Σε έξι τουλάχιστον διαφορετικές περιπτώσεις, οι υποτιθέμενοι “μη-βίαιοι” ακτιβιστές επιτέθηκαν ενάντια σε άτομα που κατέστρεφαν περιουσίες εταιρειών. Μερικοί μάλιστα έφτασαν στο σημείο να σταθούν μπροστά στο πολυκατάστημα της Niketown και να σπρώχνουν το μαύρο μπλοκ. Πραγματικά, τέτοιοι αυτοαποκαλούμενοι “φρουροί της ειρήνης” αποτέλεσαν μεγαλύτερη απειλή για άτομα του μαύρου μπλοκ απ’ ό,τι οι διαβόητα βίαιοι ένστολοι “φρουροί της ειρήνης” του κράτους. (Ακόμα και ασφαλίτες χρησιμοποίησαν ως κάλυψη τους ειρηνοποιούς ακτιβιστές για να στήσουν ενέδρα σε αυτούς που κατέστρεφαν τα μαγαζιά).

1. “Είναι όλοι τους ένα τσούρμο αναρχικοί από το Eugene”. Ενώ κάποιοι από μας μπορεί να είναι αναρχικοί από το Eugene, στην πραγματικότητα προερχόμαστε από όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένου και του Σηάτλ. Σε κάθε περίπτωση, οι περισσότεροι από εμάς σχετίζονται με τοπικά ζητήματα του Σηάτλ (για παράδειγμα, την πρόσφατη κατάληψη του κέντρου της πόλης από μερικούς από τους πιο αηδιαστικούς εμπόρους των πολυεθνικών).

2. “Είναι όλοι τους ακολουθητές του John Zerzan”. Έχουν κυκλοφορήσει πολλές φήμες ότι είμαστε οπαδοί του John Zerzan, ενός αναρχο-πριμιτιβιστή που διακηρύσσει την καταστροφή της ιδιοκτησίας. Αν και μερικοί από εμάς μπορεί να εκτιμούμε τα γραπτά και τις αναλύσεις του, με καμία έννοια δεν είναι ηγέτης μας, ούτε άμεσα ούτε έμμεσα, ούτε φιλοσοφικά ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

3. “Η μαζική κατάληψη στέγης είναι το αρχηγείο των αναρχικών που κατέστρεφαν περιουσίες στις 30 Νοέμβρη”. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι στην κατάληψη “Αυτόνομη Ζώνη” είναι κάτοικοι του Σηάτλ, οι οποίοι πέρασαν τον περισσότερο χρόνο τους μέσα στην κατάληψη από τότε που άνοιξε, στις 28 του μήνα. Αν και μπορεί να γνωρίζονται μεταξύ τους, οι δύο ομάδες δεν είναι προέκταση η μία της άλλης και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε η κατάληψη να θεωρηθεί το αρχηγείο των ανθρώπων που κατέστρεφαν.

4. “Κλιμάκωσαν τις καταστάσεις στις 30 Νοέμβρη, πράγμα που οδήγησε στο να πέσουν δακρυγόνα σε παθητικούς διαδηλωτές”. Για να απαντήσουμε σ’ αυτό, πρέπει απλά να σημειώσουμε ότι οι ρίψεις δακρυγόνων, χημικών και οι πυροβολισμοί με πλαστικές σφαίρες ξεκίνησαν (απ’ όσο ξέρουμε) προτού τα μαύρα μπλοκ αρχίσουν να ασχολούνται με τις καταστροφές. Επιπλέον, πρέπει να αποφύγουμε την τάση να παγιωθεί μια αιτιώδης σχέση ανάμεσα στην αστυνομική καταστολή και την όποια μορφή διαμαρτυρίας, είτε αυτή εμπεριέχει την καταστροφή της ιδιοκτησίας είτε όχι. Η αστυνομία είναι υπεύθυνη για την προστασία των συμφερόντων των πλούσιων και το φταίξιμο για τη βία δεν μπορεί να αποδίδεται σ’ εκείνους που εναντιώνονται σ’ αυτά τα συμφέροντα.

