Ενώ στην Αθήνα δεν είχε σβήσει ακόμα ο απόηχος από την καταστροφική επίθεση που εξαπέλυσαν οι αναρχικοί στο κέντρο της πόλης με την επίσκεψη του “πλανητάρχη” Κλίντον, μια νέα καταστροφική επίθεση εξαπολύθηκε, αυτή τη φορά στο κέντρο της πόλης του Σηάτλ στις ΗΠΑ, με την ευκαιρία της συνόδου του WTO, στις 30 Νοέμβρη '99.

Η καταγραφή βέβαια των βίαιων γεγονότων του Σηάτλ από τα διεθνή ΜΜΕ, δεν ήταν και πολύ καλύτερη από αυτή που επιφύλαξαν τα εγχώρια ΜΜΕ στα γεγονότα της 19ης Νοέμβρη στην Αθήνα... Εξαιτίας όμως και του χώρου όπου εκτυλίχθηκαν (μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ) η παρουσίασή τους ήταν απείρως πιο αποκαλυπτική για το σοκ και την ανασφάλεια που προκαλεί η εκδήλωση της κοινωνικής αντι-βίας στους κυρίαρχους - ακόμα κι όταν αυτά τα γεγονότα, όπως στην περίπτωση του Σηάτλ, προαναγγέλλονται ουσιαστικά από μήνες νωρίτερα... Χαρακτηριστικοί είναι και οι τίτλοι : “Φλόγες του Μίσους” από το Λονδίνο, “Αναρχία στους δρόμους της Αμερικής” από την Αυστραλία, “Το Χάος βασιλεύει στους δρόμους της πόλης” από τοπική εφημερίδα του Σηάτλ κ.ο.κ.

Ποιος είναι όμως ο WTO για τον οποίο και έγινε η “μάχη του Σηάτλ”; Πρόκειται για τον World Trade Organization (Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου) που δημιουργήθηκε ως συνέχεια της GATT (Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου). Να θυμίσουμε ότι η GATT δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία των ΗΠΑ το 1947, ξεκινώντας μια σειρά διεθνείς συνόδους (γύρους διαπραγματεύσεων) με σκοπό τη διαρκή φιλελευθεροποίηση του παγκόσμιου εμπορίου στην μεταπολεμική περίοδο. Η GATT ολοκληρώθηκε με τον περίφημο “γύρο των διαπραγματεύσεων” της Ουρουγουάης (1987-94) όπου μια σειρά από χώρες δεσμεύτηκαν να μειώσουν τους δασμούς κι άλλους κρατικούς περιορισμούς στη διεθνή διακίνηση των εμπορευμάτων.

Ο ΠΟΕ δημιουργήθηκε επίσημα τον Απρίλιο του 1995 με τις συμφωνίες του Μαρακές, από 125 κράτη, σαν ένα υπερεθνικό θεσμικό όργανο με παγκόσμια εξουσιοδότηση (ανάλογη άλλων οικονομικών οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) για την προώθηση μιας πλανητικής καπιταλιστικής αγοράς, προσθέτοντας επιπλέον στον κύκλο των εμπορευμάτων που η GATT όριζε την “απελευθέρωσή” τους, το φυσικό περιβάλλον και τους πόρους του, καθώς και τις λεγόμενες υπηρεσίες όπως η υγεία, οι επικοινωνίες, ο πολιτισμός, η γνώση και η διακίνηση των ιδεών...

Η σύνοδος του ΠΟΕ στο Σηάτλ, όπως εκείνη άλλωστε για τα πενηντάχρονα και τη νέα μορφή του ΝΑΤΟ στη Νέα Υόρκη (κατά τη διάρκεια της πολεμικής επιδρομής στα Βαλκάνια), αφορoύσε κι αυτή την παραπέρα διαμόρφωση της Νέας Τάξης Πραγμάτων με άλλα μέσα... και δη οικονομικά. Αφορούσε δηλαδή την προώθηση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης με τη συνεχή “απελευθέρωση” του διεθνούς εμπόριου και την απορρύθμιση της αγοράς (από τον παρεμβατισμό του έθνους-κράτους) προς όφελος των πολυεθνικών. Πρόκειται με λίγα λόγια για την επιβολή και την ολοκλήρωση της εμπορευματοποίησης των πάντων σε μια “ελεύθερη αγορά” με πλανητική έκταση, και μόνους περιορισμούς εκείνους που θέτουν τα συμφέροντα των αμερικάνικων, των ευρωπαϊκών και των ιαπωνικών πολυεθνικών και οι όποιοι ανταγωνισμοί μεταξύ τους.

