Η εξέγερση άρχισε κατά την διάρκεια του επισκεπτηρίου το πρωί της Κυριακής 18 Φλεβάρη στη φυλακή Carandiru, την μεγαλύτερη στη Λατινική Αμερική με περίπου 7.000 φυλακισμένους, στο νότιο τμήμα του Σάο Πάολο. Οι εξεγερμένοι κράτησαν ως ομήρους 45 δεσμοφύλακες και πάνω από 1.200 συγγενείς φυλακισμένων που βρίσκονταν στο χώρο του επισκεπτηρίου. Η εξέγερση εξαπλώθηκε ταυτόχρονα σε 28 ακόμα φυλακές της χώρας. Οι κρατούμενοι άναψαν φωτιές με τα κρεβάτια τους και ζητούσαν την επιστροφή 10 συγκρατούμενών τους που μεταφέρθηκαν σε άλλες φυλακές με την αιτιολογία ότι βρέθηκαν πυρομαχικά, μαχαίρια και κινητά τηλέφωνα στα κελιά τους.

“Κανείς από εμάς δεν θεωρεί τον εαυτό του όμηρο. Θα μπορούσαμε να είχαμε φύγει όποτε θέλαμε, αλλά προτιμήσαμε να μείνουμε μέσα στη φυλακή φοβούμενοι ότι θα επαναληφθεί η σφαγή του 1992 “ είπε η Clara Martin Kalil, γυναίκα ενός φυλακισμένου, αναφερόμενη στην καταστολή μιας προηγούμενης εξέγερσης στο Carandiru που άφησε 111 νεκρούς κρατούμενους. Μετά από διαπραγματεύσεις με τους εξεγερμένους, οι αρχές επανέκτησαν τον έλεγχο όλων των φυλακών τη Δευτέρα 19 Φλεβάρη. Η μεγαλύτερη εξέγερση των φυλακών στην ιστορία της Βραζιλίας έληξε με απολογισμό 15 νεκρούς κρατουμένους (7 στις φυλακές Carandiru, 5 στη φυλακή Franco da Rocha, 1 στο αναμορφωτήριο Pirajui και 2 στη φυλακή Belem).