5. Αντιστρόφως: “Έδρασαν απαντώντας στην αστυνομική καταστολή”. Αν και αυτή μπορεί να είναι μια πιο θετική απεικόνιση του μαύρου μπλοκ, παρόλα αυτά είναι ψέματα. Αρνούμαστε να παρερμηνευτούμε ως μια δύναμη αντίδρασης. Αν και η λογική του μαύρου μπλοκ μπορεί να μην είναι κατανοητή σε μερικούς, είναι σε κάθε περίπτωση μια λογική υπέρ της δράσης (σ. όχι της αντίδρασης).

6. “Είναι ένα τσούρμο άγριων έφηβων”. Εκτός από το γεγονός ότι αυτό δείχνει ηλικιακό ρατσισμό και σεξισμό είναι και λάθος. Η καταστροφή της ιδιοκτησίας δεν είναι απλώς macho δημαγωγία ούτε εκτόνωση συσσωρευμένης τεστοστερόνης. Ούτε μετατοπισμένος και αντιδραστικός θυμός. Είναι άμεση δράση με στρατηγικούς και συγκεκριμένους στόχους ενάντια στα συμφέροντα των εταιρειών.

7. “Θέλουν απλά να συγκρούονται”. Αυτό είναι αρκετά γελοίο, και με πολύ βολικό τρόπο αγνοεί το ζήλο της “αστυνομίας ειρήνης” στο να συγκρουστεί μαζί μας. Από όλες τις ομάδες που συμμετείχαν σε άμεση δράση (direct action), το μαύρο μπλοκ ήταν ίσως αυτό που ενδιαφέρθηκε λιγότερο απ’ όλους για εμπλοκή με τις (αστυνομικές) αρχές και σίγουρα δεν είχε κανένα συμφέρον να συγκρούεται με άλλους ακτιβιστές που διαδήλωναν ενάντια στον ΠΟΕ (παρά τις μάλλον σοβαρές μας διαφωνίες σε ζητήματα τακτικής).

8. “Είναι ένας χαοτικός, ανοργάνωτος και οπορτουνιστικός όχλος”. Αν και πολλοί από μας θα μπορούσαν σίγουρα να ξοδέψουν πολλές μέρες διαφωνώντας πάνω στο τι σημαίνει “χαοτικό”, αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι δεν ήμασταν ανοργάνωτοι. Η οργάνωσή μας μπορεί να ήταν ρευστή και δυναμική, αλλά ήταν συνεκτική. Όσο για την κατηγορία περί οπορτουνισμού, θα ήταν δύσκολο να φανταστούμε ποιοι από τους χιλιάδες που συμμετείχαν ΔΕΝ εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία που δημιουργήθηκε στο Σηάτλ για να προωθήσουν το πρόγραμμά τους. Επομένως, το ζήτημα που τίθεται είναι το κατά πόσο βοήθησε ο καθένας να δημιουργηθεί αυτή η ευκαιρία και οι περισσότεροι από εμάς το έκαναν σίγουρα (πράγμα που μας οδηγεί στον επόμενο μύθο).

9. “Δεν ξέρουν τα ζητήματα” ή “δεν είναι ακτιβιστές που έχουν δουλέψει πάνω σ’ αυτά”. Αν και δεν είμαστε επαγγελματίες ακτιβιστές, όλοι μας δουλέψαμε για μήνες πάνω στη σύνοδο του Σηάτλ. Κάποιοι από εμάς στις πόλεις μας και κάποιοι άλλοι ήρθαν στο Σηάτλ αρκετούς μήνες πριν για να ασχοληθούν με αυτό. Σίγουρα πάντως, είμαστε υπεύθυνοι για το γεγονός ότι κατέβηκαν αρκετές εκατοντάδες κόσμου στο δρόμο στις 30 Νοέμβρη, εκ των οποίων μόνο μια μικρή μειονότητα είχε την οποιαδήποτε σχέση με το μαύρο μπλοκ. Οι περισσότεροι από εμάς έχουν μελετήσει για τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομίας, τη γενετική, την εξαγωγή πόρων, τις συγκοινωνίες, τις εργασιακές πρακτικές, τον εκμηδενισμό της αυτονομίας των ιθαγενών, τα δικαιώματα των ζώων, τα ανθρώπινα δικαιώματα και λειτουργούμε ακτιβιστικά πάνω σε αυτά τα ζητήματα εδώ και χρόνια. Δεν είμαστε ούτε απληροφόρητοι ούτε άπειροι.

