Από το Σηάτλ, και περνώντας από την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Μιλάνο, τη Μελβούρνη, τη Σεούλ, την Πράγα και τη Νίκαια, επανειλημμένα, χιλιάδες αντικαπιταλιστές νεολαίοι έχουν αποκηρύξει, μέσω της άμεσης δράσης, τα μεγάλα μονοπώλια και διεθνείς οργανισμούς όπως το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΠΟΕ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτοί οι θεσμοί είναι υπεύθυνοι για την εκμετάλλευση εκατομμυρίων εργατών, για την καταστροφή του περιβάλλοντος και για την εξοστρακισμό εκατομμυρίων ανθρώπων στην απόλυτη φτώχια.

Σήμερα, εδώ, στο Πόρτο Αλέγκρε, στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, οι γραφειοκρατίες των συνδικάτων και οι διευθυντές πολιτικών κομμάτων του κατεστημένου, αλλάζουν το περιεχόμενο του αγώνα των νέων αντικαπιταλιστών, σε μια αντιδραστική πολιτική του να “εξανθρωπίσουν το κεφάλαιο”. Να εξανθρωπίσουν τον καπιταλισμό παρέα με Γάλλους υπουργούς που διώκουν τους μετανάστες, που συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση η οποία, μαζί με το ΝΑΤΟ, βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία σκοτώνοντας χιλιάδες ανθρώπους και που κατέστειλε τους αντικαπιταλιστές στη Νίκαια. Να εξανθρωπίσουν τον καπιταλισμό παρέα με τους τραπεζίτες και τις πολυεθνικές. Να εξανθρωπίσουν τον καπιταλισμό παρέα με κυβερνήσεις, όπως το PT (Εργατικό Κόμμα), που εξακολουθεί να πληρώνει το εξωτερικό χρέος, που κατέστειλε την απεργία των καθηγητών στην Πολιτεία Rio Grande do Sul και την κατάληψη ενός ομοσπονδιακού κτηρίου στο Πόρτο Αλέγκρε, και που συνεχίζει να καταστέλλει τους μικροπωλητές καθώς και τους άστεγους που καταλαμβάνουν γη. Κυβερνήσεις που συνεχίζουν να πληρώνουν τις πολυεθνικές.

Στην πραγματικότητα, οι “σταρ” που διευθύνουν αυτή την αυτοαποκαλούμενη “δημοκρατική και λαϊκή κυβέρνηση” και τη δημαρχία, ενδιαφέρονται μόνο για τις εκλογές του 2002 και χρησιμεύουν ως δοκιμαστικός σωλήνας για μια νέα καπιταλιστική τάξη πραγμάτων. Μια νέα τάξη που υποστηρίζεται από τη σοσιαλδημοκρατία και η οποία επιτρέπει την καπιταλιστική εκμετάλλευση ενώ ταυτόχρονα κρατά ευχαριστημένη τη μεσαία τάξη με δημοκρατικούς θεατρινισμούς, όπως ο Συμμετοχικός Προϋπολογισμός (Participatory Budget), που σαν στόχο έχει να εμποδίσει τις διαμαρτυρίες, μέσω της συνεργασίας των λαϊκών κινημάτων. Την εικόνα συμπληρώνουν τα διάφορα “αριστερά” κόμματα, τα οποία ακόμα και όταν ασκούν κριτική σ’ αυτή την πολιτική, συνθηκολογούν μαζί της όταν αυτή αμφισβητείται ολοκληρωτικά.

Ο καπιταλισμός σκοτώνει, εμείς θα σκοτώσουμε τον καπιταλισμό! Εξαρτάται από τη νεολαία, τους εργαζόμενους και τους φτωχούς αντικαπιταλιστές, όλους όσοι εμπνέονται από το πνεύμα του Σηάτλ, της Νίκαιας, της Πράγας και του Νταβός να εμποδίσουν τη διαστρέβλωση της αντικαπιταλιστικής παρέμβασης και τη χρησιμοποίησή της από τους εχθρούς της.