Ίσως όχι τυχαία για αυτή την σύνοδο του ΠΟΕ (την 3η μετά από εκείνες της Γενεύης και της Σιγκαπούρης) και τελευταία διεθνή συνδιάσκεψη του 20ού αιώνα, επελέγη το Σηάτλ, το μεγάλο εξαγωγικό λιμάνι των ΗΠΑ στον Ειρηνικό, έδρα μεταξύ άλλων της Boeing και της Microsoft και βιτρίνα του “θαύματος” της αμερικάνικης Νέας Οικονομίας.

Να επισημάνουμε επίσης ότι στον ΠΟΕ συμμετέχουν ήδη 135 κράτη και διοικείται από εντεταλμένους ειδικούς τεχνοκράτες, ενώ προβλέπονται συγκεκριμένες κυρώσεις για όσα από τα μέλη του οργανισμού δεν πειθαρχούν στις συμφωνίες καθώς και μια σειρά εμπορικών αποκλεισμών για τα κράτη που δεν συμμετέχουν ακόμη. Ήδη έχουν ζητήσει επίσημα την ένταξή τους στον ΠΟΕ η Ρωσία, η Κίνα και μια εικοσάδα άλλων μικρών και μεσαίων κρατικών σχηματισμών.

Ανάμεσα στα συγκεκριμένα και επίμαχα ζητήματα αυτής της συνόδου -η οποία εγκαινίασε ουσιαστικά έναν τριετή γύρο διεθνών διαπραγματεύσεων που θα διεξαχθούν κεκλεισμένων των θυρών-, όπου συμμετείχαν 5.000 εκπρόσωποι από τις χώρες μέλη (κατανεμημένοι σε διάφορες “επιτροπές εργασίας”), θα αναφέρουμε ενδεικτικά τα εξής:

α) την απελευθέρωση από δασμούς και επιδοτήσεις του διεθνούς εμπορίου των αγροτικών προϊόντων καθώς και την άρση μιας σειράς απαγορεύσεων για την εμπορία γενετικά μεταλλαγμένων προϊόντων που παράγουν οι ΗΠΑ χάρη στην τεχνολογική υπεροχή τους σε αυτό τον τομέα,

β) το καθεστώς των προστατευτικών μέτρων που επιβάλλουν οι ΗΠΑ στην αγορά τους (σε ό,τι αφορά ορισμένα προϊόντα βαριάς βιομηχανίας και τεχνολογίας, όπως ο χάλυβας και τα κυκλώματα) απέναντι στους Ευρωπαίους και Ιάπωνες ανταγωνιστές τους,

γ) την επιβολή νέων μέτρων στις εργασιακές σχέσεις και στη σχέση παραγωγής-περιβάλλοντος, αφενός εισάγοντας “τριτοκοσμικά” μοντέλα μισθωτής (δουλικής) εργασίας στον αναπτυγμένο Βορρά και αφετέρου εξάγοντας στις χώρες του Νότου “προστασία του περιβάλλοντος” κι “ανθρώπινα δικαιώματα” στην εργασία, προς όφελος βέβαια της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και των εξαγωγών του Βορρά,

δ) την πλήρη φιλελευθεροποίηση του λεγόμενου τριτογενή τομέα και την ένταξή του στην ελεύθερη αγορά (τηλεπικοινωνίες, πολιτισμός, περίθαλψη, εκπαίδευση κ.λπ.,) και,

ε) την επιβολή μέτρων για την κατοχύρωση των “πνευματικών δικαιωμάτων”, όπως για παράδειγμα την κερδοσκοπική αποκλειστικότητα των βιοτεχνολογικών και φαρμακευτικών πολυεθνικών επάνω στα προϊόντα τους (όπως για το AIDS, κ.λπ.).