10. “Οι κουκουλοφόροι αναρχικοί είναι αντιδημοκρατικοί και μυστικοπαθείς γιατί κρύβουν την ταυτότητά τους”. Ας το δούμε (με ή χωρίς κουκούλες) - δεν ζούμε σε δημοκρατία σήμερα. Αν η εβδομάδα που πέρασε δεν το έκανε αρκετά ξεκάθαρο, να σας το θυμίσουμε - ζούμε σε ένα αστυνομικό κράτος. Διάφοροι μας λένε ότι αν πραγματικά πιστεύαμε ότι έχουμε δίκιο, δεν θα κρυβόμασταν πίσω από κουκούλες. “Η αλήθεια θα υπερισχύσει” μας διαβεβαιώνουν. Αν και αυτός είναι ένας ωραίος και ευγενής στόχος, δεν ταιριάζει με τη σημερινή πραγματικότητα. Αυτοί που αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τα συμφέροντα του Κεφάλαιου και του Κράτους θα διώκονται. Κάποιοι πασιφιστές μας θέλουν να αποδεχόμαστε τις διώξεις περιχαρείς. Άλλοι μας λένε ότι είναι μια θυσία που αξίζει τον κόπο. Εμείς δεν είμαστε τόσο σκυθρωποί. Ούτε αισθανόμαστε ότι έχουμε το προνόμιο να αποδεχόμαστε τη δίωξη σα θυσία. Για μας, η δίωξη είναι ένα καθημερινό αναπόφευκτο και φυλάμε ως θησαυρό τις λίγες ελευθερίες μας. Το να αποδεχτούμε τη φυλάκιση σαν μορφή κολακείας, αυτό προδίδει ένα μεγάλο ποσοστό προνομίου του “πρώτου κόσμου”. Νιώθουμε ότι η επίθεση στην ιδιωτική περιουσία είναι αναγκαία αν θέλουμε να ξαναφτιάξουμε έναν κόσμο που θα είναι χρήσιμος, υγιής και χαρούμενος για όλους. Και αυτό παρά το γεγονός ότι τα υπερτροφικά δικαιώματα της ιδιωτικής περιουσίας σ’ αυτή τη χώρα, μεταφράζονται σε κατηγορίες κακουργήματος όταν πρόκειται για κάθε καταστροφή ιδιοκτησίας που ξεπερνά τα 250 $.

Όταν σπάμε ένα τζάμι, καταστρέφουμε αυτή τη λεπτή επίστρωση νομιμότητας που καλύπτει τα δικαιώματα της ιδιοκτησίας. Ταυτόχρονα, εξορκίζουμε το σύνολο των βίαιων και καταστροφικών κοινωνικών σχέσεων που έχουν διαποτίσει σχεδόν τα πάντα γύρω μας. “Καταστρέφοντας” την ιδιοκτησία, μετατρέπουμε την περιορισμένη ανταλλακτική της αξία σε μια εκτεταμένη χρηστική αξία. Η τζαμαρία της βιτρίνας γίνεται μια σχισμή για να μπει λίγος φρέσκος αέρας στην καταπιεστική ατμόσφαιρα της αγοράς (τουλάχιστον μέχρι να αποφασίσει η αστυνομία να ρίξει δακρυγόνα στο διπλανό οδόφραγμα). Ένα κουτί εφημερίδων γίνεται εργαλείο για τη δημιουργία τέτοιων σχισμών ή γίνεται ένα μικρό οδόφραγμα για τη διεκδίκηση δημόσιου χώρου ή ένα αντικείμενο που θα βελτιώσει την αίσθηση υπεροχής σου αν στέκεσαι πάνω του. Ένας κάδος γίνεται αντιπερισπασμός για μια φάλαγγα αστυνομικών και πηγή ζέστης και φωτός. Η πρόσοψη ενός κτηρίου γίνεται πίνακας για να καταγραφούν ριζοσπαστικές ιδέες για έναν καλύτερο κόσμο.