ΕΦΗΜΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ, 1982

KΑΤΩ ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΔΕΣ

*ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ

Μετά από 20 χρόνια περίπου θητεία στην οικογένεια, στην εκκλησία, και στα κάθε είδους σχολεία, όπου μας ευνουχίζουν για τα καλά, με το μαζικό ψέμα περί τιμιότητας κι εργατικότητας των κλεφτών της αστικής τάξης, μας παραφουσκώνουν τα μυαλά με ηθικές και υποταγές στους νόμους και τη δικαιοσύνη των αφεντικών -που κλέβουν καθημερινά τη ζωή μας- φθάνει η στιγμή που μας σέρνουν στα στρατόπεδα για να υπηρετήσουμε μια πατρίδα που δεν υπάρχει παρά μόνο στα μυαλά των αφεντικών και των οργάνων της εξουσίας, σακατεύοντας τα νιάτα μας.

Το κράτος, με το στρατιωτικό μηχανισμό -τον αποτελεσματικότερο τρόπο υποταγής στο σύστημα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο-, καταφέρνει με αλλεπάλληλα και δυνατά χτυπήματα, να επιβάλει στους αυριανούς πολίτες, τα τρία απαραίτητα χαρακτηριστικά του: πειθαρχία, σιωπή, μοναξιά.

Για μας και για κάθε ελεύθερο άνθρωπο η πειθαρχία, εκτός από απεριόριστη υπακοή είναι και ο απεριόριστος ανθρώπινος πόνος.

Στα χέρια μας έχουμε εκατοντάδες περιστατικά φαντάρων που βρέθηκαν κρεμασμένοι στα στρατόπεδα, πνιγμένοι στα ποτάμια, σκοτωμένοι από άγνωστες συνθήκες στις σκοπιές τους.

Στρατιώτες που βασανίζονται καθημερινά στις στρατιωτικές φυλακές, στρατιώτες που φυτοποιούνται στα στρατιωτικά νοσοκομεία με τα ψυχοφάρμακα, στρατιώτες που λιποτακτούν συλλαμβάνονται και αγνοούμε την τύχη τους. Χαρακτηρισμένοι φαντάροι που η πολιτική τους συνείδηση τούς στοιχίζει δυο χρόνια ωμής βίας, σωματικής και ψυχολογικής, σκευωρίες, φυλακίσεις και ταπεινώσεις.

Μην ξεχνάμε και τους στρατιώτες που σκοτώνονται ή ακρωτηριάζονται στις ασκήσεις, -αλλά η απώλεια ζωής ή σωματικής και ψυχικής ισορροπίας, δικαιολογούνται σ’ ένα λογικό, κατά την άποψη της στρατιωτικής δικαιοσύνης, ποσοστό απωλειών.

Ο στρατός του κράτους, ο στρατός των αφεντικών δεν χαρίζει κάστανα. Ή συμμορφώνει, ή σκοτώνει.

Δεν τους τρομάζει ούτε ενδιαφέρει αν -με τον ένα ή άλλο τρόπο- παράγουν βιαστές, τοξικομανείς, φονιάδες και παρανοϊκούς.

Η μεγάλη πλειοψηφία των φαντάρων θα βγουν ακίνδυνοι, προγραμματισμένοι και βλάκες.

Εργάτες υποταγμένοι και πατριώτες, δηλ. δυο φορές εχθροί της τάξης τους.

Αυριανοί δυνάστες της γυναίκας και των παιδιών.

Φιλήσυχοι, νομοταγείς και ακίνδυνοι.

Για όλη τους τη ζωή, ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΤΟΛΗ.

Κάπου όμως ο αλλοτριωτικός και κατασταλτικός μηχανισμός του στρατού χωλαίνει. Η βία και οι φυλακές των γαλονάδων, δεν αρκούν για να εξαφανίσουν τους ελεύθερους ανθρώπους. Ούτε οι εκκλήσεις των δεξιών και αριστερών αφεντικών για εθνική ενότητα και πατριωτικά καθήκοντα και τα μοντέλα καλών μαθητών, καλών εργατών, καλών φαντάρων, είναι ικανά να θανατώσουν την εξέγερση που κάνουν αυθόρμητα αλλά και συνειδητά πολλοί στρατιώτες.

Μετά την άνοδο του Παπανδρέου στην εξουσία, εκτός από την αυθόρμητη και συνειδητή αντίσταση μέσα στο στρατό, εμφανίστηκε και το φαινόμενο ομάδων φαντάρων, ναύτες και σμηνίτες που σε συνεργασία με την κίνηση για το στρατό, καταγγέλλουν τρομοκρατικές πράξεις και διαθέσεις εκ μέρους των γαλονάδων και προωθούν διεκδικήσεις που αφορούν 1. τη μείωση θητείας σε 12 μήνες αρκετούς κατά τη γνώμη τους, για την εκπαίδευση στα όπλα και 2. πολιτικές ελευθερίες που θα κατοχυρώνονται μέσα από συνδικαλιστικά όργανα των στρατευσίμων.

