εκουαδόρ, με τις άγριες συγκρούσεις των απεργών με την αστυνομία στη Σεούλ, με τα πυρπολημένα κτήρια των πολυεθνικών που παράγουν τα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα στη Β. Αμερική, με τις μαχητικές διαδηλώσεις στο Σαντιάγκο, το Μπουένος Άιρες και το Σάο Πάολο της Λατινικής Αμερικής ... Τον ίδιο πόλεμο που συνεχίζεται μέσα κι έξω από τις φυλακές ενάντια στα προγράμματα εξουδετέρωσης των πολιτικών κρατούμενων, στην Τουρκία ενάντια στα λευκά κελιά, στην Ισπανία ενάντια στο καθεστώς απομόνωσης FIES, για την απελευθέρωση των αγωνιστών της RAF και της Action Directe στη Γερμανία και στη Γαλλία, των μαύρων και ινδιάνων μαχητών στις ΗΠΑ, για την απελευθέρωση όλων των φυλακισμένων αναρχικών, όλων των πολιτικών και κοινωνικών κρατούμενων, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης... Τον ίδιο πόλεμο που μαίνεται στις σύγχρονες μητροπόλεις ανάμεσα στους αποκλεισμένους προλετάριους και τους ενσωματωμένους του καθεστώτος, ανάμεσα στη νεολαία και την αστυνομία, στους αγώνες που ξεσπούν ενάντια στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική επίθεση.

*

Αυτό το καλοκαίρι τα αφεντικά ταξιδεύουν στη Μεσόγειο... Από τις 20 ως τις 22 Ιούλη, οι ηγέτες των εφτά πλουσιότερων - ισχυρότερων κρατών και της Ρωσίας, (G8), θα συναντηθούν στη Γένοβα.

- Γιατί είναι μια ευκαιρία να συναντηθούμε με τους συντρόφους μας που θα καταφθάσουν απ’ όλο τον κόσμο, να προωθήσουμε διαρκείς συνθήκες επικοινωνίας και συντονισμού του αγώνα σε επίπεδο αντιπληροφόρησης, αλληλεγγύης και δράσης, και να δημιουργήσουμε μαζί στιγμές κοινωνικής αντεπίθεσης.

- Γιατί μας ενδιαφέρει η ανάπτυξη ενός πολύμορφου ριζοσπαστικού κοινωνικού κινήματος, αυτοοργανωμένου και ανατρεπτικού, με χαρακτήρα αντιεθνικιστικό, αντιεξουσιαστικό και αντικαπιταλιστικό, που να διαπερνά τα κατασκευασμένα σύνορα των κρατών. Γιατί η εξάπλωση και η διεθνοποίηση του αγώνα, σήμερα ιδιαίτερα, είναι απαραίτητη όσον αφορά την ποιότητα και την αποτελεσματικότητά του, ενάντια στην παγκοσμιοποίηση των αφεντικών και ενάντια σ’ όσους την “αντιπαλεύουν” από μια πατριωτική θέση.

- Γιατί και σε τέτοιες συναντήσεις (όπως συνέβη στο Σηάτλ, την Πράγα, τη Νίκαια, τη Νάπολη και αύριο στη Γένοβα), οι αναρχικοί, οι αντιεξουσιαστές, οι εξεγερμένοι προλετάριοι, με τα προτάγματά τους για συνολική κριτική και επίθεση στο κρατικό και καπιταλιστικό οικοδόμημα, με τον καταλυτικό τρόπο παρέμβασής τους μέσα στον κόσμο που κατεβαίνει στους δρόμους και με την εξεγερτική δράση τους, οξύνουν τον κοινωνικό ανταγωνισμό, λειτουργούν εμπρηστικά ώστε να μετατρέπεται ένα κλίμα αμφισβήτησης σε κοινωνική αντεπίθεση, καταφέρνουν καίρια χτυπήματα στα σύμβολα και τους φρουρούς του καθεστώτος, πλήττουν την εικόνα της “κοινωνικής ειρήνης” και του απόλυτου ελέγχου που θέλουν να παρουσιάζουν τα αφεντικά ως επιτεύγματά τους.... Μέσα σε τέτοια γεγονότα έχει αποκαλυφθεί έμπρακτα για μια ακόμα φορά η ματαιότητα των αυτοπεριορισμών και της απεύθυνσης στις “ευαισθησίες” ενός πάνοπλου συστήματος, έχουν απομυθοποιηθεί οι ελεγχόμενες αντιπαραθέσεις από εξειδικευμένες γκρούπες, έχει αναδειχθεί ότι η αντίσταση ενάντια στο Κράτος και τ’ αφεντικά, όχι μόνο συμπεριλαμβάνει όλα τα προσφερόμενα μέσα του αγώνα, αλλά ανακαλύπτει και νέα.

Προς απογοήτευση όσων πίστεψαν ότι η παγκοσμιοποίηση είναι μια εφεύρεση για την εξυπηρέτηση της αριστεράς, αυτό που χαρακτήρισε την επίσκεψη του Κλίντον στην Αθήνα ήταν η επίθεση των αναρχικών στις τράπεζες και τα πολυτελή καταστήματα, αυτό που σημάδεψε το Σηάτλ και έστειλε μήνυμα αντίστασης παντού ήταν η δράση του μαύρου μπλοκ, και αυτό που δημιούργησε την αναφορά στην Πράγα ήταν η μπλε πορεία των αναρχικών...

- Γιατί όπως έχουμε μια απάντηση για τον καπιταλισμό, έτσι έχουμε μια απάντηση και για όσους διαμεσολαβούν τα συμφέροντα της ασφάλειας του κράτους και περιφρουρούν τις περιουσίες των αφεντικών τοποθετημένοι στο εσωτερικό των κινημάτων. Για αυτούς που αν έχουν κάτι να καταγγείλουν, αυτό δεν είναι η άγρια καταστολή, οι ξυλοδαρμοί, οι συλλήψεις και οι φυλακίσεις των διαδηλωτών από την αστυνομία σ’ όλες αυτές τις κινητοποιήσεις, αλλά η επιθετική δράση των εξεγερμένων ενάντια στους υπεύθυνους για τη μιζέρια και την εξαθλίωση των κοινωνιών του κόσμου, ενάντια στα σύμβολα του πλούτου και τους φρουρούς των αφεντικών.