Ανυπολόγιστες είναι οι συνέπειες από τους γενικότερους αλλά και τους ειδικότερους σχεδιασμούς του ΠΟΕ και των πολυεθνικών, για την κοινωνία, τη φύση και την κουλτούρα τόσο στις μητροπόλεις του καπιταλισμού όσο και στις περιφέρειές του κι ιδιαίτερα στις χώρες του Νότου, που μαστίζονται ήδη από τα φασιστικά νεοαποικιακά καθεστώτα και τις γενοκτονίες, τη λεηλασία και την υπερχρέωση, την απόλυτη ένδεια, τον υποσιτισμό και τις επιδημίες, τη μόλυνση καθώς και τα τοξικά/πυρηνικά απόβλητα του Βορρά...

Και τονίζουμε ιδιαίτερα την περίπτωση του Νότου, ακριβώς γιατί ζούμε σε έναν κόσμο όπου τρεις “άνθρωποι” διαθέτουν τόσο πλούτο όσο 600 εκατομμύρια κάτοικοι του λεγόμενου “τρίτου κόσμου”, και όπου το πλουσιότερο 1/5 της ανθρωπότητας που κατοικεί στο Βορρά νέμεται το 85% των παγκόσμιων πόρων, ενώ το ίδιο ποσοστό που κατοικεί στις φτωχότερες χώρες διαθέτει μόλις το 1% !

Κατά συνέπεια λοιπόν και το φάσμα των οργανώσεων και των ομάδων που κινητοποιήθηκαν και συγκεντρώθηκαν στο Σηάτλ ήταν ανάλογο με την ευρύτητα και την ποικιλία του φάσματος των θιγόμενων από τους σχεδιασμούς του ΠΟΕ και την παγκοσμιοποίηση. Ήταν ένα εξαιρετικά μεγάλο και ετερόκλητο πλήθος διαδηλωτών, όχι μόνο από τις ΗΠΑ αλλά και πολλές άλλες χώρες, από διάφορες κοινωνικές ομάδες και τάξεις, πολιτικούς χώρους και ιδεολογικά ρεύματα.

Μικρότερη αλλά δυναμικότερη παρουσία, από εκείνη των συνδικάτων και των οικολόγων, είχαν οι διάφοροι αριστεροί και εναλλακτικοί ακτιβιστές με το σύνθημα “Ο ΠΟΕ σκοτώνει - σκοτώστε τον!”, όπως το Direct Action Network. Πρόκειται για ομάδες που εκπαιδεύονταν επί μήνες σε πρακτικές ενός είδους “αντάρτικου των δρόμων”, οργάνωναν τις επικοινωνίες τους με “γουώκι-τώκι” και κατάστρωναν σχέδια επί χάρτου για την κατάληψη και τον αποκλεισμό συγκεκριμένων προσβάσεων στο χώρο της συνόδου του ΠΟΕ, ματαιώνοντας τελικά την προγραμματισμένη τελετή έναρξής της.

Ανάμεσα στους μαχητικούς ακτιβιστές που δεν κατέβηκαν στους δρόμους του Σηάτλ απλώς για να διαμαρτυρηθούν, ήταν και οι αναρχικοί που συγκεντρώθηκαν από πολλά σημεία των ΗΠΑ και οι οποίοι κατά τη διάρκεια των γεγονότων σχημάτισαν το “μαύρο μπλοκ” που επέδειξε μεγάλη κινητικότητα κι εξαιρετική επιθετικότητα, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές στο κέντρο του Σηάτλ, ενώ με τη δράση του απελευθέρωσε και μια ευρύτερη καταστροφική δυναμική που έδωσε συγκεκριμένο χαρακτήρα και διαστάσεις στην όλη κινητοποίηση ενάντια στη σύνοδο του ΠΟΕ.

