(Αναρχικό Δελτίο, νο 1
1, Ιούλης 2001)(Αποσπάσματα από το κείμενο των συντρόφων που οργάνωσαν
την εκδήλωση για την παγκοσμιοποίηση της αντίστασης στις 3 Ιούνη στην Άρτα)
“... Οι δυνάμεις που συγκροτούν την κυρίαρχη τάξη εκμετάλλευσης και καταπίεσης, προκειμένου να επιβιώσουν είναι καταδικασμένες να επεκτείνουν τη δράση τους εφαρμόζοντας σχέδια και τακτικές επιβολής... Ο εκσυγχρονισμός των όρων κυριαρχίας (η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και των μεθόδων καταστολής) διαμορφώνεται μετέωρος, χωρίς τίποτα να εγγυάται την ασφαλή πορεία και εξέλιξή του, έχοντας να αντιμετωπίσει τόσο τις αντιφάσεις του ίδιου του συστήματος, όσο και τις κοινωνικές αμφισβητήσεις, αρνήσεις και επιθέσεις, όπου και όταν αυτές πραγματοποιούνται...
...(Έχοντας) να αντιμετωπίσει την επιθετική στάση συνειδητοποιημένων μειοψηφιών, οι οποίες όντας τοποθετημένες ενάντια, αναπτύσσουν διαρκώς αντικρατικές αντικαπιταλιστικές δράσεις, σαμποτάροντας αφενός τις διαδικασίες επιβολής των κανόνων της οικονομίας, διαχέοντας αφετέρου προτάγματα κοινωνικής απελευθέρωσης, μέσα από ατομικούς ή συλλογικούς αγώνες, εκεί όπου οι καταστάσεις δυσαρέσκειας και αμφισβήτησης διαμορφώνουν ένα ευνοϊκό πεδίο εξαπόλυσης επιθέσεων προς την κυρίαρχη τάξη, εισάγοντας ξανά και ξανά το εφικτό της γενικευμένης ανυπακοής και εξέγερσης ενάντια στα αφεντικά...
...Και αυτές ακριβώς τις διαθέσεις είναι που τα αφεντικά θέλουν να στρέψουν μέσω της συνδιαλλαγής με τους ηγέτες της αριστεράς και των νέων εφευρημάτων τους, όπως οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, προς ακίνδυνες για αυτούς πρακτικές. Όταν με αυτόν τον τρόπο δεν είναι δυνατό να απορροφήσουν τους κοινωνικούς κραδασμούς... όταν η κοινωνική συναίνεση δεν είναι εφικτή, τότε το βάρος πέφτει στην αποτελεσματικότητα της βίας ενάντια στους αντιστεκόμενους. Τότε η κυριαρχία δεν διστάζει να εξαπολύσει κάθε διαθέσιμη δύναμη καταστολής ώστε να εξασφαλιστεί η υποταγή στην υπηρεσία ενός πολιτισμού παγκόσμιας εκμετάλλευσης...”