Αν όμως πιστεύουμε ότι ο στρατός και κάθε στρατός υπάρχει μόνο και μόνο για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης αναπαράγοντας και επιβάλλοντας με αυτόν την κοινωνική και οικονομική πρακτική της εκμετάλλευσης και της υποταγής, τότε εμφανίζεται η ανάγκη ενός αντιστρατιωτικού κινήματος, που θα καταρρίψει το μαζικό μύθο και την απάτη για την αναγκαιότητα στρατιωτικών μετασχηματισμών, που σκοπό θα έχουν την καλύτερη υπεράσπιση της πατρίδας και του έθνους.

Συνάμα δε εμφανίζεται και η αναγκαιότητα προώθησης μιας τέτοιας πρακτικής, μέσα από αυτό το αντιστρατιωτικό κίνημα, που δεν θα έχει άλλο σκοπό από το να χτυπάει, να μαστιγώνει, με την κριτική του και να φανερώνει την ωμή αλήθεια και πραγματικότητα γύρω από το στρατό, με στόχο να τσακίσει και να καταστρέψει τις δομές και την ύπαρξη του απάνθρωπου αυτού συστήματος υποταγής και εκμηδένισης της προσωπικότητας του ατόμου.

Χωρίς να πέφτει το κίνημα αυτό, στο ψέμα και την απάτη του εκσυγχρονισμού που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αφομοιώνει και να καταστέλλει με πλάγιο και πιο “μαλακό” τρόπο τον φαντάρο, στο σύστημα των στρατοκρατών.

Γιατί ποιο αντιστρατιωτικό κίνημα μπορεί να στηριχθεί σε συνθήματα δημοκρατικοποίησης του στρατού και αποδοχής της ουσίας του;

Ποιο αντιστρατιωτικό κίνημα μπορεί να μιλά για αυθαιρεσίες των γαλονάδων εις βάρος των φαντάρων λες και πρόκειται για κάποιο περιστατικό και για ανθρώπους που μπορούν να καταπολεμηθούν, όταν ο στρατός αυτός καθ’ αυτός είναι ένας μηχανισμός που αυθαίρετα μας ακρωτηριάζει και μόνο με την ύπαρξή του;

Σ’ ένα αντιστρατιωτικό περιοδικό οι ίδιοι οι φαντάροι καταγγέλλουν: “όλη η λογική του λαϊκού στρατού” δεν βρίσκεται καθόλου σ’ αντίθεση με την προσπάθεια που γίνεται να “δημοκρατικοποιηθεί” ο αστικός στρατός, να γίνει δηλαδή πιο “φτιασιδωμένος”. Αυτός που παλεύει για την απελευθέρωση της κοινωνίας και του ανθρώπου, δεν προσπαθεί να αλλάξει τη μάσκα του αστικού στρατού, αλλά να τον καταστρέψει.

Στα σκυλιά ο αστικός στρατός.

Στα σκυλιά ο λαϊκός στρατός.”

Οι γνώσεις μας και οι εμπειρίες μας για δημοκρατικούς -λαϊκούς- καλύτερους ή χειρότερους στρατούς δεν μας επιτρέπουν να τρέφουμε μάταιες ελπίδες, ότι ανεδαφικές διεκδικήσεις θα επηρεάσουν την ουσία και το περιεχόμενο του στρατού.

Πιστεύουμε ότι η καταγγελία των συγκεκριμένων περιστατικών τρομοκρατίας μέσα στο στρατό, και η συμπαράσταση στους πολυάριθμους βασανισμένους στρατιώτες, μπορεί να έχει αντιμιλιταριστικό νόημα στο βαθμό που καταγγελθεί ολόκληρος ο στρατιωτικός μηχανισμός, οι κανονισμοί του, η δικαιοσύνη του, ο κοινωνικός του ρόλος κι ακόμα να καταγγελθεί το φαύλο επιχείρημα που θέλει τάχα τους έλληνες εργαζόμενους, εχθρούς με τους τούρκους εργαζόμενους.

Γιατί η μαζική προβολή αυτής της ανοησίας, που τρομοκρατεί τις πλατειές μάζες, δικαιολογεί την αναγκαιότητα του στρατού. Κανένας εργάτης δεν έχει εχθρό εργάτη.

ΚΑΤΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