Αυτονόητο είναι πως, πέρα από το ότι όλοι αυτοί είχαν σαν κοινό σημείο αναφοράς τους τη σύνοδο του ΠΟΕ, το γεγονός ότι αυτή η συγκέντρωση ήταν μια ευκαιρία για όλους (συνδικαλιστές, οικολόγους, εναλλακτικούς, αναρχικούς...) να αναπτύξουν τις ιδιαίτερες θέσεις και την δράση τους, σημαίνει ότι η “συνύπαρξη” μεταξύ τους, στους δρόμους του Σηάτλ, δεν θα ήταν σε όλες τις περιπτώσεις ανέφελη και φιλική...

Οι πρώτες εκδηλώσεις ενάντια στη σύνοδο του ΠΟΕ ξεκίνησαν εκτός των ΗΠΑ... Στις 16 Νοέμβρη μια ομάδα ακτιβιστών κατέλαβε τα γραφεία της έδρας του ΠΟΕ στη Γενεύη της Ελβετίας! Μια μαχητική διαδήλωση ενάντια στον ΠΟΕ, καθώς και ταραχές, έγιναν στη Μανίλα των Φιλιππίνων στις 24 Νοέμβρη ενώ λιγότερο επεισοδιακές πορείες έγιναν στη Γενεύη, όπου στις 27 Νοέμβρη πάνω από 3.000 άτομα συγκεντρώθηκαν έξω από την έδρα του ΠΟΕ με το σύνθημα “Αντίσταση”, στην Τσεχία, στη Γαλλία, την Αυστραλία, την Ινδονησία και αλλού. Διαδηλώσεις ενάντια στη σύνοδο του ΠΟΕ έγιναν επίσης στη Νέα Υόρκη στις 26 Νοέμβρη, όπου η αστυνομία έκανε και συλλήψεις, στη Βοστώνη και άλλες πόλεις των ΗΠΑ.

Στο Σηάτλ οι πρώτες εκδηλώσεις ξεκίνησαν στις 28 Νοέμβρη, ενώ όλη η δύναμη της αστυνομίας ήταν σε πλήρη επιφυλακή και είχαν προβλεφθεί 6 εκατομμύρια $ για τις υπερωρίες των μπάτσων και επιπλέον προμήθειες “ειδικού εξοπλισμού”... Το ίδιο βράδυ μερικές δεκάδες αντιεξουσιαστών ακτιβιστών καταλαμβάνουν ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο στο κέντρο του Σηάτλ, ονομάζοντάς το “Αυτόνομη Ζώνη” και ανακοινώνουν πως είναι ευπρόσδεκτοι για να το κατοικήσουν φτωχοί και άστεγοι της πόλης. Στις 29 Νοέμβρη, μεταξύ άλλων, γίνεται πορεία στην αριστοκρατική συνοικία του Κάπιτολ Χιλ από εκατοντάδες διαδηλωτές και αποκλεισμός σε καταστήματα διαφόρων εταιρειών.

Στις διαδηλώσεις της επομένης, Τρίτη 30 Δεκέμβρη, καθώς και τη νύχτα προς την Τετάρτη υπολογίζεται ότι συμμετείχαν περί τα 40 με 50 χιλιάδες άτομα. Οι δρόμοι στο κέντρο του Σηάτλ και ειδικά αυτοί που οδηγούσαν στο συνεδριακό κέντρο έκλεισαν από ομάδες διαδηλωτών. Πολλοί σύνεδροι αποκλείστηκαν και δεν μπόρεσαν να φθάσουν στη σύνοδο κι ανάμεσά τους ο γ.γ. του ΟΗΕ Κ. Ανάν και η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Μ. Ολμπράϊτ που αποχώρησαν από το Σηάτλ.

Οι κατασταλτικές απόπειρες της αστυνομίας να απωθήσει τις ομάδες των διαδηλωτών και να ανοίξει τους δρόμους κατέληξαν σε συμπλοκές, οδοφράγματα και καταστροφές, στις οποίες υπολογίζεται ότι συμμετείχαν περί τις 5.000 άτομα. Η αστυνομία έκανε εκτεταμένη χρήση ασφυξιογόνων αερίων και χρησιμοποίησε πλαστικές σφαίρες, ενώ έγιναν και εκατοντάδες συλλήψεις. Μπροστά στον ανεξέλεγκτο χαρακτήρα των γεγονότων ο κυβερνήτης της πολιτείας Ουάσιγκτον κήρυξε την πόλη σε Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης, κάλεσε για την αποκατάσταση της τάξης την επέμβαση στρατιωτικών μονάδων της Εθνοφρουράς κι απαγόρευσε την κυκλοφορία στην πόλη από τη δύση μέχρι την ανατολή του ήλιου! Την Πέμπτη 1η Δεκέμβρη που έφθασε ο πρόεδρος Κλίντον στο Σηάτλ για να παρευρεθεί στη σύνοδο του ΠΟΕ, το κέντρο της πόλης ήταν έρημο και αποκλεισμένο από το στρατό και την αστυνομία, ενώ στην περίμετρο γίνονταν ακόμα συλλήψεις ακτιβιστών.

Η σύνοδος με το βαρύγδουπο τίτλο “ο γύρος της χιλιετίας” δεν μπόρεσε τελικά ούτε να αρχίσει στην ώρα της, ούτε να ολοκληρώσει τις εργασίες της ούτε να εκδώσει κάποιο ανακοινωθέν. Τόσο οι έντονες εσωτερικές αντιθέσεις (αφενός ανάμεσα σε αμερικανούς και ευρωπαίους κι αφετέρου ανάμεσα στις χώρες του Βορρά και σ’ εκείνες του Νότου) όσο και οι σφοδρές εξωτερικές αντιδράσεις οδήγησαν τη σύνοδο σε ναυάγιο. [Ο ΠΟΕ θα συνεχίσει τις ευγενείς του προσπάθειες λιγότερο εντυπωσιακά απ’ ό,τι επιχείρησε στο Σηάτλ, στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) που διοργανώνει στο Νταβός της Ελβετίας, από 27 Γενάρη έως 1η Φλεβάρη 2000].

Οι διαδηλώσεις, οι συγκρούσεις και οι καταστροφές καθώς και ο αποκλεισμός του κέντρου στο Σηάτλ από την αστυνομία και την εθνοφρουρά υπολογίστηκε ότι προκάλεσαν ζημιές 2,5 εκατομμυρίων $ και “διαφυγόντα κέρδη” για τις επιχειρήσεις 7,5 εκατομμυρίων $.

Στο Λονδίνο επίσης έγιναν συγκρούσεις και καταστροφές καθώς και συλλήψεις διαδηλωτών από την αστυνομία, στις 30 Νοέμβρη που είχε οριστεί, από την People’s Global Action, ως “παγκόσμια ημέρα δράσης, αντίστασης και γιορτής ενάντια στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα”.

Στις 3 Δεκέμβρη έγινε και η τελευταία συγκέντρωση 2.000 διαδηλωτών στο Σηάτλ οι οποίοι με πορεία αλληλεγγύης κατευθύνθηκαν στις φυλακές της κομητείας Κινγκ όπου κρατούνταν οι 587 συλληφθέντες από τα γεγονότα.

Στη Γενεύη, στις 3 Δεκέμβρη επίσης, άγνωστοι με την υπογραφή “Πράσινο Μήλο” προκάλεσαν δολιοφθορά στο σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας της έδρας του ΠΟΕ αφήνοντας χωρίς ρεύμα τα γραφεία και τους υπολογιστές του οργανισμού.

Στις 12 Δεκέμβρη, τέλος, 500 καταληψίες φοιτητές από το πανεπιστήμιο UNAM του Μεξικό πραγματοποίησαν πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία σε μια πράξη αλληλεγγύης στον Mumia Abu Jamal και στους συλληφθέντες του Σηάτλ. Σε συγκρούσεις που ακολούθησαν μπροστά από την πρεσβεία η αστυνομία συνέλαβε 98 διαδηλωτές...

Όπως έδειξε και η αμερικανονατοϊκή επίθεση ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, μετά την πρόσφατη ιστορική περίοδο της αδιαμφισβήτητης “εθνικής κυριαρχίας” του κράτους στον κατοχυρωμένο “εθνικό” του χώρο, ανατέλλει μια νέα ιστορική περίοδος, αυτή της παγκόσμιας κυριαρχίας σ’ έναν πλανητικό κοσμο-χώρο χωρίς απαραβίαστα εθνικά σύνορα, στο όνομα της “ελεύθερης αγοράς”, των “ανθρώπινων δικαιωμάτων” κ.λπ. Όπου τα “εθνικά κράτη” του χθες (και οι πιθανές μητροπόλεις-κράτη του αύριο) θα βρουν τη θέση τους ως αλληλοσυνδεδεμένοι κι αλληλεξαρτώμενοι σχηματισμοί περιφερειακής κυριαρχίας των τοπικών ελίτ, ενσωματωμένοι σ’ ένα παγκόσμιο σύστημα ενιαίας κι ολοκληρωτικής κυριαρχίας.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, κι απέναντι στη Μοναδική Σκέψη για την παγκοσμιοποίηση μέσω της κυριαρχίας, θεωρούμε -όπως επισημάναμε και στις συναντήσεις μας κατά τη διάρκεια της ιμπεριαλιστικής επίθεσης στα Βαλκάνια-, ότι η παγκοσμιοποίηση με την έννοια ενός κόσμου που να χωράει άπειρους κόσμους χωρίς σύνορα αφορά, πάνω απ’ όλα, το επαναστατικό όραμα μιας ανθρωπότητας που είναι μία και αδιαίρετη σ’ έναν πλανήτη μοναδικό κι αδιαίρετο.

Και αυτή η παγκοσμιοποίηση, είναι μια υπόθεση άμεσα συνδεδεμένη με τούς καθημερινούς αγώνες των εξεγερμένων ανθρώπων που όπου γης επιχειρούν να επαναοικειοποιηθούν και να απαλλοτροιώσουν το χρόνο και το χώρο της ζωής που κατακερματίζεται, αλλοτροιώνεται και διαλύεται από την Εξουσία, την Ιδιοκτησία και την Οικονομία...

Κατά συνέπεια το ζήτημα είναι αν η παγκοσμιοποίηση θα γίνει από τα πάνω, κάθετα, εξουσιαστικά και ιεραρχημένα, με την επιβολή της ιμπεριαλιστικής (αυτοκρατορικής) κυριαρχίας που ασκούν oι υπερεθνικές ή πολυεθνικές πολιτικοστρατιωτικές και οικονομικές δομές [όπως το G7, το ΝΑΤΟ, η NAFTA, η Ε.Ε., το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΠΟΕ κ.λπ.] ή θα προκύψει οριζόντια κι από τα κάτω, μέσα από τα ανταγωνιστικά κι ανατρεπτικά κινήματα που ξεσπούν με πανανθρώπινα και οικουμενικά προτάγματα ενάντια ακριβώς στην παγκοσμιοποίηση της κυριαρχίας.

Κι από αυτή τη σκοπιά νομίζουμε ότι πρέπει να ειδωθεί το Σηάτλ. Πέρα από τις όποιες καθυστερήσεις κι αναχρονισμούς που ακόμα υπάρχουν ανάμεσα στους αντιστεκόμενους, ό,τι καλύτερο συνέβη στο Σηάτλ δεν αφορά μια μάχη οπισθοφυλακής που διεξάγουν ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση οι νοσταλγοί της εθνικής κυριαρχίας έναντι της ανατέλλουσας αυτοκρατορικής, αλλά το σύγχρονο και επίκαιρο πόλεμο που διεξάγεται ανάμεσα στις πολιτικοοικονομικές δυνάμεις που προωθούν την παγκοσμιοποίηση όπως τη γνωρίζουμε σήμερα (από τα πάνω) και στις κοινωνικές δυνάμεις που προωθούν την παγκοσμιοποίηση -έστω και στοιχειακά- όπως πραγματικά την θέλουμε (από τα κάτω).

Απόδειξη ότι οι συναντήσεις αγώνα όπως εκείνη του Σηάτλ, παλιότερα του Άμστερνταμ και του Λονδίνου, κι αύριο σε πλήθος πόλεις της γης πραγματοποιούνται όλο και περισσότερο από κοινωνικές δυνάμεις πολυποίκιλης εθνικής και εθνοτικής καταγωγής στο όνομα ενός κόσμου από όλους και για όλους... Μιά νέα, άτυπη Διεθνής, χωρίς καμιά ιεραρχική δομή και αναγνωρισμένους ηγέτες, αλλά με πρωτοβουλίες και κινητικότητα από τα κάτω και μια αποτελεσματική οριζόντια επικοινωνία κυρίως μέσω του Διαδίκτυου (πρακτική που ξεκίνησαν οι εξεγερμένοι ινδιάνοι από τα βουνά του μεξικάνικου νότου!).

Και αυτή η παγκοσμιοποίηση της αντίστασης είναι ένα ακόμη σημαντικό μήνυμα του Σηάτλ, πλάι σε εκείνο της εξεγερτικής και πολύτροπα βίαιης μεθοδολογίας που όλο και πιο καθαρά αναδύεται σε βάρος του πασιφισμού και της παθητικότητας.

Απέναντι λοιπόν στην Μοναδική Σκέψη για την “ιστορική αναγκαιότητα” της πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής παγκοσμιοποίησης, οι αντίπαλοι της Νέας Τάξης δεν περιορίζονται βέβαια στο γνωστό εθνικιστικό, συνδικαλιστικό και σταλινικό συνονθύλευμα που δρα ως η οπισθοφυλακή του περασμένου αιώνα. Μέσα από το ετερόκλητο πλήθος των χιλιάδων αντιστεκόμενων του Σηάτλ, όπως και αλλού επίσης, αναδύεται όλο και πιο ορατά η δυνατότητα της πανανθρώπινης αντίστασης στις προδιαγεγραμμένες “ιστορικές νομοτέλειες” της κυριαρχίας με μια αναμφισβήτητη κοινωνική δυναμική, που στην πιο αυθεντική της μορφή και σε πείσμα των χειραγωγών και των συκοφαντών την εκφράζουν οι αυξανόμενα επιθετικές διαθέσεις κι οι εξεγέρσεις των αποκλεισμένων προλετάριων.

“Μια τρομερή παγκόσμια επανάσταση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη... και οι επιπτώσεις της δεν θα έχουν κανένα ιστορικό προηγούμενο’’ έγραψε τις μέρες του Σηάτλ ο Τ. Γκίτλιν (ένας καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ν. Υόρκης) υποδηλώνοντας ακριβώς ότι το Σηάτλ δεν σηματοδοτεί ένα ρόγχο του παρελθόντος αλλά ένα σκίρτημα του μέλλοντος.

Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός είναι πως αυτές οι μαζικές και μαχητικές εκδηλώσεις αντίστασης πάνω από τα σύνορα κι απέναντι στο συγκεκριμένο σχεδιασμό της παγκόσμιας κυριαρχίας εμπεριέχουν μια δυνητική προοπτική και πρόκληση για τους αντιστεκόμενους σε όλον τον κόσμο κι εναπόκειται στη βούληση και την κριτική τους ικανότητα να αντλήσουν γόνμιμα και διεξοδικά συμπεράσματα από το Σηάτλ, το νέο Σικάγο στο τέλος του 20ού αιώνα.

Και από αυτή την άποψη, απευθυνόμενοι στη βούληση και την κριτική ικανότητα των εξεγερμένων νεολαίων και προλετάριων δημοσιεύουμε εδώ τον απολογισμό, τις παρατηρήσεις και τις θέσεις ορισμένων από τους αναρχικούς που έδρασαν στο Σηάτλ.

Γιατί όπως έγραψαν και οι ίδιοι οι σύντροφοι, ό,τι συνέβη στους δρόμους του Σηάτλ δεν ήταν παρά μια γεύση από το μέλλον..!